Ετσα ζάλο ζάλο τσοι διαβήκαμε τσ’ ημερομηνίες και του Φλεβάρη. Και μ’ υπομονή αντέξαμε, τα κουζουλίστικα τσιλιμπουρδίσματα ντου, το καιρό απού εβάστα εκείνος το τιμόνι, κι εκουμάνταρε τα στοιχεία τση φύσης και τσ’ αστρολογιές τω καιρώ. Και σαν τονε ξεπροβοδίσαμε το μισερό Φλεβάρη εστραφήκαμε το καινουριοφερμένο Μάρτη, μ’ ευκές και καλωσορίσματα, για καλή συνέχεια.
Γιατί αν και χαρισματικός κι ομορφοστολισμένος με τσ’ άνοιξη τα λούλουδα αλλά και μ’ εορτές κι επετείους και ούλες τσ’ άλλες ανοιξιάτικες του αρμοδιότητες, τσοι κάνει κι εκείνος τσοι κουζουλάδες του. Και φανερώνει και τη άλλη κακή ντου μεριά, απού τονε καηγορή κιόλας κι ο λαός, σα πεντάγνωμο, “γιατί πέντε φορές εχιόνισε, και πάλι το μετάνοιωσε, πως δεν εξαναχιόνισε”. Αλλο κείνο πως στο τέλος, βασιλεύει η γι αλήθεια, η γι αδιάψευστη και για κείνο και καταλήγει “Από μάρτης καλοκαίρι κι από αύγουστο χειμώνα” όπως δηλαδή τονε περιμένει κιόλας. Χίλια καλωσορίσματα το λοιπός στο φετινό Μάρτη,α πού τουτηνέ τη χρονιά φιλοξενή στσ’ ημερομηνίες του, και τσ’ αποκράδες. Εορτές φυτεμένες από τηπαράδοση στα ετήσια εορτολόγια, για να μη μένει ο βιος των αθρωπω ανεόρταστος, γι’ αυτό και μ’ αυτές εχαίρουντανε, κι εγλεντούσανε οι γι οικογένειες, οι γειτονιές, και τα χωριά και παράλληλα η σοφία των πατέρω επένδυσε τουτεσάς τσ’ εορτές με δασκαλέματα από ευαγγελικές παραβολές κι άλλα θεόπνευστα μηνύματα από την Αγία Γραφή και την Ιερά παράδοση, για την νουθεσία των πιστώ και τα φρεναρίσματα από τσ’ εκτροπές και τσοι παρεκτροπές, απού εγίνουντανε και τοτεσάς.
Γιατί κατά που μου λεγε η συγχωρεμένη η Λάλη μου “Παιδί μου τουτεσές τσοι μέρες από τα όσα γίνουνται η γη κρέμεται από μια μπαμπακερή κλωστή. Που τα λόγια τση μου φέρανε εδά στο νου την επικαιρότητα, γι’ αυτό και σκέφτηκα “Ατζεμπις είντα θάλγες συγχωρεμένη γιαγιά αν εγροίκας τα όσα γίνονται τσοι καιρούς μας τουτουσές ολοχρονίς του χρόνου” Που θαν ετρέπουσουνε ώρες και φορές και συ, όπως κι εμείς εδά, πως είσαι άθρωπος”. Γιατί είν’ αλήθεια πως τα έχνη ζιούνε σαν τα έχνη, όμως υπακούνε στσοι φυσικούς νόμους, με απόλυτο σεβασμό, ενώ εμείς οι νοήμονες άθρωποι εκτρεπόμεθα στον απόλυτο εκχυδαϊσμό, και κυλιούμαστε σα τα γουρούνια στσοι λάσπες και τσοι βρομιές, γη σαν τσ’ όρθες στα πηλά. Γιατί αφήκαμε τσ’ αδυναμίες μας ασύδοτες, να κουμαντάρουνε τη ζωή μας, κι ελοξονδομήσανε από τοσονά. Κι αντί κάθε πρωί να κάνομε το σταυρό μας και να λέμε: “Πιστεύω Κύριε βοήθει μου τη απιστία” Μαρκ 9.24 και καθ’ αργά ν’ αποχαιρετούμε την ημέρα τύπτοντες το μπέτη μας και λέγοντας “Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ” Λου 18,13.
Εμείς περί άλλων τυρβάζομεν, γιατ’ ίδομε πρέπει τη πρωινή ασκιά μας κι επήρε ο νους μας αέρα. Και τη πάθαμε κι απατοί μας, σαν το μέρμηκα, απού σαν έβγαλε φτερά, τονε πήρε ο διάολος.
Κι ύστερα δα από τη σύντομη αναφορά μου στσοι κακότροπες συμπεριφορές κάποιων αντιγαέρνω και πάλι στο μήνα Μ¨αρτη, με τσοι παράξενες συμπεριφορές, και το αντέτι ντου, να μη λείπει από τη σαρακοστή. Κι ετσά το λοιπός ύστερα από τα καινουργιοφερμένα καρναβαλίστικα τάπα τούμπα τ’ ασυνάρτητα γλέντια εισαγωγής, απού ο κόσμος διασκεδάζει, με τσοι τσιτσιδωμένες κοπελιές εξημέρωνε κι η ταχινή, απού εξεκίνα η Σαρακοστή. Και τουτανά ως οπιργιοπέρυσι, γιατί σαν ήρθε ο κορωνοιός τα κατάργησε ούλα, και τα καλά κι όμορφα παραδοσιακά, και τ’ ασυνάρτητα κι ανόητα εισαγώμενα.
Κι αφού μας εντυσε μασκαράδες ούλους με τσοι δικιές του μασκάρες για ολοχρονίς του χρόνου μα σε περιόρισε μέσα, να θωρούμε την ημέρα από το παραθύρι. Μα όπως και νάχουνε τα πράματα, από ταχιά ταϊτέρου ξεκινά η Μεγάλη Σαρακοστή, μια ανηφορική διαδρομή εφτά εβδομάδων για ν’ αποφτάξομε στο μεγάλο γεγονός τση Λαμπροφόρου Αναστάσεως. Ενα ξεκίνμα όπως την προαναγγέλλουνε οι Θεόπνευστοι υμνογράφοι. Το “στάδιον των αρετών ηνέωκται οι βουλόμενοι αθλήσαι, εισέλθεται”… Ιδιόμελο των ανω της Τυροφάγου και “έφθασε καιρός, η των πνευματικών αγώνων αρχή…”
Δοξαστικό άνω τσ’ ίδιας Κυριακής. Μ’ ένα πλήθος από ακολουθίες φυτεμένες από τσοι πατέρες τσ’ Εκκλησίας μας στη διαδρομή τουτησάς τση χρονικής περιόδου, για να στηρίζουνε, να ξεκουράζουνε και να δροσερεύουνε σα πνευματικές δροσοπηγές, κι οάσεις τσ’ οδοιπόρους τουτησάς τση δύσκολης ανηφορικής διαδρομής. Εύκομαι καλή πορεία, αντοχή κι υπομονή κι η χάρις του Θεού να παρατείνει το Ελεος του στη γη και να ξοργιακίσει το τρισκατάρατο κορωνοιό, για να συνεχίσομε τη πορεία μας στη στράτα τση ζωής σα φυσιολογικοί αθρώποι. Κι απατός μου να ξαναβρεθεί στσ’ ημερομηνίες του Μάρτη απού θυμίζουνε σημαντικά γεγονότα και δασκαλεύουνε αξιοθαύμαστες συμπτώσεις. Γιατί σε μια από τσ’ ημερομηνίες του Μάρτη η γι εκκλησία μας έδωκε το προνόμιο να εορτάζεται ο Ευαγγελισμός της Υπεραγίας Θεοτόκου, “δι ης εις ύψος ήρθημεν” “κα του απ’ αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις ο Υιός του θεού Υιός της Παρθένου γίνεται, και Γαβριήλ την χάριν ευαγγελίζεται…” Κι ύστερα από αιώνες την ίδια ημερομηνία εξέσπασε η γι οργή τω ραγιάδω και εξσηκωθήκανε με το “Ελευθερία η Θάνατος για το μεγάλο όνειρο τση Λευτεριάς. Απού χρόνια και χρόνια το βαστούσανε ζωντανό στσοι ψυχές των σκλαβωμένων τουτονά το όνειρο οι ταπεινοί καλόγεροι με τα κολυβογράμματα ντωνε, με κιντύνους, θυσίες και το”κρυφό σκολιό” νυχτοπερπατώντες, με το φεγγαράκι το λαμπρό να τωνε φέγγει για να πορπατούνε και το ιλαρό φως τω κεριώ να τσοι φωτίζουνε. Για νάρθη η λάμψης του ξεσηκωμού με ακράδαντο το πιστεύω των ταπεινώ ραγιάδω πως ο Θεός είχε βάλει την υπογραφή ντου για τη Λευτεργιά ντωνε.
Οπως κι εγίνηκε κιόλας, ύστερα βέβαια από πολλές θυσίες, κακουχίες, κι αίματα, από τσ’ αγωνιστές τουτονά του άνισου και δύσκολου αγώνα. “Για του Χριστού τη Πίστη την Αγία και τση Πατρίδας την Ελευτερία. Κι ετσά απ’ τα κόκκαλα βγαρμένη των Ελλήνων τα ιερά τηνε χαιρετούμε χαίρε ω χαίρε Λευτεριά. Κι οι καρδιές μας πλημμυρίζουνε από ευγνωμοσύνη και ιερός χρέος τηνε προστατεύουμε με πίστη κι αφοσίωση. Και με τσοι στίχους από μια στροφή ποιήματος του Λ. Μαβίλη να απαγγέλομε σαν προσευχή. “Ελευθερία για σένα μόνο τω για σε μόνο παλεύω και αν εις τον κόσμο δε σε βρω αλλού θα σε γυρεύω”.
Αιωνία η μνήμη των αγωνιστών για την απελευθέρωση του Εθνους μας.
Θεέ μου βλέπε μας το Νου μας.
Πολλά τα έτη σας αναγνώστριες και αναγνώστες μου. Καλή Σαρακοστή κι αναζητηχτοι.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
Ζάλο ζάλο = βήμα βήμα
Τσιλιμπουρδώ = Αναταράζω, σκιρτώ, αναπηδώ
Κουζουλίστικα = τρελίστικα
Αστρολογιά = Παιδικές αταξίες
Στραφαίνω = Γυρίζω και κοιτάζω
Λάλη = Γιαγιά
Ατζέμπις = Αραγε
Εχνη = Ζώα
Κουζουλάδες = Τρέλες
Ορθα = Ορνιθα
Καθαργά = Κάθε βράδυ
Ασκια = Σκιά
Απατοί μας = Εμείς οι ίδιοι
Αντιγαέρνω = Γυρίζω πίσω
Αντετιντου = Συνήθεια
Τσιτσιδώνομαι = Γδύνομαι τελείως
Ταχινή = Η πρωινή
Επιργπέρυσι = Πρόπερσι
Ταχια Ταϊτέρου = Αύριο πρωί
Ξοργιακίζω = Αποδιώχνω
Μισερό = Ανάπηρο
