O Aρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος για το Ισλάμ και τους “ιερούς πολέμους”

Παγκόσμια αναταραχή έχουν προκαλέσει τους τελευταίους μήνες οι άνευ προηγουμένου βαρβαρότητες στον ιερό πόλεμο που έχουν κηρύξει οι φανατικοί ισλαμιστές.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος στο βιβλίο του “Ισλάμ – θρησκειολογική επισκόπησις” μάς δίνει μια γλαφυρή εικόνα για το Ισλάμ και τους φανατικούς οπαδούς του.
Λίγα αποσπάσματα θα παραθέσω γιατί οι περισσότεροι από εμάς πληροφορούμεθα τα γεγονότα χωρίς να γνωρίζουμε τίποτα ουσιαστικό για τις αιτίες τους.
Αναφέρει ο Αναστάσιος:
«Ας σημειωθεί ότι η ειδοποιός διαφορά της θρησκείας του Ισλάμ από τις άλλες θρησκείες δεν είναι τόσο η πίστη ότι “δεν υπάρχει Θεός έτερος πλην του Θεού μας” όσον η διακήρυξη ότι “και προφήτης αυτού ο Μωάμεθ”, άλλωστε Ισλάμ σημαίνει “υποταγή”, ολοκληρωτική συμμόρφωση προς το θέλημα του Θεού. Επί πλέον ας σημειωθεί ότι οι μουσουλμάνοι “δεν λατρεύουν τον Μωάμεθ, όπως π.χ. οι Χριστιανοί τον Χριστόν ούτε τον θεωρούν κέντρον της ευσεβείας των, όπως οι βουδδισταί τον Βούδδαν, αλλ’ απλώς ακολουθούν την διδασκαλίαν του”.
“Ο Μωάμεθ, καθορίζων με αποφασιστικότητα και ρεαλισμόν όχι μόνον τους στόχους του, αλλά και τους τρόπους πραγματοποιήσεώς των, καθιέρωσε την δυναμικήν στρατιωτικήν τακτικήν”. Ο Μωάμεθ στην πρώτη σύγκρουση που έλαβε χώρα στο Badr (το 624 μ.Χ.) στην οποία όμως δεν έλαβε προσωπικώς μέρος, “ενίσχυε τους πολεμιστές του βεβαιών αυτούς περί της συνδρομής εις την μάχην χιλίων αγγέλων, απειλών τους δειλούς με τας φλόγας του Αδου και υποσχόμενος εις τους ανδρείους τας απολαύσεις του παραδείσου… Η νίκη αυτή εθεωρήθη ιδιαιτέρα εύνοια του Θεού και απετέλεσεν αποφασιστικήν καμπήν εις την ιστορίαν του Ισλάμ. Τότε διά πρώτην φοράν οι πεσόντες εις το πεδίον της μάχης μουσουλμάνοι ανεκηρύχθησαν μάρτυρες… Με την νίκην του Badr αναπτύσσεται πλέον σταθερώς η ιδέα ότι, όταν το κήρυγμα δεν αποδειχθή αποτελεσματικόν, οι αντίπαλοι πρέπει να εξαναγκάζονται διά του πολέμου να υποταχθούν εις τον λόγον του Αλλάχ”. Στο κεφάλαιο του Κορανίου “Τα Λάφυρα 8:40” αναφέρεται: “Πολεμείτε αυτούς μέχρις ου δεν θα υπάρχει πλέον πειρασμός, μέχρις ου δεν θα υπάρχει άλλη θρησκεία ή του μόνου Θεού”. Ετσι παρατηρεί ο Αναστάσιος το ήθος “του ιερού πολέμου” λαμβάνει πλέον θεολογικήν κατοχύρωσιν».
***
Ως προς τη “Θεωρία περί του ιερού πολέμου (jihad)” ο Αναστάσιος περαιτέρω παρατηρεί: «Υπό την επίδρασιν των ειρηνοποιών κηρυγμάτων και της καλλιεργείας φιλικής ατμόσφαιρας μεταξύ των λαών υπάρχει σήμερον ή τάσις αποσιωπήσεως της χαρακτηριστικής αυτής παραγράφου της ισλαμικής τακτικής. Εν τούτοις, και αν ακόμη παραθεωρήσομεν τα συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα, παραμένουν τα ιερά κείμενα. Αι παροτρύνσεις του Κορανίου προς δυναμικήν, μαχητικήν αντιμετώπισιν των “απίστων” είναι πολλαί και άμεσοι».
***
Κατά το Κοράνιο οι χώρες όπου δεν κυριαρχεί το Ισλάμ ονομάζονται “οίκος πολέμου” (Dar al-Harb), ενώ εκεί που κυριαρχεί το Ισλάμ “οίκος του Ισλάμ”. Η εντολή και η προσπάθεια είναι να γίνουν όλες χώρες του Ισλάμ. Η jihad (ο ιερός πόλεμος) αποσκοπεί στο να αρθούν όλες υπό το κράτος της αληθούς πίστεως, να γίνουν δηλαδή ισλαμικές χώρες.
Ο Αναστάσιος συνεχίζων τονίζει: «Ο χαρακτήρ του Ισλάμ υπήρξεν επιθετικός εκεί όπου η πειθώ δεν έφερεν αποτέλεσμα, το ξίφος απεδεικνύετο πειστικώτερον. Η μέσου του “ιερού πολέμου” διάδοσις της πίστεως ενεύρωσε το Ισλάμ εις τας περιόδους της επεκτάσεώς του. Ούτω κατώρθωσε να επιβάλη με ταχύτητα αστραπής την κυριαρχία του από των στηλών του Ηρακλέους μέχρι του Ινδού ποταμού. Το Ισλάμ διά να επικρατήση δεν εχρειάσθη ως ο Χριστιανισμός “εκατομμύρια μαρτύρων εκ των οπαδών του”. Προετίμασε να τους αναζητήση μεταξύ των οπαδών των αντιπάλων θρησκειών. Οι εβραϊκοί και χριστιανικοί πληθυσμοί ως κάτοχοι των Γραφών (και αναγκαίοι διά την οικονομικήν ευμάρειαν του κράτους των πολεμιστών) είχον το δικαίωμα να διατηρήσουν την θρησκείαν των καταβάλλοντες κεφαλικόν φόρον εννοείται και το δικαίωμα τούτο υπό πολλών ηγεμόνων κατεπατήθη επανειλημμένως. Η αντίληψις περί jihad ήτις υπήρξεν αναμφισβήτητον στοιχείον της δυναμικότητος της μουσουλμανικής θρησκείας επισημαίνει διά μίαν ακόμη φοράν ότι το Ισλάμ παραλλήλως προς τον θρησκευτικόν του χαρακτήρα, υπήρξε και μέγεθος πολιτικόν. Ο Προφήτης δεν ίδρυσε μόνον μίαν θρησκευτικήν κοινότητα, αλλά και ένα κράτος».
«Από όλας τας ζώσας θρησκείας το Ισλάμ ευρίσκεται πλησιέστερον -τόσο πνευματικώς όσο και γεωγραφικώς- προς τον Ορθόδοξον Χριστιανισμόν. Παρά τας βαθείας θεολογικάς διαφοράς και τας δραματικάς συγκρούσεις του παρελθόντος, ιστάμεθα εν πολλοίς επί κοινού πολιτιστικού και θρησκευτικού εδάφους και η ουσιαστικωτέρα αλληλοκατανόησις του πνευματικού πλούτου των δύο κόσμων αποτελεί αμοιβαίον χρέος – μεστόν προσδοκίας».
Τούτων ούτως εχόντων, ο Αναστάσιος τονίζει ότι «μόνον η ειρήνη είναι ιερή», επισημαίνει δε αυτά που είχε δηλώσει και για τα γεγονότα του Κοσσυφοπεδίου: «Ουδείς έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί το άγιο λάδι της θρησκείας για την ενίσχυση της φωτιάς των ενόπλων συγκρούσεων. Η θρησκεία είναι θείο δώρο για να μαλακώνει τις καρδιές, να επουλώνει τις πληγές και να φέρνει ειρηνικά τους ανθρώπους και τους λαούς πλησιέστερα. Στην εποχή μας, οι θρησκείες έχουν ασφαλώς επιρροή, αλλά δεν καθορίζουν τις αποφάσεις των πολιτικών ηγετών, των οικονομικών παραγόντων, τα κριτήρια των καλλιτεχνών, των διανοουμένων, των δημοσιογράφων, όσων τέλος πάντων διαμορφώνουν την κοινή γνώμη. Ευρέα λαϊκά στρώματα σ’ όλες τις χώρες είναι περισσότερο “ποίμνιο” της τηλεόρασης και των πολυεθνικών εταιρειών παρά της θρησκευτικής ηγεσίας… Επανειλημμένως έχει τονιστεί στις διαθρησκειακές συναντήσεις ότι κανείς πόλεμος δεν είναι ιερός, μόνο η ειρήνη είναι ιερή. Κάθε έγκλημα με επίκληση της θρησκείας είναι έγκλημα κατά της ίδιας της θρησκείας».
Σε δήλωσή του προς έγκριτον αθηναϊκή εφημερίδα Τετάρτη 2 Απριλίου 2003) τονίζει ότι η θρησκευτική μισαλλοδοξία φέρνει χειρότερη καταστροφή από τα όπλα. Εύχεται δε να μη γίνει θύμα του πολέμου και η θρησκεία.