Οι περισσότεροι κάνουν λόγο για νίκη µε θόρυβο, στις ΗΠΑ, του Ντόναλντ Τραµπ. Σε έναν όµως αναµενόµενο εκλογικό θόρυβο, αναµενόµενες είναι και οι αλήθειες που κάνουν θόρυβο κι είναι διάσπαρτες στα χαµηλά και µεσαία στρώµατα των κοινωνιών.
Αλήθειες όχι µόνο στην Αµερική, αλλά σε παγκόσµιο επίπεδο, που είναι πολλές και κυρίως έχουν να κάνουν µε την οικονοµία και τις τραυµατισµένες αντοχές των πολιτών, στο να αντεπεξέλθουν στην καθηµερινότητα.
Όπως αλήθεια είναι, ότι ζητήµατα που έχουν να κάνουν µε το κόστος στέγης, υποδεέστερης διατροφικής αξίας τρόφιµα, συνειδησιακός πόλεµος λόγω της Woke ατζέντας, αποξένωση των ανθρώπων λόγω επιρροής της ψηφιακής πραγµατικότητας, σχολεία που ακροβατούν µεταξύ ενός ανασφαλούς περιβάλλοντος για παιδιά και ενός χώρου όπου βρίσκουν πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθούν αντιπαιδαγωγικές συνθήκες, είναι ζητήµατα αγκάθια για τις σηµερινές κοινωνίες.
Την ίδια ώρα, που η κλιµατική κρίση στέλνει αυστηρά µηνύµατα προς κάθε κατεύθυνση, ότι δεν πρόκειται να σταµατήσει τη νοµοτέλειά της, πλατφόρµες κοινωνικής δικτύωσης και ΜΜΕ δίνουν τις δικές τους µάχες, για να κερδίσουν το ενδιαφέρον των πολιτών. Οι οποίοι, επιστρέφουν στα σπίτια τους µε µόνη διάθεση να χωνευτούν στους καναπέδες, µπας και αποτοξινωθούν από το στρες και το άγχος µιας εργασιακής καθηµερινότητας που ολισθαίνει και ενός ασφαλιστικού τοπίου το οποίο παρακµάζει, κυρίως λόγω της υπογεννητικότητας και του δηµογραφικού οξύτατου προβλήµατος.
Σε αυτό το συνονθύλευµα αρνητισµού και οµίχλης, οι ψηφοφόροι αρχίζουν να επενδύουν στην άποψη πως, ίσως τα συνοριακά και ηθικά τοιχία που υψώνονται από φωνές και πολιτικών υποσχέσεις, ενδέχεται να τους αλλάξουν τη ζωή.
Η λαϊκή ψήφος, επιβεβαιώνει τον προβληµατισµό των λαϊκών στρωµάτων και ρίχνει έξω τα δηµοσκοπικά ευρήµατα. Ιδίως όταν αυτή η ψήφος, ως ευκολόπιστη νεαρά, εµπιστεύεται τα social media ή ως ευκολόπιστος νεαρός εντυπωσιάζεται από τον κάθε Ίλον του κάθε X / Twitter.
Τα νερά του Ατλαντικού δε διαφέρουν και πολύ από τα νερά της Μεσογείου, της Κασπίας ή του Ινδικού Ωκεανού. Αξίζει να συµφωνήσουµε ότι αυτή η πραγµατικότητα, δεν αφορά µόνο τις ΗΠΑ και πως ζούµε τα χρόνια όπου οι άνθρωποι ολοένα και περισσότερο αλλά και µε διάφορους τρόπους, θα απαιτήσουν να ξεφύγουν από τους φόβους που τους έχουν κατακλύσει.
Αρκεί αυτή η προσπάθεια να µην οδηγεί στους καταρράχτες της λίµνης µε τους κροκόδειλους.
