Το νέο μας ημερήσιο ρεκόρ: 48 κρούσματα. Κι εγώ απορώ: Καλά, εμείς οι Χανιώτες δεν ενδιαφερόμαστε για τον τουρισμό, για «ανοιχτά καταστήματα», για τις επιχειρήσεις και τις δουλειές μας, για τα σχολεία, το Πολυτεχνείο μας, για τη ΖΩΗ ΜΑΣ;; Δεν γίνεται, πληθυσμιακά, εμείς να έχουμε 48 κρούσματα σε μία μέρα, και το Ηράκλειο 61.
Μας ενδιαφέρει μόνο αν τα άτομα στους γάμους θα είναι 100 ή παραπάνω; Μας ενδιαφέρει μόνο «η κούραση» που νιώθουμε από τον κορωνοϊο και η… ξεκούραση μας στο γλέντι στη Σπλάντζια, στις ταράτσες των σπιτιών και η βόλτα στο λιμάνι χωρίς μάσκες;
Νομίζω ότι ήρθε η ώρα, τώρα που τα πράγματα αρχίζουν και γίνονται «πιο ελεύθερα», ο Δήμος, ο Εμπορικός Σύλλογος, ο Σύλλογος Ξενοδόχων και όποιος άλλος αρμόδιος να μας προστατέψουν από την «ασύδωτη ελευθερία» στην οποία οδηγούμαστε από την πολύμηνη απομόνωση. Το πώς, να το βρουν. Και από κοινού να δράσουν. Γιατί, το να παραμείνουν ανοιχτά τα μαγαζιά, οι οικονομικές δραστηριότητες, η απασχόληση των εργαζομένων και αυτοαπασχολούμενων, η τουριστική δραστηριότητα, είναι ευθύνη όλων μας: Και εμάς και των φορέων.
Μη την εκχωρήσουμε στους ανεγκέφαλους.
Αγαπητέ, κ. Αντώνη Γκαζή,
ο λόγος σας, πάντα λιτός αλλά περιεκτικός κι επίκαιρος, είναι πολύ χρήσιμος στην τωρινή κοινωνική πολυπλοκότητα. Και, βέβαια, συμφωνούμε με την εύλογη πρότασή σας προς τους τοπικούς φορείς για την αυτονόητη προσπάθειά τους να μας προστατέψουν και στηρίξουν στη σοβούσα επιδημιολογική κρίση στον τόπο μας. Παρότι, βέβαια, οι φορείς είναι συνήθως ή κυρίως νομικά πρόσωπα και κινούνται και δραστηριοποιούνται σε δεδομένα πλαίσια του νόμου και των κανονισμών τους, με αφορμή τα ανωτέρω αξιόλογο άρθρο σας, ας μου επιτραπεί να σχολιάσω τα κάτωθι:
Γενικώς, ο Έλληνας πολίτης είναι φύσει ελεύθερος, κοινωνικός, φιλόξενος, εργατικός, δημοκρατικός και πάντα βαθιά πιστός Χριστιανός. ΩΣΤΟΣΟ, μαζί ή κοντά στον ανωτέρω χαρακτήρα του διαμόρφωσε και μιαν άλλη μικρή πτυχή του χαρακτήρα ή της κοινωνικής του συμπεριφοράς -δυστυχώς απαράδεκτη- την λεγομένη ” ΙΔΙΟΤΕΛΗ ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑ” που πάει να πει: “Να τα έχουμε καλά με όλους και με όλα…” και στην εμπειρική [βιωματική] και επιστημονική Νομική, Κοινωνική και Δικαστική πραγματικότητα ΣΗΜΑΙΝΕΙ και είναι σχεδόν απόλυτη ΑΔΙΚΙΑ και έλλειψη ΕΥΘΥΝΗΣ, με τις γνωστές τρομακτικές συνέπειες στην κοινωνική μας πραγματικότητα. Και δυστυχώς αυτήν την πραγματικότητα της Ιδιοτελούς Ουδετερότητας δεν την έχουμε συνειδητοποιήσει επαρκώς ως και σήμερα ακόμη. Έτσι για απλή ενημέρωση των φίλων κι αναγνωστών των “Χ.Ν.” θα πούμε και θίξουμε ακροθιγώς τα παρακάτω. Αυτός ο σπουδαίος Ελληνικός λαός, για σοβαρούς κοινωνικούς και ιστορικούς λόγους ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΕ ύστερα από μακραίωνες και ομοιόμορφες συμπεριφορές και συνήθειες και την ανωτέρω μικρή αλλά κάκιστη πτυχή του χαρακτήρα του, δηλαδή την απαράδεκτη κοινωνικώς Ιδιοτελή Ουδετερότητα, όντας τόσους πολλούς αιώνες υποτελείς σε βάρβαρους κι απάνθρωπους ξένους κατακτητές της όμορφης και πλούσιας χώρας μας υπέστη [ο λαός μας] τα πάνδεινα: εξευτελισμούς, απάνθρωπους θανάτους, βασανιστήρια άγριας μορφής, κλεψιές και αδικίες που τις χωρεί ανθρώπινος νους, ΑΤΙΜΩΣΕΙΣ εξευτελιστικές της ηθικής του υπόστασης και ανθρώπινης αξιοπρέπειας, απηνείς διωγμούς και φυλακίσεις και, βέβαια, ανείπωτες εκμεταλλεύσεις των φτωχών οικογενειών του. Μπροστά σ’ αυτόν τον αφανισμό και τον ανείπωτο πόνο και καθημερινό θρήνο, αυτός ο αξιοθαύμαστος κι αδάμαστος Ελληνικός λαός μετήλθε όσα μπορούσε μέσα κι ακολουθούσε συμπεριφορές και μεθόδους που δεν ανήκαν στον χαρακτήρα και τη φύση του, αλλά υπήρξαν αναγκαία κι απαραίτητα για την επιβίωση αυτού και των πολυμελών οικογενειών τους, την ηθική προστασία των νεαρών βλασταριών της οικογενείας και της σχετικής τους ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αγωνιζόμενος πάντα για την αποδέσμευσή του από την παντοδύναμη μέγγενη των βάρβαρων κατακτητών της πατρίδας του. Αυτός είναι -μέσες άκρες- ο δικαιολογητικός κοινωνικός λόγος γέννησης ή δημιουργίας της ανωτέρω Ιδιοτελούς Ουδετερότητας, παρότι το θέμα αυτό είναι ατελείωτο και δεν είναι της ώρας για περισσότερη ανάλυση κι ερμηνεία. Για ν’ απογαλακτισθούμε από την ανωτέρω κακή πτυχή του χαρακτήρα μας χρειαζόμαστε μακρύ χρόνο και ριζοσπαστική υπαρκτική αλλαγή και πνευματική μεταμόρφωση, δηλαδή στον “κοινωνικό μας μύλο” χρειάζεται να πέσει πολύ νερό… Αυτή είναι η αλήθεια της σημερινής κοινωνικής πραγματικότητας, η οποία και βέβαια πικραίνει και στενοχωρεί. Η μάχιμη Δικηγορία και η Δικαστική Πρακτική την βιώνουν σαν γνώριμη πια κοινωνική συμπεριφορά εμάς των Ελλήνων. Ας όψονται οι αλλοτινές δύσκολες ιστορικές καταστάσεις και η βαρβαρότητα του ανθρώπινου είδους.
Με εξαιρετική εκτίμηση και φιλική αγάπη Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος, οικονομολόγος ΧΑΝΙΑ.
Παρακαλώ διορθώστε τα λαθάκια μου που γίνονται με την ταχύτητα της γραφής: Διαβάστε παρακαλώ: αντί “υποτελείς” το ορθόν: υποτελής [ο ελληνικός λαός].
Διαβάστε: “που ΔΕΝ τις χωρεί ανθρώπινος νους”. Ευχαριστώ θερμά για την υπομονή σας. Είμαστε και κάποιας προχωρημένης ηλικίας!! Γ. Κ.