Ο Χασάν στα ξένα πατρίδα δεν έχει…

» Εχει όμως μάνα
Ο Χασάν δούλευε σε εμάς, δούλευε μαζί με εμάς και όταν δεν είχαμε να δουλέψει «των εννιά το φαγητό τους φτάνει και τους δέκα». Είχαμε γίνει φίλοι, ήταν ο συνάνθρωπός μας. Ο Χασάν είναι από το Μαρόκο. Η μητέρα του στο Μαρόκο έχει να μεγαλώσει ακόμη 4 παιδιά με φτώχεια μεγάλη όπως μας είχε διηγηθεί ο Χασάν. Ο πατέρας του μετανάστης στη Γαλλία, είχαν να ειδωθούν 10 χρόνια. Στο τηλέφωνο τα λέγανε κι όταν ο πατέρας είπε στον γιο του ότι μπήκε στο Νοσοκομείο κι ότι θα του έκοβαν οι γιατροί το πόδι του, γιατί διαφορετικά δεν θα ζούσε κι ακόμα κατάλαβε ο γιος ότι και ψυχολογικά δεν ήτανε καλά ο πατέρας, αποφάσισε να βρεθεί κοντά του.
Ετσι ξεκίνησε ο Χασάν για τη Γαλλία, είχε μαζί του ένα χαρτί από την Αστυνομία Χανίων με τη φωτογραφία του και ότι διαμένει στα Χανιά. Οταν έφευγε μας άφησε 400 € και ένα τηλέφωνο που θα μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε με τη μητέρα του διαμέσου βέβαια ενός φίλου του που ήξερε τη γλώσσα τους και να της στείλουμε τα χρήματα αυτά.
Τις πρώτες μέρες που έφυγε ο Χασάν μας τηλεφωνούσε. Κάποια μέρα όμως σταμάτησε να τηλεφωνεί κι όταν εμείς τον καλούσαμε το τηλέφωνό του δεν απαντούσε. Είμαστε σε αναμονή. Ερχεται ο φίλος του και του είπαμε να πάρει τηλέφωνο τη μητέρα του Χασάν και να της στείλει τα χρήματα που της είχε αφήσει. Ο φίλος του τηλεφωνήθηκε με τη μητέρα του Χασάν όμως μας επέστρεψε τα χρήματα και μας είπε: η μάνα του Χασάν κλαίοντας μου έλεγε «εγώ ευρώ δεν θέλω, εγώ θέλω τον Χασάν μου». Και τη δεύτερη και την τρίτη φορά που της έλεγε για τα χρήματα την ίδια απάντηση έπαιρνε: «Εγώ ευρώ δεν θέλω, εγώ θέλω τον Χασάν μου».
Περιμέναμε με ανησυχία τι έγινε ο Χασάν. Μία ωραία πρωία ανοίγοντας την πόρτα του σπιτιού μας ο Χασάν μας περίμενε. Η χαρά μας ήτο μεγάλη, καθίσαμε όλοι μαζί να ακούσουμε το βασανισμένο αυτό παιδί που για να βοηθήσει τον άρρωστο πατέρα του ξεκίνησε μια πορεία που δεν ήξερε πού θα τον οδηγούσε. Με τα μάτια του βουρκωμένα μας διηγήθηκε ότι στη διαδρομή από τις χώρες των Βαλκανίων επειδή τα χαρτιά του δεν πληρούσαν τους όρους που ήθελαν, οδηγήθηκε στη φυλακή για 12 μέρες όπου δεν έλειψε ακόμα και το ξύλο. Όταν τον έβγαλαν από τη φυλακή κατευθύνθηκε προς την Ελλάδα. Στα σύνορα μάς μίλησε για έναν αστυνομικό Ελληνα και μεταχειρίστηκε τη φράση -με συμβούλεψε σαν πατέρας μου- αυτό μας έδωσε χαρά μέσα σε όλη τη διήγησή του, η οποία μιλούσε για πόνο και απανθρωπιά.
Ηρθε η ώρα να του πούμε για τη μητέρα του. «Χασάν σκούπισε τα μάτια σου, μην κλαις, ξέρουμε ότι η φτώχεια της πατρίδας σου σε έφερε στα ξένα, αλλά τώρα όμως μάθαμε ότι έχεις μάνα πλούσια στην αρετή της ανιδιοτέλειας.
Και αν είσαι ξένος για τον κόσμο,
για τη μάνα σου είσαι όλος ο κόσμος».