Ο άνθρωπος στο πρώτο πλάνο. Καθημερινά, ανταμώνουμε, στο δρόμο μας, εκούσια ή ακούσια, ένα σωρό προσωπικές φωτογραφίες του καθενός εξ ημών, που εκτίθενται, με τη θέλησή του ή όχι, σε δημόσια θέα σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή ΜΜΕ, ανάμεσα στις ειδήσεις για εγκλήματα, πολιτική, οικονομία, προβλέψεις καιρού, νέες τάσεις στα ήθη ή στην μόδα. Και συνάμα, μαθαίνουμε την ιστορία της ζωής του όπως αυτός θα ήθελε ή, σπανίως, όπως πραγματικά είναι…
Ο Θεός, το ξέρουμε όλοι, δημιούργησε το ανθρώπινο είδος και του έδωσε το προνόμιο της επίγειας κυριαρχίας. Αλλά οι θνητοί οι άνθρωποι οι ίδιοι είναι, με τα λόγια, τους στοχασμούς και τις πράξεις τους, δημιουργοί του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντός τους. Μόνοι τους προξενούν όλα όσα, φθαρτά κι εφήμερα, χαρά τους χαρίζουν, καθετί που λύπη τους γεμίζει…
Μα, με την αυτοκριτική, θα πρέπει τήν καρδιά και τη σκέψη τους να συμβουλέψουνε να βρούνε της αληθινής αγάπης τα κλειδιά· και πώς να διαλέξουν το σωστό μονοπάτι κάθε φορά που μπροστά τους την Αρετή και την Κακία ανταμώσουν, την Αλήθεια και το Ψέμα, το Θησαυρό και τό Κάρβουνο…
Χρειάζονται κι οι γεννήτορες και τ’ αδέλφια, καλοί κι οι φίλοι, άριστη συντροφιά ο μέ ανταπόδοση έρως. Μά όλα ταύτα δεν αξίζουνε τίποτα, κάθε φορά που ο άνθρωπος τυφλώνεται από τά πάθη του και το εγώ του προτάσσει· έτσι, κι αν κάποιον εγκωμιάζουν για τα πλούτη, τη φήμη ή/και την ευστροφία του, τα παινέματα αυτά δεν τα λογαριάζει κανείς, εάν εκείνος έχει κατάμαυρη την ψυχή του κι αρνείται να δεχτεί τις μεστές αγάπη συμβουλές του Θεού κι όσων τον αγαπούν…
Ο άνθρωπος στο πρώτο πλάνο. Απ’ όλο τον κόσμο. Κάθε στιγμή. Καθετί έχει να μας διδάξει και κάτι· αρκεί ν’ ανοίξουμε τά μάτια να τό ιδούμε και τ’ αφτιά να τ’ αφουγκραστούμε! Ως Προμηθείς, όμως, κι όχι ως … Επιμηθείς!
