Ολα δείχνουν ότι ο “φιλελεύθερος” σχεδιασμός για το μέλλον του αθλητισμού μπαίνει στην τελική του φάση.
Ο υφυπουργός Αθλητισμού κ. Ανδριανός χωρίς αιδώ πρόσφατα δήλωσε ότι «για την κρατική επιχορήγηση όλοι μας θα θέλαμε να είναι περισσότερα τα διαθέσιμα χρήματα για τον αθλητισμό όπως και για την υγεία, την παιδεία, τον πολιτισμό. Ομως, τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα, τα διαμορφώνει η δημοσιονομική συνθήκη και μ’ αυτά τα δεδομένα οφείλουμε να κινηθούμε».
Στη συνέχεια πήγε στο κλειστό προπονητήριο του ΟΑΚΑ (μαζί με κάμερα τηλεοπτικού σταθμού) για να διαπιστώσει τις τριτοκοσμικές συνθήκες που επικρατούν εκεί με τις τρύπες της οροφής να επιτρέπουν στα νερά της βροχής να … ποτίζουν το παρκέ.
Το γνωστό επικοινωνιακό κολπάκι που οι τελευταίες “μνημονιακές κυβερνήσεις” χρησιμοποιούν σε κάθε τομέα που στοχοποιούν (σε δικαιώματα των εργαζομένων, παιδεία, υγεία, πολιτισμό ή αθλητισμό). Παραδέχονται το πρόβλημα, υπερθεματίζουν δηλώνοντας τη διάθεση να μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, αλλά διαβεβαιώνουν τον Ελληνικό λαό ότι δεν γίνεται να πράξουν κάτι άλλο, γιατί είναι υποχρεωμένοι τόσο η κυβέρνηση όσο και ο Ελληνικός λαός, να υπακούσουν στις εντολές της Μέρκελ και των τραπεζών.
Στη συνέχεια έρχονται τα “γνωστά” Μ.Μ.Ε. να “διαφωτίσουν” τον Ελληνικό λαό για να καταλήξουν στο συμπέρασμα, ότι η υπακοή στα κελεύσματα των δανειστών είναι ο μόνος τρόπος για να εξασφαλιστούν οι κουτσουρεμένοι μισθοί και συντάξεις του επόμενου μήνα. Ο “φόβος” στην υπηρεσία των δανειστών και ένας Ελληνικός λαός που επιχειρούν να μετατρέψουν σε ραγιά.
Βέβαια, ούτε κουβέντα δεν γίνεται για το ξεπούλημα του ΟΠΑΠ, χωρίς καμία μέριμνα για πρόβλεψη επιχορήγησης του Ελληνικού αθλητισμού. Ούτε κουβέντα δεν γίνεται για πόρους που διαθέτει η πολιτεία, σε δημόσιες και όχι μόνο υποδομές που χρησιμοποιούν επαγγελματικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των πολεοδομικών, φορολογικών χαριστικών παροχών και διευκολύνσεων. Σε αυτές τις παροχές, οι δανειστές μας δεν προβάλουν εμπόδια.
Σε ό,τι όμως αφορά τον αθλητισμό της νεολαίας η κυβέρνηση είναι ξεκάθαρη. Χρήματα δεν υπάρχουν.
Η αρχΗ της αποδΟμησης
Το σενάριο έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια. Ηδη από το 1998 ξεκίνησε η επίθεση με τη μείωση των επιχορηγήσεων των αθλητικών συλλόγων. Σταδιακά από τα 12.000 αθλητικά Σωματεία εκείνης της εποχής σήμερα απομένουν μόλις 3.000. Βέβαια οι “πρόθυμοι των μνημονίων” καταγγέλλουν με σφοδρότητα τα Σωματεία σφραγίδες εκείνης της εποχής που εισέπρατταν εκατομμύρια επιχορηγήσεων. Ξεχνούν μόνο το γεγονός, ότι οι σύλλογοι σφραγίδες δημιουργούνται από τα “δικά τους παιδιά” για να ελέγχουν τις αθλητικές Ομοσπονδίες και να διοχετεύουν χρήματα του ελληνικού αθλητισμού προς υμετέρους.
Εκείνη την εποχή οι Ομοσπονδίες αθλημάτων αντιδρούσαν χλιαρά στις περικοπές των επιχορηγήσεων των συλλόγων μιας και οι δικές τους επιχορηγήσεις παρέμεναν άθικτες. Δεν έβλεπαν τον Αρμαγεδώνα που πλησίαζε και δεν υποψιαζόντουσαν ότι θα ’ρθει και η δική τους η σειρά. Αλλωστε η πλειοψηφία των διοικητικών συμβουλίων ελεγχόταν από αθλητικούς παράγοντες, προσκείμενους προς τις τότε κυβερνήσεις.
Η τελική φάση της επίθεσης ενάντια στο αθλητικό οικοδόμημα, ξεκίνησε μετά την υπαγωγή της χώρας μας στο μνημόνιο, με την πλήρη εγκατάλειψη των αθλητικών υποδομών. Κάτι που εδώ στα Χανιά το ζήσαμε έντονα με την εγκατάλειψη του Εθνικού σταδίου και του κολυμβητηρίου στο έλεος του θεού, τη μετατροπή του νέου κολυμβητηρίου και του ποδηλατοδρομίου στο Ακρωτήρι σε γεφύρια της αρτας.
Στη συνέχεια μηδενίστηκαν οι επιχορηγήσεις των αθλητικών Συλλόγων και μετά ακολούθησε η μείωση των επιχορηγήσεων των αθλητικών Ομοσπονδιών σε ποσοστό που συνολικά πλησιάζει το 90% σε σχέση με το 2009.
Φέτος ανακοινώθηκαν οι επιχορηγήσεις των Ομοσπονδιών συνολικού ύψους 11.500.000 ευρώ (όσα με ευκολία έδιναν μέχρι πρόσφατα σε δεκάδες Μ.Κ.Ο. υμετέρων). Αν αναλογιστεί κανείς ότι το κόστος ενοικίων, μισθών και ασφαλιστικών εισφορών του προσωπικού των 28 Ομοσπονδιών φτάνει τα 11.000.000 ευρώ αυτό επί της ουσίας σημαίνει κλείσιμο των Ομοσπονδιών ανεξάρτητα από το γεγονός ότι δεν έχουν την δυνατότητα να καλύψουν καν τις αποζημιώσεις των εργαζομένων που θα απολυθούν σε μία τέτοια περίπτωση.
Η αντΙδραση
Ηδη η Ομοσπονδία ποδηλασίας ανακοίνωσε την αναστολή του αγωνιστικού της προγράμματος και πολλές άλλες σκέφτονται να κάνουν το ίδιο. Ο ΣΕΓΑΣ αντιδρά με σκληρές ανακοινώσεις καλώντας την πολιτεία να συνειδητοποιήσει, ότι η στήριξη του αθλητισμού δεν αποτελεί δαπάνη, αλλά επένδυση για την νεολαία, την κοινωνία, για καλύτερη υγεία και ποιότητα ζωής. Σκληρότερος ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας μπάσκετ κ. Βασιλακόπουλος δήλωσε ότι «η κυβέρνηση είναι “δραματικά ανεύθυνη”και ότι δεν απομένει παρά να επιχειρήσουν και τον διορισμό δικών τους ανδρείκελων αν έχουν βέβαια το θάρρος, γιατί φυσικά το θράσος περισσεύει».
Σήμερα όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν ότι τίποτα απ’ όσα αναφέρονται παραπάνω δεν υπαγορεύονται απλά λόγω των μνημονιακών υποχρεώσεων. Γίνεται ξεκάθαρο ότι αποτελούν πολιτική επιλογή των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών αδιαφορώντας για το γεγονός ότι ο αθλητισμός αφορά το πιο ευαίσθητο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που δοκιμάζεται, δηλαδή τους νέους.
Αδιαφορούν για το γεγονός ότι το δικαίωμα της νεολαίας στον αθλητισμό προβλέπεται από το σύνταγμα της χώρας. Φυσιολογικό θα πει κανείς για κυβερνήσεις που έχουν αντικαταστήσει την λειτουργία του κοινοβουλίου με τα προεδρικά διατάγματα.
Που αποσκοπεΙ η ακολουθοΥμενη πολιτικΗ;
Σήμερα αυτή η πολιτική στον αθλητισμό οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια -όπως τονίζει η ανακοίνωση του ΣΕΓΑΣ- στη ραγδαία υποβάθμιση των βιολογικών δεικτών του Ελληνικού πληθυσμού, επιδρώντας καταλυτικά στην περαιτέρω εκτόξευση των δαπανών υγείας και στρέφοντας τους νέους σε καθημερινές ασχολίες υποκινητικότητας, απομονωτισμού και παραβατικότητας.
Είναι κάτι που αποτελεί συνέπεια ή στόχο της κυβερνητικής πολιτικής και των δανειστών μας; Μάλλον το δεύτερο.
Η ακολουθούμενη πολιτική ολοκληρώνει σταδιακά τον κύκλο της κατεδάφισης όλων των Κοινωνικών δομών, την Υγεία, την Παιδεία, τον Πολιτισμό, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τον Αθλητισμό στη χώρα που από την αρχαιότητα η σωματική αγωγή αποτελούσε αναντικατάστατη και βασική συνιστώσα της κλασικής παιδείας.
Ο ΑθλητισμΟς στα ΧανιΑ
Το ερώτημα που μπαίνει σήμερα, είναι το πώς πρέπει να αντιδράσει η κοινωνία και οι φορείς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στο πρόβλημα της ανυπαρξίας χρηματοδότησης μαζικού και σχολικού αθλητισμού, Συλλόγων και μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων που αποτελούν παράδοση στον τόπο μας;
Τα Βενιζέλεια στίβου για παράδειγμα θα διεξαχθούν φέτος για 66η φορά στην ιστορία του θεσμού. Ηταν η καλύτερη διεθνής διοργάνωση στίβου στο Ευρωπαϊκό καλεντάρι ανοιχτού στίβου το 2000 και το 2006, ενώ πολλές φορές είχε πλασαριστεί στην πρώτη τριάδα λόγω των εκπληκτικών επιδόσεων που σημείωναν οι αθλητές στο Εθνικό Στάδιο Χανίων.
Απετέλεσαν για πολλά χρόνια τον καλύτερο πρεσβευτή του τόπου μας και όλης της Κρήτης. Είναι γνωστό ότι την τελευταία φορά που ήταν ενταγμένα στο διεθνές καλεντάρι υπήρξε τηλεοπτική αναμετάδοση των αγώνων σε 27 χώρες σ’ όλο τον κόσμο και τα Χανιά προβλήθηκαν σε εκατομμύρια τηλεθεατές.
Η επιχορήγησή τους όμως τα τελευταία χρόνια μειώθηκε δραματικά τόσο από την Γ.Γ.Α. όσο και από τον Δήμο Χανίων. Αποκορύφωμα η περυσινή διοργάνωση, η οποία δεν επιχορηγήθηκε από την Γ.Γ.Α., ενώ ο Δήμος Χανίων ακόμη ψάχνει τα χαρτιά για να εκταμιεύσει τις 2.000 ευρώ που είχε ανακοινώσει ότι θα δώσει ως συνδιοργανωτής των αγώνων. Τόσο καλά!
Φέτος μάλιστα στην πρώτη επαφή που έγινε προς τον αντιδήμαρχο τον υπεύθυνο επί των οικονομικών του Δήμου η απάντηση ήταν ότι φέτος δεν έχει χρήματα. Βλέπουμε, μετά τις εκλογές!
Για να διεξαχθούν βέβαια τόσο τα Βενιζέλεια Στίβου όσο και τα Βενιζέλεια Κολύμβησης απαιτείται οικονομική βοήθεια από τους τοπικούς Φορείς, την στιγμή που η Πολιτεία έχει γυρίσει την πλάτη και το μόνο που κάνει είναι να αφαιρεί πόρους από την κοινωνία για να τα δίνει στις τράπεζες και τους δανειστές. Αυτό όμως δεν αποτελεί λύση αν αντιμετωπίζεται αποσπασματικά. Δεν είναι λύση το να πούμε δώστε τόσα φέτος για να μη χαθούν οι θεσμοί αυτοί. Οι παράγοντες του Κύδωνα και του Ν.Ο.Χ. βέβαια θα κάνουν ότι μπορούν για να βρουν τους αναγκαίους πόρους και να κάνουν τους αγώνες. Αυτό όμως δεν θα λύσει το πρόβλημα.
Τι χρειΑζεται να γινει;
Απαιτείται μία σταθερή λύση που δεν μπορεί να δοθεί, αν ο φορέας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αποδέχεται τη μνημονιακή πολιτική ως υποχρέωση ή ως αναπόφευκτο γεγονός. Με τέτοια Δημοτικά Συμβούλια οι “ανάγκες του Δήμου” δεν θα επιτρέψουν ποτέ να διατεθούν οι αναγκαίοι πόροι. Χρειάζεται και γίνουν ρήξεις με την κατεστημένη λογική που υπάρχει χρόνια τώρα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Τα χρήματα για Πολιτισμό και Αθλητισμό, δεν αποτελούν δαπάνες, αλλά επένδυση σε μία υγιή κοινωνία. Πιστεύω, ότι χρέος κάθε δημοτικής Αρχής είναι να δώσει την προτεραιότητα που αρμόζει τόσο στον πολιτισμό όσο και στον αθλητισμό, όχι όμως με κριτήρια “εξυπηρέτησης” παλαιοκομματικού τύπου. Αυτό σημαίνει, πρώτον ότι το ποσοστό του 2% των εσόδων υποχρεωτικά, μπορεί και πρέπει να διατίθενται από τον Δήμο για πολιτισμό και αθλητισμό και δεύτερο ότι θα θεσπιστούν αντικειμενικά κριτήρια, που θα είναι γνωστά σ’ όλους χωρίς αποκλεισμούς ή εύνοια προς οιονδήποτε. Αυτό απαιτεί κεντρικό σχεδιασμό και συνεργασία του Δήμου με όλους τους εμπλεκόμενους Φορείς στον τομέα Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Δηλαδή πάνω απ’ όλα απαιτείται η αλλαγή της κατεστημένης νοοτροπίας που κυριαρχεί τις τελευταίες δεκαετίες. Και η αλλαγή δεν γίνεται με υποσχέσεις που θα ξεχαστούν την επόμενη μέρα των εκλογών.
* πρόεδρος Α.Ο.Κύδων Χανίων
