Καίριος τίτλος.
Με συγκλόνισε…
Αφορά την επιστημονική λογοτεχνική εκδοχή της κ. Φραγκίσκης Αμπαζοπούλου. Είναι κιόλας εικοσιδυό χρόνια από την πρώτη μελέτη της συγγραφέα και Πανεπιστημιακής δασκάλας…, για την Εικόνα του Εβραίου.
Επικεντρωμένη πλέον στην εικόνα, η προσέγγιση λογοτεχνικά και κινηματογραφικά, ανάγεται σε ιδιαίτερα σπουδαίο αποτέλεσμα.
Ένα έργο ανθρώπινο, αλλά και δραστικό, που έχει την δύναμη (πιστεύει η δημιουργός), να επηρεάσει την αντίληψή μας, τη στάση μας, τη σκέψη μας.
…Ταυτότητα και Ετερότητα…
Ο «Άλλος» που λέμε λοιπόν, ο διαφορετικός, ο ξένος.
Μετά τη φρικτή γενοκτονία των Εβραίων από τους ναζί, ένας λόγος Δικαίου.
Η τιμημένη συγγραφέας με το Κρατικό Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων, πριν από δυο χρόνια κατέθεσε αυτό το σημαντικό πόνημα, με γνώση και ενσυναίσθηση.
Έχει ενδιαφέρον η «ποιοτική εκλέπτυνση» ή η «εκλεπτυσμένη ποιότητα» αν θέλετε, με τα οποία υφαίνει το «λεκτικό προσκυνητάρι», του ανθρώπινου πόνου· όπως συντελείται από ανθρώπους για ανθρώπους, με μόνο κριτήριο τη διαφορετικότητα!
Κι είναι ταραχή ψυχής και έκρηξη Συνειδησιακή τα ατελείωτα «δακρυορροούντα αφηγήματα» που αποτυπώνουν εναργώς, το αβάσταχτο πένθος για τον ανάλγητο κατατρεγμό του ΑΝΘΡΩΠΟΥ!!
Στις σελίδες λοιπόν, ΦΩΤΟ και διηγήσεις και καταγγελίες και μαρτυρίες και στο σινεμά. Στην Εικόνα, στο Χρώμα, στη γλώσσα του Σώματος, τον ήχο, το βλέμμα… Το βλέμμα, που και μόνο του, συνιστά ένα «ήθος» στον οπτικό κώδικα, κομίζον ιδεολογία και Πρόταση Καλού!
Θυμήθηκα τον Μπέργκμαν που ύμνησε τα μάτια του πονεμένου, όχι στο «δακρυορροούν τοπίο», αλλά στη βασανιστική προσπάθεια ν’ αποφευχθεί η “βροχή” τους!
Συγχαρητήρια γι’ αυτή την έξοχη προσφορά στο Μέγα Θέμα του Ολοκαυτώματος.
«Η εθνική ταυτότητα, κατασκευάζεται και ισχυροποιείται εις βάρος της ετερότητας, σε οικουμενική κλίμακα, αφού ο Άλλος δύσκολα έχει ευνοϊκή θέση στο φαντασιακό της κυρίαρχης εθνικής ομάδας»
Φραγκίσκη Αμπαζοπούλου
