- Γράφει ο Σήφης Πετράκης
Η εκδήλωση της επετείου του θανάτου του Ελευθερίου Βενιζέλου (18 Μαρτίου 1936) από το Ίδρυμα Ελευθέριος Βενιζέλος (παράρτημα Αττικής) είχε κάμποσες φορές εφέτος αναβληθεί. Και γι’ αυτό ας όψεται η Covid-19. Μάλιστα νομίζω πως δύο φορές περιμέναμε και τον γενικό διευθυντή κ. Παπαδάκη από τα Χανιά.
Όμως και λόγω της μικρής ελάφρυνσης των μέτρων αποφασίστηκε τελικά να γίνει μια μικρή εκδήλωση με τυπική παρουσία ολίγων καλεσμένων την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου, κάτω από την προτομή του Εθνάρχη στην λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας, με μάσκες και σχετικές αποστάσεις.
Βρεθήκαμε λοιπόν εκεί στις 11:30 περίπου 15 άτομα , οι περισσότεροι πρόεδροι σωματείων – συλλόγων και με τον π. Χρήστο Τζατζημάκη από την ΟΜΟΝΟΙΑ του Πειραιά να ξεκινά την επιμνημόσυνο δέηση. Όταν τελείωσε, πήρε τον λόγο ο αντιπρόεδρος του ιδρύματος Αττικής κ. Σαρρής για τα διαδικαστικά.
Κύριος ομιλητής ήταν ο πρόεδρος του παραρτήματος Αττικής «Ελευθέριος Βενιζέλος», κος Γιώργος Πρασιανάκης, πρώην βουλευτής, που μας ανέλυσε με την ολιγόλεπτη αλλά μεστή ομιλία του την σημασία της σημερινής επετείου. Ανάμεσα στα άλλα, τόνισε:
«Οι κρητικοί της Αττικής τιμούν τα 85 χρόνια από τον θάνατο του Εθνάρχη. Φέτος εξαιτίας των ειδικών συνθηκών, είναι εντελώς αντιπροσωπευτική η παρουσία τους. Με την ΟΜΟΝΟΙΑ του Πειραιά, την «Παγκρήτιο» και το παράρτημα Αττικής του ιδρύματος «Ελευθέριος Βενιζέλος». Οι Κρητικοί δεν ξεχνούν τον δημιουργό της νεότερης Ελλάδας. Ελπίζω και εύχομαι του χρόνου να είμαστε όλοι καλά και να κάνουμε μια εκδήλωση ανάλογη της σημασίας του γεγονότος.
Η εκδήλωση τελείωσε με την κατάθεση στεφάνων και τον εθνικό ύμνο από τους παρευρισκόμενους.
Στην εκδήλωση, διέκρινα από την ΟΜΟΝΟΙΑ του Πειραιά τον π. Χρήστο Τζατζημάκη και τον κ. Μαυριγιαννάκη, από την Παγκρήτιο παραβρέθηκαν οι Πρόεδρος κ. Μαριδάκης Γιώργος, Βανταράκης Στέλιος, Μανουσάκης Μανούσος, Σαραβελάκη και Μαμαλάκης Στέλιος, Μυτιληνάκης Αντώνης, πρόεδρος της Κρητικής Εστίας. Από το παράρτημα Αττικής του ιδρύματος «Ελευθέριος Βενιζέλος» ο πρόεδρος Πρασιανάκης Γεώργιος, ο αντιπρόεδρος Σαρρής Νίκος, Νικηφοράκης Σταύρος και Ιωαννίδης Γιάννης. Επίσης και ο κ. Περαθωράκης, πρόεδρος των κρητών Ν. Σμύρνης.
Ο ΑΝΤ/ΡΧΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΥΠΑΡΑΚΗΣ ήταν ένας από τους πλέον ξεχωριστούς Ασηγωνιώτες, που αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Πριν κάμποσες δεκαετίες είχαμε ανταμώσει κάμποσες φορές στους Αμπελόκηπους που διέμενε. Ήθελα να μου διηγηθεί την ιστορία για το θάνατο του μεγάλου Κρητικού, γιατί ήξερα πως ό,τι θα άκουγα, θα ήταν αλήθεια και μόνο αλήθεια, και ο Ανδρέας Γυπαράκης ήταν ο μοναδικός αυτόπτης μάρτυρας εκείνη την εποχή.
Με τον μπαρμπα-Ανδρέα είχαμε ακόμα κάτι κοινό. Ο παππούς μου ο Σηφάκης ήταν αδερφικός φίλος του πατέρα του, του Γυπαροπέτρου. Ήταν κατασκευασμένος από την γνήσια Ασηγωνιώτικη στόφα και είχε έναν υψηλό δείκτη νοημοσύνης. Τον διέκρινε μια θαυμαστή γλαφυρότητα και ήταν απόλαυση να σου διηγείται.
«Σήφη για να μη σου τα λέω, πάρε τα βιβλία μου να τα διαβάσεις. Εκειά μέσα θα τα βρεις ούλα και για τσ’ απόπειρες και για τις τελευταίες του στιγμές…»
Από τότε στόλιζαν την βιβλιοθήκη μου και τα συμβουλεύομαι κάθε φορά.
Έτσι και τώρα θα κλείσω το σημερινό μου γραφτό με μια μικρή παράγραφο από το βιβλίο του Ανδρέα Γυπαράκη.
«Εκείνο το βράδυ στις 17 Μαρτίου ξημερώνοντας η 18η, η γεμάτη σπαραγμό μικρή συντροφιά της οικογένειας μείναμε βουβοί στο προσκεφάλι του. Ξημέρωσε η 18η ημέρα Τετάρτη του 1936. Η ημέρα ήταν ολόλαμπρη, γεμάτη φως και οι πρώτες ακτίνες του ήλιου αγκάλιαζαν το Παρίσι. Ερχόταν η άνοιξη. Γύρισα το κεφάλι στο ρολόι. Έδειχνε ώρα 8. Και τότε μια ανεπαίσθητη κίνηση συναινεί στο κεφάλι του Εθνάρχη. Και ύστερα τίποτε άλλο. Τα μάτια, τα χείλη, το στήθος έμειναν ακίνητα. Από τη στιγμή εκείνη, ο ΜΕΓΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ έπαψε να υπάρχει.»
