Ο Ατλαντικός, η Παταγονία, η Μεσόγειος

Μετά το ατύχημα της Exxon Mobil στον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό, σειρά είχε η θάλασσα της Παταγονίας, στην οποία διέρρευσαν περίπου 40.000 λίτρα πετρελαίου έπειτα από ατύχημα στον τερματικό σταθμό της εταιρείας εξόρυξης Cup.
Το πετρέλαιο διέρρευσε σε μια ζώνη που είναι γνωστή για το πλούσιο θαλάσσιο οικοσύστημά της και επειδή βρίσκεται μεταξύ των περιοχών που έχουν τα πιο καθαρά νερά στον πλανήτη.
Δύο γεγονότα που έρχονται να εντείνουν την ανησυχία για την εξόρυξη υδρογονανθράκων στην κλειστή θάλασσα της Μεσογείου και να επιβεβαιώσουν ότι οι αντιδράσεις περιβαλλοντικών οργανώσεων και άλλων φορέων μόνο “γραφικές” δεν είναι.
Ο “αντίλογος” που ακούμε είναι πως στην Κρήτη αναζητούν -κυρίως- φυσικό αέριο, το οποίο δεν ενέχει τους κινδύνους του πετρελαίου.
Την περασμένη Παρασκευή όμως, ο π. πρύτανης του Πολυτεχνείου Γιάννης Φίλης, έγραφε στα “Χ.ν.” για την απόφαση της αμερικανικής πόλης του Μπέρκλεϊ να διακόψει τις νέες συνδέσεις φυσικού αερίου, κρίνοντας ότι αυτή η μορφή ενέργειας δεν είναι φιλική προς το περιβάλλον.
Στη διαχρονικά “παλαιολιθική” ελληνική πραγματικότητα, το φυσικό αέριο, οι υδρογονάνθρακες γενικότερα, αντιμετωπίζονται σήμερα ως η κότα με τα χρυσά αβγά. Η Περιφέρεια Κρήτης, μάλιστα, σιωπά επιδεικτικά στις επισημάνσεις διεθνών περιβαλλοντικών οργανώσεων, παραμένει σε ρόλο παρατηρητή την ώρα που υπογράφονται συμφωνίες που αφορούν στο περιβαλλοντικό μέλλον του νησιού.
Δεν είναι να εκπλήσσεται κανείς βέβαια με αυτά που συμβαίνουν στον τόπο μας. Καθώς στην Κρήτη είμαστε ικανοί να καταστρέψουμε ένα ολόκληρο φαράγγι για ν’ ανοίξουμε έναν δρόμο που θα οδηγεί σε μια “οικολογική” ανεμογεννήτρια.
Τα χειρότερα, δυστυχώς, έπονται.