ΚΑΘΕ φορά που μια κυβέρνηση «ζορίζεται», βρίσκεται σε αδιέξοδα ή θέλει να αποσπάσει την προσοχή του κοινού, προβαίνει σε ανασχηματισμό (πιο παλιά το λέγανε και «αναδόμηση»). ΑΠΟ τον κανόνα δεν ξεφεύγει και η «αριστερή» κυβέρνηση.
Η τακτική είναι ίδια: προβάλλονται τα ελάσσονος σημασίας θετικά, αποσιωπούνται τα δυσεπίλυτα προβλήματα της κοινωνίας και… προαναγγέλλεται ως λύτρωση, ο ανασχηματισμός! Επί τούτου μάλιστα, «διαρρέουν» ονόματα που «φεύγουν» κι άλλα που «έρχονται», με στόχο να διαπιστωθεί η αντίδραση του κόσμου. Έτσι και τώρα, μετά την Παρασκευή (21/10), πληθώρα σεναρίων κυκλοφορεί.
Τόσο για τα πρόσωπα όσο και για τη μορφή της νέας κυβέρνησης. ΕΝ πάση περιπτώσει -μετά τις συνεχώς αρνητικές δημοσκοπήσεις (αν δεν είναι κατασκευασμένες) και την εικόνα δυσαρέσκειας που παρουσιάζεται από την υπερφορολόγηση των πολιτών, μάλλον αναζητούνται λύσεις που θα αναστρέψουν (;) την κακή εικόνα της κυβέρνησης.
Θα «δοκιμαστούν», άραγε, νέα κομματικά στελέχη;
Θα επικρατήσει η συνήθης νοοτροπία «ισορροπίας» των εσωκομματικών τάσεων ή θα παρθεί μια γενναία απόφαση επάνδρωσης της νέας κυβέρνησης και με εξωκοινοβουλευτικά στελέχη εγνωσμένης εμπειρίας και ικανοτήτων στο είδος τους; ΟΙ καιροί για τη χώρα «ου μενετοί», ενώ και τα μαύρα σύννεφα γύρω μας πυκνώνουν: ένας λόγος παραπάνω να ληφθούν σοβαρότατες αποφάσεις.
