Ο βασιλιάς Αλέξανδρος στις 12 Σεπτεμβρίου θα υπογράψει το βασιλικό διάταγμα για διενέργεια εκλογών την 25η Οκτωβρίου.
Στις 14 Σεπτεμβρίου (ανήμερα του Τιμίου Σταυρού) οι δήμαρχοι και οι κοινοτάρχες όλης της χώρας στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο παρουσία της κυβερνήσεως και του Ελληνα βασιλέα θα τιμήσουν τους πεσόντες στα πεδία των μαχών εξ ονόματος όλων των Ελλήνων.
Εκείνη τη μέρα το Καλλιμάρμαρο ασφυκτιά γεμάτο από πλήθος κόσμου. Παλλαϊκός ξέφρενος πανηγυρισμός επικρατεί σ’ όλη την πρωτεύουσα. Επευφημίες, ζητωκραυγές δονούν την ατμόσφαιρα. Η άφιξη στο Στάδιο του βασιλιά Αλέξανδρου με ολόλευκη στολή και του Ελληνα πρωθυπουργού με παριζιάνικη φινέτσα δημιουργούν ένα κλίμα αποθέωσης.
Ο βενιζελικός κόσμος δημιουργεί μια πρωτοφανή ατμόσφαιρα που εστιάζεται κυρίως στο πρόσωπο του πρωθυπουργού “του πατέρα της φυλής και του σωτήρα του Εθνους”.
Υπάρχει όμως και πολύς κόσμος της παραδοσιακής φιλοβασιλικής πτέρυγας που πανηγυρίζει εθνικά σωστά σκεπτόμενος και αφοσιωμένος στο πρόσωπο του Αλέξανδρου. Πολλοί δημοσιογράφοι θα γράψουν για ρωμαϊκούς διθύραμβους, άλλοι για μεσσιανικές αντιλήψεις που κυριαρχούν. Η αλήθεια είναι ότι οι ακρότητες του ενθουσιασμού παραβιάζουν την ιερότητα της τελετής.
Το Φθινόπωρο του 1920 η Αθήνα αρχίζει να θυμίζει “Ιεροσόλυμα”, με την ατμόσφαιρα που δημιουργείται και αργότερα με τα γεγονότα που έρχονται να επαληθεύσουν την εκτίμηση αυτή.
Την επόμενη μέρα, 15η Σεπτεμβρίου στο Ζάππειο, θα παρατεθεί στους δημάρχους και στους κοινοτάρχες της χώρας γεύμα.
Ο δήμαρχος των Αθηναίων Σπύρος Πάτσης θα τιμήσει τον Ελευθέριο Βενιζέλο απονέμοντός του χρυσό στέφανο για τις πολύτιμες υπηρεσίες του στην πατρίδα.
Μια ομάδα αντιβενιζελικών που δεν συμπαθούσαν τον βασιλέα Αλέξανδρο θα διαδώσουν την φήμη ότι ο ίδιος ο Βασιλιάς Αλέξανδρος στεφάνωσε τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Μεγάλο μέρος, άλλωστε, του αντιβενιζελικού κόσμου δεν αποδεχόταν την αγαστή συνεργασία μεταξύ πρωθυπουργού – βασιλέα και είχε δώσει και άλλη φορά αφορμή με κακεντρεχή δήλωση ότι η Ασπασία Μάνου ουσιαστικά σύζυγος του βασιλέα Αλέξανδρου ήταν αποτέλεσμα επιρροής του Βενιζελου ή τέλος σχέδιο επινόηση της βενιζελικής παράταξης και προσβάλλει την δυναστεία παρότι Ελληνίδα.
Την ίδια μέρα, μετά τα όσα εξελίχτηκαν στο Ζάππειο Μέγαρο, το απόγευμα ο φωτογραφικός φακός θα απαθανατίσει για τελευταία φορά, περιχαρές το δημοφιλές και λαοφιλές δίδυμο εξουσίας, Βενιζέλου – Αλέξανδρου. Οι δύο άντρες, που βρίσκονται στα ύπατα αξιώματα της χώρας, θα παρακολουθήσουν μαζί στο Ωδείο του Ηρώδου του Αττικού την παράσταση “Πέρσαι”, τραγωδία του Αισχύλου και το μουσικό δρώμενο “Η συνθήκη της λεβεντιάς” του Μανόλη Καλομοίρη”.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΑΥΡΟ ΣΥΝΝΕΦΟ
Μετά από δύο μέρες, 17 Σεπτέμβρη, θα συμβεί ένα πρωτοφανές, κατ’ άλους ατυχές και κατ’ άλλους συμπτωματικό γεγονός που θα αποβεί θανατηφόρο για τη ζωή του 27χρονου Ελληνα βασιλιά και θα παίξει δυστυχώς, αποφασιστικό ρόλο για να χαθούν για τους φιλελεύθερους και τον Βενιζέλο αλλά και την πατρίδα οι πιο κρίσιμες εκλογές για το Εθνος.
Το δάγκωμα ενός πιθήκου, του πιθήκου Μόριτς στη βίλα Sturm στο Τατόϊ… Τι τραγική ειρωνεία(!) θα σκοτώσει τον βασιλιά Αλέξανδρο πριν τις εκλογές του 1920, τις οποίες ο ίδιος λίγες μέρες νωρίτερα είχε με βασιλικό διάταγμα καθορίσει.
Η λαϊκή σοφία που γνωρίζουν οι εξοικειωμένοι με τα κατοικίδια ζώα, ότι κανείς δεν επεμβαίνει σε καβγά ζώων γιατί είναι επικίνδυνο, επειδή τα ζώα τυφλώνονται από την μανία τους, φαίνεται ότι δεν πέρασε από το μυαλό του νεαρού Αλέξανδρου.
Η προσπάθειά του να ξεχωρίσει τον αγαπημένο του σκύλο Φριτς, με τον συμπλεκόμενο πίθηκο Μόριτς, θα αποβεί σωτήρια για τα ζώα, αλλά μοιραία για τον ίδιο.
Ο αντιβενιζελικός Τύπος θα διαγράψει την όλη προσπάθεια τής ελληνικής κυβέρνησης να διασώσει τον Ελληνα βασιλιά και θα δημοσιεύσει με αγνωμοσύνη για τον Βενιζέλο -παρότι είχε φέρει τους καλύτερους γιατρούς, τον μικροβιολόγο Widal και τον χειρουργό Delbet- ότι είχε αναθέσει να εμβολιάσουν το πίθηκο με λύσσα για να δαγκώσει τον Ελληνα βασιλιά.
O! mores o! tempora! Το είδαμε κι αυτό…
Ευτυχώς η Ασπασία Μάνου θα τους αποστομώσει γράφοντας στο ημερολόγιό της: «Ο κύριος πρόεδρος στη διάρκεια της ασθένειας του συζύγου μου ασχολήθηκε μαζί του με πατρική στοργή».
*καθηγητής – συγγραφέας
