Ο γιος του γυμνασιάρχη Ανρύ Ντε Γκωλ γεννήθηκε το 1890 στη Λίλη. Είχε από μικρός την αίσθηση, πως θα τον γράψει η ιστορία. Ευφυέστατος. Πάντα πρώτευε σε όλα τα µαθήµατα. Αλητάκος όμως. Του άρεσε να φέρνει τους άλλους σε δύσκολη θέση, κοιτάζοντάς τους επίµονα στα µάτια, µε το διαπεραστικό του βλέµµα.
O πατέρας, κάθε µεσηµέρι που ερχόταν σπίτι, τον ρωτούσε εάν έδειρε τον µικρότερο αδελφό του. Σε περίπτωση αρνητικής απάντησης, του κατέβαλε το συµφωνηµένο χρηµατικό φιλοδώρημα. Εδώ σηκώνει διπλό θαυμαστικό!!
Έτος 1905. Στο κολέγιο των Ιησουϊτών, τους έδωσαν εντολή να γράψουν έκθεση. Το θέµα της επιλογής τους. Ο δεκαπεντάχρονος εγωπαθής νεαρός, σκάρωσε τούτο το συναρπαστικό διήγημα πολιτικής φαντασίας. Το 1930 όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες, κήρυξαν πόλεµο κατά της Γαλλίας. Ο στρατηγός Ντε Γκωλ, µε δυο θριαµβευτικές νίκες, τις κατατρόπωσε. Όπως ο Μέγας Ναπολέων. Προκλήθηκε σάλος.
Ο περιορισμένος χώρος του άρθρου, δεν µου επιτρέπει βιογραφία. Θα αρκεσθώ σε σύντοµη αφήγηση του έργου του.
Απόφοιτος του Σαν Συρ, της Γαλλικής Σχολής Ευελπίδων, στον Πρώτο Παγκόσµιο Πόλεµο, πολέµησε γενναία στο Δυτικό Μέτωπο. Συνελήφθη αιχµάλωτος. Προσπάθησε πολλές φορές να αποδράσει. Χωρίς επιτυχία. Τον πρόδιδε το γιγάντιο ύψος του.
Στο Μεσοπόλεμο, η ζωή του κύλησε στην ρουτίνα. Ευέξαπτος, δυο φορές σκυλόβρισε ανωτέρους. Τον ξεμίστευσε ο Φίλιππος Πεταίν. Είχαν οικογενειακές σχέσεις. Προς τιμή του, ονόμασε το γιο του Φίλιππο. Οι δρόμοι τους χώρισαν το 1940. Όμως ο Ντε Γκωλ εξακολούθησε να αισθάνεται υποχρέωση. Πέντε χρόνια αργότερα τον γλίτωσε από το εκτελεστικό απόσπασμα. Θα τουφεκιζόταν, δίκαια, ως αρχιπροδότης.
Οι αρτηριοσκληρωτικοί ηγέτες του Γαλλικού στρατού, ειρωνεύτηκαν το βιβλίο του για τα τεθωρακισμένα, το όπλο του μέλλοντος. Οι Γερμανοί αντίθετα το εµελέτησαν προσεκτικά.
Ιούνιος του 1940. Νεοπροαχθείς υποστράτηγος, επικεφαλής τεθωρακισµένης µεγάλης µονάδας, πέτυχε την µοναδική γαλλική νίκη επί των Χιτλερικών.
Έμαθε από τους γονείς του, να αγαπά την Γαλλία. Η κατάρρευση της τον πλήγωσε. Συχνά οι Γερµανοί πολτοποιούσαν τα όπλα των Γάλλων αιχµαλώτων, κάτω από τις ερπύστριες ενός τανκ. Έπειτα τους άφηναν ελεύθερους. Ο ήρωας μας, παραληρούσε από οργή.
Μετά την καταστροφή οι περισσότεροι Γάλλοι ηγήτορες, πήγαν στα σπίτια τους. Μερικοί έγλυψαν τις µπότες των κατακτητών.
Εκείνος δεν δέχτηκε την ήττα ως τελειωτική. Προέβλεψε, πως τελικά ο εχθρός θα χάσει τον πόλεµο. Παρά τις αρχικές επιτυχίες του.
Κατέφυγε στην Βρετανία. Εδημιούργησε το κίνημα των Ελεύθερων Γάλλων. Όταν πληροφορήθηκε τον θάνατο της μητέρας του, πόνεσε. Και για το ότι, πέθανε πικραμένη για την ήττα της αγαπημένης της πατρίδας.
Η τετραετία της Γερµανικής κατοχής (1940 – 1944), κύλησε στην ντροπή, την στέρηση, τον φόβο, την τυραννία. Το κοπάδι των δοσίλογων, επικεφαλής ο προαναφερθείς Φίλιππος Πεταίν και ο Πιέρ Λαβάλ, προσκυνούσαν με χαμέρπεια, τους απογόνους των Γότθων και των Βανδάλων.
Τα κινήµατα των Ελεύθερων Γάλλων και της Εθνικής Αντίστασης, διέσωσαν το καταρρακωμένο γόητρο της χώρας. Και το τελευταίο, αναγνώριζε τον Ντε Γκωλ ως αρχηγό.
Άγγλοι και Αµερικανοί, του φέρθηκαν αισχρά. Τον υπονόμευαν. Ήθελαν στη θέση του, κάποιον με εύκαµπτη µέση. Επέλεξαν διάφορα πρόσωπα, µέχρι και τον ανανήψαντα αρχιδοσιλόγο ναύαρχο Νταρλάν, υπαρχηγό του Πεταίν. Ο αχαρακτήριστος, κατάλαβε πως η Γερμανία χάνει τον πόλεμο. Έσπευσε να αλλάξει στρατόπεδο.
Δεν τους πέρασε. Ο Κάρολος Ντε Γκωλ διέθετε την εκτίµηση, του συνόλου σχεδόν και των Ελεύθερων Γάλλων και των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης.
Οι δόλιοι Άγγλοι, προσπάθησαν να επωφεληθούν από την δυσχερή θέση της Γαλλίας. Να αρπάξουν τις αποικίες της. Η σκληρή αδιαλλαξία του Ντε Γκωλ, υπήρξε η µόνη σωστή στάση. Δεν τους παραχώρησε απολύτως τίποτα. Πίστευε πως εφ’ όσον μια αποικία δεν τους θέλει, οι Γάλλοι οφείλουν να τα µαζέψουν και να φύγουν. Αλλά η χώρα θα γίνει κράτος ανεξάρτητο. Δεν θα περιέλθει στους Άγγλους.
την διάρκεια λεκτικής αντιπαράθεσης, ο ΑΝΤΟΝΥ ΗΝΤΕΝ, του είπε πως συνεχώς φέρνει προσκόμματα στην Αγγλική κυβέρνηση. Αντίθετα οι αρχηγοί των άλλων εξόριστων κυβερνήσεων, ακολουθούν πειθήνια τις εντολές της. Ο Ντε Γκωλ απάντησε.
– Η Γαλλία είναι µεγάλη δύναµη.
Από την κατάρρευση της Γαλλίας (Ιούνιος 1940) μέχρι την απόβαση στην Βόρεια Αφρική (Νοέμβριος 1942), δηλαδή και µετά την 8-12-1941, ημέρα που η Γερµανία τους κήρυξε τον πόλεμο, οι Αµερικανοί αναγνώριζαν την δοσίλογη κυβέρνηση του Πεταίν και του Λαβάλ. Έτσι την νομιμοποιούσαν. Στην έδρα της, το ΒΙΣΥ, διατηρούσαν πρεσβευτή. Όχι στους ελεύθερους Γάλλους, όπως οι άλλες χώρες.
Ούτε αυτοί ούτε οι Άγγλοι, ενημέρωσαν τον Ντε Γκωλ για την απόβαση στην Νορμανδία. Δικαιολογηµένη η πικρία του.
Τον Αύγουστο του 1944, η Γαλλία απελευθερώθηκε. Στην πανηγυρική κατάθεση στεφάνου στην Αψίδα του Θριάµβου, είπε προς τους κοµµουνιστές και τον Ζωρζ Μπιντώ, που τον είχαν περικυκλώσει.
-Σας παρακαλώ κύριοι, σταθείτε έξη μέτρα πίσω μου.
Κυβέρνησε την χώρα αρχικά ως προσωρινός πρόεδρος της Δημοκρατίας. Τον Νοέμβριο του 1945 εξελέγη στο αξίωμα από την Εθνοσυνέλευση.
Άσχηµοι καιροί. Η Γαλλία κειτόταν σωριασµένη σε ερείπια, σπαρµένη µε νάρκες, εξαθλιωµένη. Εκατοµµύρια άνεργοι και άστεγοι, την έσερναν στο βυθό. Βιοµήχανοι και τραπεζίτες προσδοκούσαν από τους Αµερικανούς πιστώσεις, επενδύσεις. Με δυσφορία τον έβλεπαν να διαπληκτίζεται μαζί τους.
Τον Γενάρη του 1946, αρπάχτηκε και µε τους αρχηγούς των κοµµάτων που τον στήριζαν. Τα βρόντηξε. Το ψηφισθέν πρόσφατα Σύνταγµα της Τέταρτης Δηµοκρατίας, δεν βοηθούσε τον µεγάλο άνδρα να κυβερνήσει την πατρίδα του, σύµφωνα µε την συνείδησή του.
Αποσύρθηκε στα κτήµατά του, στο ΚΟΛΟΜΠΕ ΛΕ ΝΤΕΖ ΕΓΚΛΙΖ. Μια φορά την εβδοµάδα, δεχόταν φίλους και δημοσιογράφους, σε ξενοδοχείο του Παρισιού. Σχολίαζε την πολιτική επικαιρότητα.
Το 1952 – 1958 έγραψε τα «Αποµνηµονεύµατα πολέµου». Συναρπαστικό βιβλίο. Άριστος λογοτέχνης, κερδίζει τον αναγνώστη.
Το κόμμα που ίδρυσε το 1947 ο Συναγερµός του Γαλλικού λαού, αρχικά είχε µερικές επιτυχίες. Έπειτα πάτωσε. Το 1951 το διέλυσε.
Ο Ντε Γκωλ θεωρούσε τον πόλεµο της Ινδοκίνας (1946 -1954) ανόητο. Έβλεπε την υπόθεση χαµένη. Η Γαλλία έπρεπε να αποχωρήσει έγκαιρα, προτού την πιει.
Μάης του 1958. Η Αλγερία, εδώ και χρόνια, μαχόταν για την ελευθερία της.
Στην Μητρόπολη, το Σύνταγμα της Τέταρτης Δημοκρατίας αποδεικνυόταν, μέρα με τη μέρα, κραυγαλέα ανεπαρκές. Κάθε τρεις μήνες, αλλαγή κυβέρνησης.
Ο Στρατός ξεσηκώθηκε. Επικεφαλής η ακροδεξιά χούντα του Ο.Α.Σ. Απαίτησε τελεσιγραφικά, να παραδοθεί η εξουσία στον Ντε Γκωλ. Αλλιώς οι αλεξιπτωτιστές θα καταλάβουν το Παρίσι. Ο Πρόεδρος Κοτύ, έντρομος του την παρέδωσε. Εκείνος την βούτηξε. Η προέλευσή της, δεν τον ενόχλησε στο ελάχιστο.
Απεύθυνε διάγγελμα προς τον λαό. Έπειτα έκανε εκλογές. Τις κέρδισε. Το ίδιο και όλες τις επόμενες. Η παρατεταμένη αστάθεια, είχε κουράσει τον κόσμο.
Ένδεκα χρόνια χωρίς διακοπή, από το 1958 μέχρι το 1969 κυβέρνησε την Γαλλία. Την λύτρωσε από τις εξουθενωτικές πολιτικές κρίσεις. Στην θέση της Τέταρτης Δημοκρατίας, ίδρυσε την Πέμπτη. Χαρακτηριστικό της, η σταθερότητα. Οι θεσμοί της, διατηρούνται μέχρι σήμερα.
Καλός ρήτορας, αλλά όχι δημαγωγός. Τα κατάφερνε να φέρνει τον λαό, στα νερά του. Εκμεταλλεύτηκε τα συμπλέγματα κατωτερότητας του, για την ταπεινωτική ήττα του 1940.
Το 1962 έκανε δημοψήφισμα στην Αλγερία. Έπειτα της παραχώρησε ανεξαρτησία. Οι ακροδεξιοί λύσσαξαν. Άκαρπες, οι προσπάθειες να τον δολοφονήσουν. Πάντως, εδώ που τα λέμε, ο Ντε Γκωλ δεν φέρθηκε τίμια. Άλλα τους έταξε και άλλα έκανε.
Πίστευε πως η Γαλλία ανήκει στον Δυτικό κόσμο. Δεν έχει καµία δουλειά µε τους τριτοκοσµικούς. Απαιτούσε όµως από τους Αµερικανούς, σεβασµό.
Ζήτησε από τον αρµόδιο Αµερικανό στρατηγό, να τον κατατοπίσει, σχετικά µε το είδος και τον αριθμό των πυραύλων, που σταθµεύουν στο Γαλλικό έδαφος. Έλαβε την απάντηση πως πρόκειται για θέμα απόρρητο. Και για τον αρχηγό του Γαλλικού κράτους. Ποιος είδε τον Θεό και δεν τον εφοβήθηκε. Έβγαλε αμέσως την Γαλλία, από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.
Με τον καγκελάριο της Δυτικής Γερµανίας ΚΟΝΡΑΝΤ ΑΝΤΕΝΑΟΥΕΡ, αγωνίστηκαν να κάνουν την ΕΟΚ, Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (σήμερα λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση Ε.Ε.) αντίβαρο των Ηνωµένων Πολιτειών της Αµερικής. Του ξεκαθάρισε όμως από την αρχή δυο πράγματα. Η Δυτική Γερµανία δεν θα αποκτήσει ποτέ πυρηνικά όπλα. Συμφιλίωση δεν σηµαίνει λήθη. Ας τα βλέπουν όσοι, παραποιούν την ιστορία στα σχολικά εγχειρίδια, για να μην στενοχωρέσουν τους Τούρκους.
Ο γαλλογερµανικός άξονας, αποσκοπούσε στην πρωτοκαθεδρία των δυο χωρών στην Ευρώπη. Η Γηραιά Ήπειρος, έπρεπε να μπορεί να αποκρούσει μόνη Σοβιετική επίθεση. Χωρίς την βοήθειά των Αμερικανών.
Όσον αφορά την Ελλάδα, αδιαφόρησε. Ήρθε επί πρωθυπουργίας του θαυμαστή του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Και ο Καραμανλής πήγε στο Παρίσι. Συναντήθηκε στην γαλλική πρωτεύουσα και με τον τότε πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου.
Αντέδρασε έντονα στην προοπτική εισόδου της Αγγλίας στην ΕΟΚ. Την θεωρούσε δούρειο ίππο Ηνωμένων Πολιτειών. Τα πρόσφατα γεγονότα τον δικαίωσαν (εθελουσία έξοδος της από την Ευρωπαϊκή Ένωση).
Έπειτα από δοκιµές στην Σαχάρα, η Γαλλία έγινε πυρηνική δύναµη. Όπως η Σοβιετική Ένωση, οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία. Στο εσωτερικό πέτυχε την πολιτική σταθερότητα.
Δεν ενέκρινε την διατήρηση υποταγµένης µε την βία, αποικίας που ζητάει την ανεξαρτησία της. Έσπευδε να της την παραχωρήσει, επιδιώκοντας την εξακολούθηση της γαλλικής επιρροής, στον οικονοµικό και πολιτιστικό τοµέα. Λύτρωσε την Γαλλία από συγκρούσεις, όπου το δίκαιο δεν ήταν με το μέρος της. Και γι’ αυτό καταδικασμένες σε αποτυχία.
Ο Ντε Γκωλ κατάλαβε πως η παλαιού τύπου αποικοκρατία πέθανε. Την αντικατέστησε ο Νεοαποικισμός. Η υποτελής χώρα ελέγχεται οικονοµικά, εποµένως και πολιτικά, χωρίς στρατιωτική κατοχή.
Το γιγάντιο ανάστημα του (1,995) χρησίμευε σαν μέσο επιβολής.
Το Μάιο του 1968, ξεσηκώθηκαν οι φοιτητές. Μίλησε στους Γάλλους από την τηλεόραση. Στη συνέχεια αμόλησε την Αστυνομία. Μερικοί νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες.
Έτος 1969. Κουρασµένος, αποφάσισε να αποχωρήσει. Θέλοντας να εξιλεωθεί για το πραξικόπηµα του 1958, το έθεσε στην κρίση των πολιτών. Προκήρυξε δημοψήφισμα, για κάποιο δευτερεύον οικονομικό θέμα. Δήλωσε πως εάν χάσει, θα παραιτηθεί. Όπως και έκανε.
Έγραψε ένα ακόμα βιβλίο τα «Απομνημονεύματα Ελπίδας», λογοτεχνικό αριστούργημα. Πέθανε το 1970.
Αναμφισβήτητα μεγάλος άνδρας. Αγαπούσε την πατρίδα του. Με μυαλό τετράγωνο και το θάρρος της γνώμης του, δεν ήταν αγνώμων σε όσους κάποτε τον βοήθησαν, του φέρθηκαν καλά. Αισθανόταν θερμή φιλία, για τον Αμερικάνο πρόεδρο Ντουάιτ Αϊζενχαουερ.
Μετέτρεψε την θανατική ποινή του αρχιδοσιλόγου Φίλιππου Πεταίν, σε ισόβια κάθειρξη. Προς αυτόν αισθανόταν υποχρέωση. Κάποτε τον είχε γλυτώσει από το στρατοδικείο.
Ενώ εκτελέστηκαν οι μικροπροδότες, την έβγαλε ο αρχιπροδότης. Με την δόξα που τον περιέβαλε από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, τους παρέσυρε να συνεργαστούν με τους Γερμανούς. Όπως στο μυθιστόρημα του Ρόμπερτ Λουϊς Στήβενσον «Η νήσος των θησαυρών». Την γλύτωσε ο αρχιπειρατής Τζων Σίλβερ. Την πλήρωσαν οι μούτσοι.
Καλός οικογενειάρχης, αγαπούσε την γυναίκα και τα παιδιά του. Ιδιαίτερα την πνευματικά καθυστερημένη κόρη του. Την Άννα, που πέθανε το 1948. Όση δουλειά και εάν είχε, την έπαιζε μια ώρα. Την ζωή του δεν κηλίδωσαν ερωτικά σκάνδαλα.
Η Γαλλία σήμερα χρειάζεται ένα αρχηγό σαν κι αυτόν.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Α. Κάρολου Ντε Γκωλ. 1. Απομνημονεύματα πολέμου και 2. Απομνημονεύματα ελπίδας.
Β. Άρθρα για τον Ντε Γκωλ στην ιστορία εικονογραφημένη και στα τεύχη.
1. Χωρίς συγγραφέα, τίτλος Κάρολος Ντε Γκωλ σελ. 134.
10 Του MARIO COSTA Ντε Γκωλ. Η άνοδος στην εξουσία σελ. 14.
30. Του Κώστα Γαλανοπούλου Κάρολος Ντε Γκωλ. Η σταδιοδρομία ενός μεγάλου σελ. 36.
73 Του KONRAD ADENAUER. Οι συμφωνίες μου με τον Ντε Γκωλ σελ. 50.
175 α) Χωρίς συγγραφέα Τσώρτσιλ Ντε Γκωλ. Δυο άσπονδοι σύμμαχοι σελ. 66. β) Στο ίδιο τεύχος του άρθρου FRANCO PEDONE. Οι Αμερικάνοι αποτελειώνουν τον Ρόμμελ. Απόβαση στην Β. Αφρική σελ. 101.
235 Του ALBERTO ΒΑΪΝΙ Ντε Γκωλ και συναγερμός του Γαλλικού λαού σελ. 14.
3. ΡΑΙΗΜΟΝ ΚΑΡΤΙΕ Ιστορία του Δεύτερου Παγκοσµίου πολέµου.
4. Χ.Α. Καβαφάκης Ιστορία του Β. παγκοσμίου πολέμου
5. Εγκυκλοπαιδικό λεξικό Ηλίου Τόμος 5 σελ. 526 Άρθρο χωρίς συγγραφέα
