Εμείς οι Έλληνες όταν ήμασταν με τα καλά μας, εμεγαλουργήσαμε, κάναμε θαύματα. Ανεβήκαμε στον Ολυμπο, χτίσαμε Παρθενώνες, μεταφέραμε τον πολιτισμό μας από τις Ηράκλειες στήλες μέχρι τον Ινδό ποταμό, και, και…
Όταν πάλι ήμασταν στα άσχημά μας, μας έτρωγε η διχόνοια, κατρακυλήσαμε στα τάρταρα. Καταποντίσαμε τη Μεγάλη Ιδέα στα νερά του Αιγαίου, γεμίσαμε τα βουνά και τους κάμπους της Ελλάδας με νεκρά παλικάρια κατά την πρόσφατη εμφύλια τραγωδία και, και…
Υστερα από αιώνων δουλεία, ένα μικρό τμήμα του ελληνικού χώρου απέκτησε την ελευθερία του και δημιουργήθηκε το πρώτο ελληνικό κράτος, μικρό, φτωχό, ανυπόληπτο. Όμως απέκτησε πρώτο του κυβερνήτη ένα σπουδαίο Ελληνα ευρωπαϊκών διαστάσεων και μακρού βεληνεκούς, τον Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος είχε χρηματίσει υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας, μιας των ισχυροτέρων αυτοκρατοριών της εποχής εκείνης. Αυτόν τον σπουδαίο άνθρωπο ύστερα από τέσσερα χρόνια οι Ελλαδίτες τον δολοφόνησαν.
Οι Κρητικοί ύστερα από δουλεία επτά αιώνων απέκτησαν την ελευθερία τους, συγκρότησαν αυτόνομη πολιτεία και απέκτησαν τον πρώτο κυβερνήτη τους τον πρίγκιπα Γεώργιο της Ελλάδας, τον οποίο υποδέχτηκαν τον Δεκέμβριο του 1898 με πρωτοφανείς εκδηλώσεις στο λιμάνι της Σούδας.
Αυτόν τον κυβερνήτη, ύπατο αρμοστή, οι Κρητικοί, ευγενέστεροι των Ελλαδιτών, ύστερα από οκτώ χρόνια δεν τον δολοφόνησαν αλλά τον ανάγκασαν να απέλθει, με πολλή πικρία, νύκτωρ από μια ερημική παραλία της Χαλέπας ωσεί δραπέτης φυλακών.
Οι Ελλαδίτες ευγνώμονες προς τον δολοφονηθέντα κυβερνήτη, του έστησαν ανδριάντες, προτομές και τον τίμησαν με εκδηλώσεις, μουσεία, εκδόσεις και εξακολουθούν να τον τιμούν ως τα σήμερα.
Εμείς οι Κρητικοί στήσαμε μεγαλοπρεπή ανδριάντα στη Σούδα κοντά στην προβλήτα που είχε αποβιβαστεί, δώσαμε το όνομά του σε δρόμο της πόλης, αλλά αργότερα “πατριώτες” την εποχή του άκρατου λαϊκισμού κατεδάφισαν το μνημείο και τον εφυγάδευσαν σε κάποια υπόγεια αποθήκη, έρμαιο του χρόνου και της υγρασίας, για να μη μολύνει τον κρητικό αέρα. Ποιος ξέρει. Μπορεί να πουλήθηκε ή να πουληθεί σαν χαλκός ή να κλαπεί από κυνηγούς μετάλλων.
Δεν δολοφονήσαμε τον ίδιο, δολοφονήσαμε τον ανδριάντα, δολοφονήσαμε την ιστορία. Οποία γενναιότης!
Εμείς αντί να δημιουργούμε, καταστρέφουμε. Κατεδαφίσαμε τα τείχη, κατακρημνίσαμε το Αγαλμα της Ελευθερίας, “εξαφανίσαμε” τον πρίγκιπα, εξαφανίσαμε το Γερμανικό Πουλί, ίσως κι άλλα. Είναι απορίας άξιο πώς δεν κατεδαφίσαμε τα υπόλοιπα τείχη, το τζαμί στο λιμάνι, τους μιναρέδες του Αγίου Νικολάου και της Χατζημιχάλη Νταλιάνη, το Μαυσωλείο του Κουμπέ, τον Φάρο, τα Νεώρια και ό,τι άλλο ξενικό υπάρχει στον τόπο μας.
Εθνοκάθαρση μνημείων, όπως εθνοκάθαρση κρατών. Οι παλιοί μας έλεγαν «αμαρτία ξομολογημένη αμαρτία δεν είναι.. Αν το τροποποιήσουμε, μπορούμε να πούμε «σφάλμα επανορθούμενο, σφάλμα δεν είναι».
Χρέος μας, έναντι της ιστορίας και του τόπου να επανορθώσουμε το σφάλμα και να ξαναστήσουμε τον ανδριάντα στη Σούδα, στον ίδιο τόπο που είχε πρωτοστηθεί.
Απευθυνόμενος στον δήμαρχο, τον καλώ να επανορθώσει το σφάλμα προκατόχων του και να κάμει ό,τι επιβάλλεται για την επανατοποθέτηση του ανδριάντα. Δεν νομίζω ότι κανείς θα τον χαρακτηρίσει πριγκιπικό, βασιλικό, δικτατορικό, χουντικό, ή μειωμένης εθνικής συνείδησης. Ο τόπος μας είναι μικρός και όλοι γνωριζόμαστε. Δεν υπάρχει λοιπόν τέτοιος φόβος.
Θα είναι μια πράξη γενναία που θα τον τιμήσει και θα μείνει στα θετικά της θητείας του. Οι γενναίες πράξεις απαιτούν γενναίους ανθρώπους.
Θα παρακαλούσα, επίσης, τον δήμαρχο να έδινε στην δημοσιότητα το σκεπτικό της απόφασης για την απομάκρυνση του ανδριάντα και τα ονόματα αυτών που το αποφάσισαν όπως και το σκεπτικό της απόφασης και τα ονόματα αυτών που αποφάσισαν το στήσιμο του ανδριάντα για να δούμε ποιοι ήταν οι “απάτριδες” που τον έστησαν και ποιοι οι “πατριώτες” που τον έβγαλαν από εκεί. Δεν πιστεύω ότι θα μου γίνει αυτή η χάρη, αλλά θα το ήθελα.
Η επανατοποθέτηση όμως πιστεύω να γίνει όχι για χάρη δική μου, αλλά για χάρη της Ιστορίας που πρέπει να λέγεται και να γράφεται σωστά, έστω και αν είναι οδυνηρή.
Ίδωμεν.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ
1. Πρίγκιψ Γεώργιος (1869-1957) δευτερότοκος γιος του βασιλιά της Ελλάδας Γεωργίου Α’, αφίχθη στην Κρήτη ως Αρμοστής στις 9 Δεκεμβρίου 1898 και αναγκάστηκε να την εγκαταλείψει στις 12 Σεπτεμβρίου 1906.
2. Το ανδριάντα τον εφιλοτέχνησε ο Κρητικός γλύπτης Γιάννης Κανακάκης. Σύμβουλοί του ήταν ο Ιωάννης Καλιτσουνάκης (ακαδημαϊκός) και ο Ιωάννης Μαρκιανός (καθηγητής Πανεπιστημίου).
3. Την επιτροπή ιδρύσεως του μνημείου αποτελούσαν οι Στυλιανός Κούντουρος, Μιχαήλ Φραντζεσκάκης και Ιωάννης Αλεξάκης (στρατηγός). Τα αποκαλυπτήρια έγιναν στις 25 Μαΐου 1958, ένα χρόνο μετά το θάνατό του παρουσία της συζύγου του Μαρίας Βοναπάρτη, τον βασιλιά, επισήμων και πολύ κόσμου.
4. Η αποκαθήλωση έγινε το 1984.
5. Ένα μικρό απόσπασμα από την προσφώνηση του Στ. Κουντούρου προς τον βασιλιά Παύλο κατά τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντος «Σας παρακαλώ ευλαβώς όπως αποκαλύψητε και παραδώσητε εις την λατρείαν και ευγνωμοσύνην του έθνους… τον βασιλόπαιδα Γεώργιον τον Κρήτα”.
6. Το 1957 λοχαγός ων συμμετείχα στην εκ τεσσάρων αξ/κών τιμητική φρουρά της σορού του Γεωργίου εις τον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών όπου είχε εκτεθεί για προσκύνημα επί τριήμερο.
