Η αγάπη ως γνωστόν είναι αγάπη, δεν είναι ποντικοκούραδα, μην τα μπλέκετε. Η αγάπη δημιουργεί την συμπόνια, τον ατέρμονα συναισθηματισμό και κάποιες φορές, όχι σπάνια, τον ανεγκεφαλισμό. Ασθένεια πολύ διαδεδομένη από αρχαιοτάτων χρόνων και μηνών.
Θέλουμε να προστατεύσουμε τους οδηγούς από τα μηχανάκια που μεταφέρουν στα σπίτια πίτσες, τηγανιτές πατάτες και κυρίως καλοψημένα σουβλάκια.Όλα στα κάρβουνα. Όταν η νύχτα είναι φεγγαρόφωτη δεν αντιμετωπίζουμε πρόβλημα. Τα παραγγέλνουμε και κατά την παραλαβή δίνουμε και ένα φιλοδώρημα κατά το δοκούν. Ο συναισθηματικός μας όμως κόσμος διεγείρεται όπως ο νεφεληγερέτης Δίας κατά τις μέρες των βροχών, των ανέμων και των χιονοπτώσεων. Τότε λυπούμαστε όλοι τους ντελιβεράδες και δεν παραγγέλνουμε για να μην τους ταλαιπωρήσουμε. Κατανοητόν κατά 50%, το υπόλοιπο πενήντα μας διαφεύγει ηθελημένα ή αθέλητα. Προπαγανδίζουμε την αποφυγή παραγγελιών με την σκέψη πιθανού κρυολογήματος του Ντελιβερά. Εμάς μας ενδιαφέρει το καλό αυτό αγόρι να μην βραχεί και πλευριτώσει, να περάσει κι αυτός στο σπίτι του με ζέστη και θαλπωρή. Αυτό έχει προτεραιότητα κατά τον ευαίσθητο συνταξιούχο κυρίως του υπερηφάνου Δημοσίου τομέως.
Ο ευγενής συνταξιούχος της ΔΕΗ και του ΟΣΕ εισπράττει κατ αρχήν την παχυλή του σύνταξη και ακολούθως (κατόπιν, όχι όλα μαζί) ευαισθητοποιείται για τον πτωχό και πενιχρά αμοιβόμενο μεταφορέα της πίτσας caprese ή 4 τυριά. Και οι δύο νοστιμότατες!
Εν τω μεταξύ, ο ντελιβεράς είναι φρεσκοπαντρεμένος με μωράκι δύο μηνών και Μάννα καρδιοπαθή. Καλά, ποιος τούπε να παντρευτεί εν μέσω κρίσης και πελατειακής ακρισίας.
Ποιος? Ο ευτραφής μισθωτός του Δημοσίου δεν έχει καμία υποχρέωση να σκεφθεί το οικονομικό μέρος του μεταφορέα εδεσμάτων παρά μόνο να συνδράμει ψυχικά τον ατυχή άμυαλο πτωχό νέο. Παροτρύνει λοιπόν να μην παραγγέλνουμε πίτσες τα κρύα βράδια του χειμώνα και ας αδιαφορήσουμε για το γάλα που λείπει του μωρού και οι σερβιέτες της νεαρής συζύγου. Εμάς η ευθύνη μας είναι μέχρι τα σύνορα έκφρασης της συμπαράστασής μας, για το οικονομικό είναι υπεύθυνη η Δημαρχία,η Νομαρχία, η Κυβέρνηση και ο ΟΗΕ.
Κυρίως ο τελευταίος οργανισμός που εδρεύει στην πολύβουη Νέα Υόρκη. Εμείς αγάπη για τα μηχανάκια μεταφοράς και είσπραξη του μηνιαίου μισθού μας από το συμπαθέστατο και ροδομάγουλο Δημόσιο ταμείο. Έχουμε κι εμείς τις ευθύνες μας.
Άλλωστε θα πρέπει να αποδοθούν και ευθύνες στον νεόνυμφο ντελιβερά, που είχε το μυαλό του όταν οι αξιότιμοι κκ Βουλευτές διόριζαν κατά γεωμετρική πρόοδο στο Δασαρχείο, στο Φρουραρχείο, στο Υπουργείο και στο Λιμεναρχείο? Έχουν και οι νέοι τις ευθύνες τους για την πλημμελή παρακολούθηση των διαγωνισμών εις τον ευρύστερνον Δημόσιον τομέα.
Τώρα ας γευτούν την ανεμυαλιά τους και ας καταντήσουν ψήστες ή ντελιβεράδες να τους τρώει το αγιάζι. Οι διορισμένοι παραγγέλνουν, παραλαμβάνουν, απολαμβάνουν και συμπαρίστανται ολοψύχως μέσα στο χειμωνιάτικο ψύχος εις τους ατυχείς νέους δικυκλιστές ντελιβεράδες! Από μας θα εισπράττετε πάντα αγάπη, όχι χαρτονομίσματα!
