Σήμερα συνέβη και αυτό, αυτό το απρόβλεπτο, το αναπάντεχο, αυτό που δεν περιμένεις να συμβεί, παρότι έχουμε δει να συμβαίνουν παρόμοια.
Στο τμήμα μαναβικής του σούπερ μάρκετ που ψώνιζα με κοίταξαν δυο ντομάτες. Μία από το ΒΕΛΓΙΟ και μια από την ΠΟΛΩΝΙΑ!! Με κοιτούσαν πειραχτικά, απειλητικά και μου γελούσαν σαρδόνια.
Έμεινα εκεί μαρμαρωμένος να τις κοιτάζω, αισθανόμενος την απειλή να διαρρέει όλο μου το κορμί. Σήκωσα αμήχανα και αυθόρμητα τα χέρια μου και παραδόθηκα ολοκληρωτικά πλέον, σε αυτό που ξεπερνάει τις δυνάμεις και τη φαντασία μου. Έχουμε δεi στο παρελθόν διάφορα φρούτα και λαχανικά από διάφορες χώρες, να εισάγονται στην Ελλάδα. Βλέπουμε λεμόνια και άλλα εσπεριδοειδή από τη Λατινική Αμερική, σταφύλια επίσης, πατάτες και πλήθος άλλων φρούτων και λαχανικών. Αλλά ντομάτες Βελγίου και Πολωνίας!!! Εκεί που οι άνθρωποι στερούνται τον ήλιο και ο ήλιος κάνει προσπάθεια να πείσει ότι υπάρχει!!!! Δεν είχα ξαναδεί. Θυμήθηκα τις μάχες της φέτας και του ούζου και η απειλή μεγάλωσε μέσα μου.
Πριν από μερικές δεκαετίες, οι τουρίστες μας όταν επισκέπτονταν την Ελλάδα, αισθάνονταν για λίγο κάτοικοι της Εδέμ, του Παραδείσου και αυτό επειδή στέκονταν απλά έξω από ένα ελληνικό μανάβικο!! Ναι το είχα δει, το έζησα. Στέκονταν με ένα φρούτο στο χέρι, ακίνητοι, κρατώντας το ως το απόλυτο αγαθό. Το μύριζαν και πλημμύριζαν απόλαυση που ξυπνούσε και διέγειρε όλες τις αισθήσεις.
Βυθίζονταν σε γεύσεις και ευωδίες που προσέφερε η μάνα ελληνική γη, που μας έχουν εγκαταλείψει οριστικά και ανεπιστρεπτί. Κατάφεραν λοιπόν οι λαοί αυτοί και έφτιαξαν κάποιους τεχνητούς Παραδείσους στις χώρες τους, με ελλείψεις βέβαια σε αρώματα και γεύσεις, αγαθά του οποίου Παραδείσου πουλάνε και σε εμάς κι εμείς τα αγοράζουμε ως πιο ανταγωνίσιμα!!!
Εμείς όμως γιατί χάσαμε τον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ;
Υ.Γ. Λυπάμαι δεν μπορώ να συνεχίσω. Το γεγονός και οι μελλοντικές του προεκτάσεις με θλίβουν. Οι ετικέτες των προϊόντων βρίσκονται στην διάθεση όποιου αμφιβάλλει όπως αμφέβαλλα κι εγώ!
