Eνας Χανιώτης εκπαιδευτικός, ο μαθηματικός Μάρκος Μαρκετάκης υποδέχθηκε με μια κρητική μαντινάδα τον αρχηγό της ΝΔ Κυριάκο Μητσοτάκη κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην Ίμβρο.
O Μ. Μαρκετάκης με καταγωγή από το Σέλινο είχε υπηρετήσει για χρόνια σε σχολεία των Χανίων και βρέθηκε από το 2015 στην Ίμβρο με την ευκαιρία του ανοίγματος του Γυμνάσιου και Λυκείου της περιοχής.
Σε συνέντευξη του στα “Χ.Ν.” τον Φεβρουάριο του 2016 είχε αναφέρει μεταξύ άλλων: «Οταν πήρα την απόφαση να έρθω στην Ιμβρο να διδάξω στο Γυμνάσιο και το Λύκειο είχα ανησυχίες, ανασφάλειες, αν θα προσαρμοστώ εύκολα, αν θα μπορέσω να βοηθήσω τους μαθητές να προσαρμοστούν, τους γονείς τους να δουν τη θετική πλευρά της επιλογής τους, τους Ιμβρίους και ιδιαίτερα τους κατοίκους των Αγριδίων να καταλάβουν ότι θέλουμε να είμαστε μέλη της μικρής κοινότητάς τους με συμμετοχή στην καθημερινότητά τους. Σκεφτόμουν ότι εγώ πάω στην Τουρκία κρατώντας το μολύβι, όχι με το τουφέκι που κράταγε ο αδερφός του παππού μου Ιωάννης Μαρκετάκης (είχε καταταγεί εθελοντής στα 17 του πήρε 18 μετάλλια ανδρείας στην Μικρά Ασία και στην Αλβανία που εκτίθενται στο Πολεμικό Μουσείο Χανίων) ελπίζοντας να συμβάλλω στην ουσία στον ίδιο σκοπό -με διαφορετικό τρόπο- να ριζώσει η ελληνική μειονότητα στην Τουρκία.
Νιώθουμε τα βλέμματα να μας εξετάζουν εξαντλητικά. Τη φιλόξενη διάθεση πολλών. Αρκετοί θέλουν να μας βοηθήσουν να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας που είναι αυξημένες και λόγω άγνοιας της γλώσσας. Μας ξενίζει η πολλή δημοσιότητα, τα πολλά φλας, τα μεγάλα λόγια στα εγκαίνια και στον αγιασμό παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη. Συγκινούμαστε όταν νιώθουμε τα συναισθήματα που δεν μπορούν να κρύψουν ο Πατριάρχης, ο διευθυντής και άλλοι απλοί ή επώνυμοι Ιμβριοι κάτοικοι ή επισκέπτες. Αισθανόμαστε την ευθύνη που έχουμε και την επιπλέον που μας φορτώνουν ώστε να δημιουργήσουμε ένα σχολείο που θα κρατήσει τους πρώτους μαθητές μας αλλά θα προσελκύσει και πολλούς περισσότερους ώστε να επιτύχουμε στο έργο μας.
Ελπίζουμε με τις σχέσεις που θα δημιουργήσουμε με τους Τούρκους συναδέρφους, να δείξουμε και εμείς όπως έχουν καταφέρει οι κάτοικοι στο Γλυκύ ότι Τούρκοι και ελληνική μειονότητα μπορούν να συμβιώσουν αρμονικά.
Όταν επισκεφθήκαμε το Σχοινούδι (σ.σ. ερειπωμένο χωριό της Ιμβρου με 40 κατοίκους σήμερα, όταν το 1964 είχε περίπου 2.500 ελληνικής καταγωγής) νιώσαμε ένα σφίξιμο από το μέγεθος της εγκατάλειψης και της καταστροφής που καμιά φωτογραφία δεν μπορεί να αποτυπώσει. Ενα τεράστιο γιατί μας πλημμύρισε. Εύχομαι να τα καταφέρουμε…».
