…Εχει -δεν είχε- ονοματεπώνυμο. Ο ήρωας του Αιγαίου που συγκλόνισε την επικράτεια -και όχι μόνο- με την προσφορά και τη γενναιοψυχία του, μας συγκλόνισε ξανά… Με τον θάνατό του.
Τον αδόκητο, άδικο και απροσδόκητο θάνατό του, στα σαράντα τέσσερα χρόνια του!
Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος εκείνος ο πανάξιος αξιωματικός του Λιμενικού, που “υπερίπτατο” κι από των περιστάσεων το ύφος, στις δραματικές συντελέσεις του χαμού, στο εχθρικό μπλάβο για την… “πρόσφυγα ζωή”… ΔΕΝ ζει πια… Και τα δάκρυα ποτάμια για την αναχώρησή του, πηγάζουν κατ’ αρχήν από τους χιλιάδες που έσωσε…
Εσωσε, στη διετή θητεία της αυταπάρνησης και της απόδυσής του, και, και “εκβάλλουν” στις καρδιές μας, “ποτίζοντας” τον σεβασμό και τη συγκίνηση…, για έναν Ανθρωπο ωραίο…
…Τον θυμούμαι σε συνεντεύξεις, όταν τα δραματικά γεγονότα αναπτύσσονταν στα “θυμωμένα κύματα” του Αιγαίου Αγίου Πελάγους, κατάκοπος, όμορφος όμως πάντα, και αρρενωπός, να τονίζει πως οι στιγμές που τον κλόνιζαν, ήταν εκείνες, κατά τις οποίες έβλεπε παιδιά να κινδυνεύουν… Οριακά του πνιγμού τα πλασματάκια της αγωνίας, τον συγκινούσαν βαθειά…
«Εμείς», έλεγε… «Ολοι μας προσπαθούμε…
Αξίζει και μια ζωή να σώσουμε.
Το πλήρωμά μου κι’ εγώ, είμαστε ευτυχείς!…».
Δικαιωμένος, επαινεμένος, βραβευμένος…
Χειροκροτήθηκε με σεβασμό και δέος, και μπήκε δικαιωματικά στις καρδιές μας, αφού πρώτα είχε απογειωθεί στις συνειδήσεις μας!!
Παραχώρησε ακόμη, παράδειγμα και ΕΚΔΟΧΗ υψηλής ανθρωπιστικής στάθμης και, και πλήρους ανάπτυξης “φιλοτεχνημένου” “αλληλέγγυου προφίλ”…, το οποίο ήδη αποτιμάται, εξαιρετικό μέτρο Στάσης Ζωής!
Αλλα και παραδίδεται -ως είναι φυσικό- σ’ ένα διηνεκές, που τον κατατάσσει ανεπιφύλαχτα στις σημαντικές μορφές αυτού του τόπου, αφήνοντας το “moto” του, ταξιδευτή των ορισμών του Καλού!
«Είναι τιμή μας να προστατεύουμε ανθρώπους που κινδυνεύουν»