«Ο Αριστείδης δεν υπερηφανευόταν για τις τιµές που του έδιναν, ενώ τις αποτυχίες του τις υπέµενε ήσυχα. Πίστευε ότι πρέπει πάντα να είναι στη διάθεση της πατρίδας του και να πολιτεύεται για τη δόξα, µε σωφροσύνη αλλά δωρεάν, χωρίς µισθό. Γι’ αυτό όταν κάποτε στο θέατρο απάγγειλαν τους στίχους του Αισχύλου για τον ενάρετο Αµφιάραο: «Θέλει όχι να φαίνεται, αλλά να είναι δίκαιος,/ να καρπώνεται το βαθύ αυλάκι των φρένων/ απ’ όπου φυτρώνουν οι λεπρές σκέψεις», όλοι γύρισαν και κοίταξαν τον Αριστείδη, γιατί πίστεψαν πως µ’ εκείνον συγγένευαν περισσότερο οι στίχοι περί ∆ικαιοσύνης».
«Την ηµέρα που αποφασιζόταν ο εξοστρακισµός του Αριστείδη, αυτός βρισκόταν στην αγορά. Λέγεται, λοιπόν, ότι κάποιος αγράµµατος χωριάτης έδωσε το όστρακό του στον Αριστείδη, γιατί αυτόν πρωτοσυνάντησε και τον παρακάλεσε να γράψει επάνω το όνοµα “Αριστείδης”.Εκείνος παραξενεύτηκε και τον ρώτησε αν του είχε κάνει κάποιο κακό. “Τίποτε” αποκρίθηκε ο χωρικός. ‘‘Ούτε τον γνωρίζω καθόλου, αλλά µε ενοχλεί να ακούω παντού να τον λένε δίκαιο!’’. Ο Αριστείδης δεν είπε τίποτε, αλλά έγραψε το όνοµά του στο όστρακο και το έδωσε στον άνθρωπο».
«Κάποτε ο Αριστείδης κατήγγειλε έναν εχθρό του και η υπόθεση κατέληξε στο δικαστήριο. Μετά την απαγγελία της κατηγορίας, οι δικαστές δεν ήθελαν να ακούσουν τον κατηγορούµενο, θεωρώντας τον ένοχο, χωρίς αµφιβολία, και ζητούσαν να ψηφίσουν αµέσως εναντίον του. Τότε ο Αριστείδης σηκώθηκε από τη θέση του και µαζί µε τον κατηγορούµενο παρακαλούσε τους δικαστές να απολογηθεί και να του δώσουν κάθε δικαίωµα που όριζε ο νόµος».
Τρία απ’ τα ιστορικά ανέκδοτα για τον Αθηναίο Στρατηγό, 540-468 π.Χ. (Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι) παραπάνω – το βιβλίο των Ι. Γρυντάκη, Γ. ∆άλκου, Α. Χόρτη και Ε. Χόρτη, εκδ. “Σαββάλας” η πηγή µου. Κι αυτά στις σηµερινές “Στάσεις” µε επίλογο τη γνωστή φράση του Αγάθωνα (445-400 π.Χ.). «Τον άρχοντα τριών δει µέµνησθαι: Πρώτον ότι ανθρώπων άρχει. ∆εύτερον ότι κατά νόµους άρχει. Τρίτον ότι ουκ αεί άρχει» (µετάφραση: Ο άρχοντας πρέπει να έχει στον νου του τρία πράγµατα: Πρώτον ότι διοικεί ανθρώπους. ∆εύτερον ότι διοικεί σύµφωνα µε τους νόµους. Και τρίτον ότι δεν θα διοικεί για πάντα)… Υπόψη των νέων αυτοδιοικητικών µας αρχόντων της επόµενης πενταετίας, τα παραπάνω. Καλή επιτυχία και καλή δύναµη σε όλους!
Και στα πεταχτά
«Οκτώβρης µήνας της σποράς, γνωστός και ως σποριάτης/ της λαϊκής παράδοσης Αγιοδηµητριάτης.// Τα φρούτα του Οκτώβριου, ροδάκινα, κυδώνια/ µήλα και ακτινίδια, αχλάδια και λεµόνια.// Οκτώβρη µήνα του σεβντά τον σπόρο θα φυτέψω,/ την άνοιξη πολλούς καρπούς τσ’ αγάπης να φυτέψω». Για τον Οκτώβρη που βρίσκεται (τον βρίσκουµε) σήµερα στη 13η µέρα του οι σηµερινές µαντινάδες της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη. Η “τέχνη” της να στρίβει… διά του έρωτος στην τρίτη µαντινάδα στο αποκορύφωµα της… Να ’σαι καλά, Νεκταρία.
Ότι θα κατέβαινε στις επόµενες ∆ηµοτικές εκλογές µου είχε πει ένας παλιός καλός µου φίλος, τις παραµονές των προηγούµενων, πριν από τέσσερα χρόνια, δηλαδή· είχα γράψει θυµούµαι και στα “Πεταχτά” και το… σκεφτικό της απόφασης του, που ήταν όπως µου είπε, ότι δεν ήθελε να τον ενοχλούν ζητώντας την ψήφο του οι συγγενείς και οι φίλοι του για τους ίδιους αλλά και για τους συγγενείς και τους φίλους τους. Το ’πε, το… ξέχασε και προχθές µου το ξανάπε…
«Μα ο σκοπός είναι/ να υπάρχει µόνο µία ζυγαριά/ για το κάθε δίκιο, όλων των ανθρώπων./ Αλλιώς…» Από το “Ψηφιδωτό” (τρίτη ποιητική σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.
