Η αντιμετώπιση των πυρκαγιών δεν είναι επιτυχής για τον λόγο του ότι όλα τα σχέδια που καταστρώνονται επί χάρτου τη χειμερινή περίοδο πάνε στράφι, όταν έρχεται η ώρα της εφαρμογής τους, όχι τόσο γιατί τα σχέδια αυτά δεν είναι καλά, αλλά επειδή απουσιάζει ο επαγγελματισμός και ο αποτελεσματικός συντονισμός μεταξύ των κρατικών υπηρεσιών.
Αποτέλεσμα να εκκενώνονται οικισμοί, για να μην υπάρξουν εκ νέου θύματα και απογειωθεί το πολιτικό κόστος, επειδή προτεραιότητα είναι να προστατευθούν οι περιουσίες του κόσμου και όχι το φυσικό περιβάλλον.
Δεν έχει βέβαια κανείς αντίρρηση να δημιουργούνται ζώνες αντιπυρικής προστασίας ανάμεσα στους οικισμούς. Το ζήτημα, όμως, είναι ότι, όσο η πύρινη λαίλαπα απομακρύνεται από τον οικιστικό ιστό, συνήθως αφήνεται στο έλεος μαζί με τη χλωρίδα και πανίδα που μπαίνει σε δεύτερη μοίρα.
Χαρακτηριστικοί είναι οι τίτλοι διαφόρων ΜΜΕ όπως «κρατάει ακόμη το Καπανδρίτι» ή «σώθηκε η Δροσοπηγή» ή άλλα τέτοια χαρωπά των ΜΜΕ που εστιάζουν το ενδιαφέρον τους στη διάσωση των περιουσιών.
Περιουσία όμως είναι η φύση και δη ανεκτίμητη. Ένας πλούτος που έχει ήδη χαθεί από δεκαετίες τώρα.
