Αμετανόητος για τις προσβολές του σε βάρος των Χανίων ο υφυπουργός Αθλητισμού, Λευτέρης Αυγενάκης (φωτ.), επιχείρησε να… διαψεύσει τα αδιάψευστα, αφού τα ηχητικά ντοκουμέντα δεν σηκώνουν άλλη ερμηνεία. Τι ακριβώς κατάφερε; Να εξοργίσει ακόμα και τους πιο ψύχραιμους παρατηρητές.
Τι ακριβώς πετυχαίνει άραγε με αυτή του τη συμπεριφορά; Πέρα από τις κακές υπηρεσίες στον τόπο μας, προσφέρει και κακές υπηρεσίες στην κυβέρνησή του. Γιατί μια κυβέρνηση, που ανέλαβε εν μέσω οικονομικής κρίσης και στη συνέχεια κλήθηκε να αντιμετωπίσει τα γεγονότα του Έβρου, την πρωτοφανή κρίση του κορωνοϊού και τις πιο καταστροφικές πυρκαγιές της εικοσαετίας, το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται είναι στελέχη που το μπόι τους δεν φτάνει στο επίπεδο της συγγνώμης.
Πολύ φοβούμαι βέβαια πως η επιλογή Αυγενάκη να ζητήσει τα… ρέστα αντί για συγγνώμη, εδράζεται στο απόφθεγμα του φιλοσοφικού πατέρα του μοντέρνου συντηρητισμού, Έντμπουν Μπερκ: «Ποτέ μη ζητάς συγγνώμη επειδή εκδήλωσες τα συναισθήματά σου. Όταν το κάνεις αυτό, ζητάς συγγνώμη για την αλήθεια».
Κι αν αυτά είναι τα ειλικρινή συναισθήματα του κ. Αυγενάκη, απορίας άξιο είναι ποια είναι τα συναισθήματα όσων τον συνάντησαν κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στα Χανιά, μετά από τις αναφορές του περί χανιώτικου κόμπλεξ. Πέραν του Μανούσου Βολουδάκη, ουδέν σχόλιο. Ο κ. δήμαρχος Χανίων, ο κ. Διγαλάκης, οι κ. δήμαρχοι Κισσάμου και Σφακίων, η ηγεσία του Ο.Α.Κ., ο κ. γ.γ. του Δήμου Χανώιν, ο κ. πρόεδρος του ΕΑΚ, ο κ. πρόεδρος του Ν.Ο.Χ., οι αντιδήμαρχοι και λοιποί θεσμικοί; Ούτε φωνή, ούτε ακρόαση.
Οσο για τις αντιδράσεις από μεριάς τοπικού ΣΥΡΙΖΑ θα είχαν ουσιαστικό νόημα, αν είχαν πει στη Νεάρχου μια κουβέντα, όταν ο τ. υπουργός υποδομών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, Χρήστος Σπίρτζης, αποκαλούσε «γρόθους», όσους ζητούσαν ΒΟΑΚ από την Κίσσαμο έως τη Σητεία. Γιατί ο σεβασμός και η υπεράσπιση της τοπικής κοινωνίας δεν είναι ζήτημα κομματικό, αλλά αξιοπρέπειας.
Στο δε ζήτημα των αθλητικών υποδομών, αναρωτιόμαστε τι ακριβώς προσέφερε ο ΣΥΡΙΖΑ στα Χανιά, καθώς πέρα από τις άοκνες προσπάθειες της τότε διοίκησης του Ε.Α.Κ. υπό τον Σάκη Κουβάτσο, τίποτα δεν είδαμε ούτε για τα δυο κολυμβητήρια, ούτε για τα προπονητήρια των σφυροβόλων κι άλλων αθλητών. Αλλά αυτό είναι μια άλλη, μεγάλη συζήτηση.
Το ουσιαστικό στην υπόθεση αυτή είναι η επί δεκαετίες μεταφορά πόρων από έργα τα οποία θα έπρεπε να γίνονται στα Χανιά σε έργα τα οποία γίνονται στο Ηράκλειο. Πως είναι δυνατό να έχουν δαπανηθεί 60.000.000 ευρώ για την κατασκευή του παγκρήτιου σταδίου (των 30.000 θέσεων και των δεκάδων αιθουσών άθλησης κάτω από τις κερκίδες) στο Ηράκλειο και στα Χανιά να έχουν δαπανηθεί μηδέν ευρώ, αφού δεν έχει κατασκευασθεί νέο στάδιο; Πως είναι δυνατό να έχουν δαπανηθεί 25.000.000 ευρώ για το κλειστό στα δύο αοράκια και περίπου 5.000.000 ευρώ για το κλειστό στο ΤΕΙ Ηρακλείου και την ίδια ώρα στα Χανιά να έχουν δαπανηθεί μόνο 5.000.000 ευρώ για το κλειστό στον Κλαδισό; Το Ηράκλειο έχει πληθυσμό 170.000 και τα Χανιά 115.000 κατοίκους. Νομίζω ότι είναι ντροπή.