Με αφορμή την επέτειο της 28-10-1940 ανεύρον εις το “ΒΗΜΑ” της 3-5-1953 επιστολή Ιταλού στρατιώτη, αιχμαλωτισθέντος εις τον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940, τραυματισθέντος και νοσηλευθέντος εις τα νοσοκομεία της εμπόλεμης Ελλάδος. Η επιστολή αυτή εδημοσιεύθη το πρώτον εις το εβδομαδιαίο περιοδικό ΤΕΜΡΟ, τη μετέφρασε εκ της ιταλικής ο καθηγητής Γ.Π. Στεριώτης και αναδημοσίευσε το “ΒΗΜΑ” της παραπάνω ημερομηνίας της 3-5-1953. Εκ της αναγνώσεώς της αναδεικνύεται μια Ελλάδα γενναιόδωρη ακόμα και εις τους εχθρούς της, γεμάτη ανθρωπισμό και αλτρουισμό.
Η επιστολή έχει ως ακολούθως:
«Γένοβα, 12-2-1953
Αξιότιμε κ. διευθυντά,
θα σας παρακαλούσα να δημοσιεύσετε στο “Tempo” όσα με λίγα λόγια εκθέτω: Στις 18 Δεκεμβρίου 1940 αιχμαλωτίστηκα από τους Ελληνες, προσβεβλημένος από κρυοπαγήματα και σταδιακά ακρωτηριάστηκα στα κάτω άκρα, στο στρατιωτικό νοσοκομείο Αθηνών, γιατί προσεβλήθην επί πλέον από γάγγραινα. Είχα την ευτυχία να εγχειριστώ από τον έξοχο γιατρό Βίκτωρα Φουρναράκη, που με έγκαιρη αποτελεσματική επέμβαση κατόρθωσε να με σώσει. Τα καλά και ενθαρρυντικά του λόγια μ’ έκαναν να ξαναποκτήσω τη χαμένη μου πίστη στη ζωή, διατήρησα δε απ’ αυτόν μια ανάμνηση όλο υποχρέωση. Γύρισα στην πατρίδα μου την 21η Μαρτίου 1941 με την καρδιά γεμάτη ευγνωμοσύνη για τον καλό γιατρό. Δώδεκα χρόνια ζητούσα να μάθω νέα του και τέλος, χάρις στο ενδιαφέρον του πρόξενου της Ιταλίας στας Αθήνας, κατόρθωσα να πάρω τη διεύθυνσή του στην Ελλάδα, στη Χίο. Τώρα μέσω του εβδομαδιαίου περιοδικού σας, σας παρακαλώ να φέρετε στη δημοσιότητα τις πιο θερμές μου ευχαριστίες στον γιατρό Βίκτωρα Φουρναράκη και να εκφράσετε την ευγνωμοσύνη μου για όσα έκαμε τόσο για μένα ειδικά όσο και για όλους τους συναδέλφους μου της αιχμαλωσίας.
Mario Chiani».
και για την αντιγραφή
Αντώνης Ν. Βενέτης
