Τελείωσε και η δεύτερη εξάμηνη καραντίνα και όλοι προσπαθούν να επουλώσουν τις πληγές τους, ψυχικές και υλικές. Η κοινωνία προσπαθεί να ξαναβρεί το ρυθμό της, ανοίγοντας ξανά όλες τις επαγγελματικές δραστηριότητες. Λείπει, όμως, μια δραστηριότητα ζωτικής σημασίας, η οποία σε πολλές περιπτώσεις νοηματοδοτεί και δίνει το ρυθμό στην καθημερινή ζωή, ο χορός.
Δεν χρειάζεται η υπενθύμιση της αξίας του χορού στην αρχαιοελληνική κοινωνία, όπου αποτελούσε βασικό μέσο διαπαιδαγώγησης, ψυχής και σώματος, καθώς και τρόπο προετοιμασίας στη μάχη. Αυτό που χρειάζεται είναι η αναγνώριση της αναγκαιότητας του χορού στη σημερινή νεοελληνική κοινωνία. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι είμαστε λαός του χορού και όπως ο Ζορμπάς εκφράζουμε χορευτικά τον πόνο, τη χαρά και τη λύπη μας.
Η αναγκαιότητα και η αξία του χορού προβάλλεται στο δοκίμιο του Γάλλου ποιητή Paul Valery «Η Φιλοσοφία του Χορού» (1936): «Ο χορός είναι μια τέχνη που απορρέει από την ίδια τη ζωή[…] Ο χορός εξελίσσεται από θύελλα κινήσεων σε παγωμένο άγαλμα με αινιγματικό χαμόγελο[…]Είναι μια γενική ποίηση της πράξης των ζωντανών όντων». Ο χορός συνδυάζει αισθητική, ρυθμό και κίνηση, φέρνοντας σε αρμονία το σώμα με τη ψυχή, καθώς ο χορός (η κίνηση του σώματος, η ύλη) συνυπάρχει με την «κατάσταση του Χορεύειν» (πνεύμα). Όλες αυτές οι αρετές του χορού υπάρχουν και στον παραδοσιακό κρητικό χορό, ο οποίος έχει «παγώσει» σαν «άγαλμα με αινιγματικό χαμόγελο» την εποχή του κορωνοϊού.
Με άλλα λόγια, ο χορός πάντα υπάρχει στην ψυχή, απλά τώρα δεν έχει κίνηση. Όσον αφορά στο αινιγματικό χαμόγελο, αυτό κρύβει πολλές απορίες, καθώς είναι άγνωστο πότε θα ξεκινήσει και με ποιες χορευτικές προϋποθέσεις (π.χ. χωρίς λαβές με αποστάσεις;), καθώς τα χοροδιδασκαλεία είναι δυστυχώς τα τελευταία που θα ανοίξουν και οι χοροδιδάσκαλοι δεν έχουν λάβει καμία οικονομική βοήθεια όλο αυτό τον καιρό της καραντίνας. Υπάρχει και κάτι ακόμα, το οποίο κρύβεται στο αινιγματικό χαμόγελο και ίσως τώρα είναι η ευκαιρία να αναδειχθεί. Η απουσία στην Ελλάδα μιας πανεπιστημιακής σχολής για την εκμάθηση του ελληνικού παραδοσιακού χορού, δηλαδή ένα τμήμα επιστήμης του χορού.
Σε αυτή τη σχολή όλοι αυτοί που διδάσκουν τον παραδοσιακό χορό, εμπειροτέχνες χορευτές και καθηγητές φυσικής αγωγής με ειδικότητα στον παραδοσιακό ελληνικό χορό, αλλά και όποιος άλλος ενδιαφέρεται, θα μπορούν να παρακολουθούν ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα σπουδών με θεματικές ενότητες, όπως η λαογραφία, η ανατομία του ανθρώπινου σώματος και η κινησιολογία του, η κινησιολογία του χορού, η μουσική, οι σύγχρονοι τρόποι διδασκαλίας, η παιδαγωγική, η ιστορία των χορών, καθώς και οι βασικές γνώσεις χωρών από άλλες χώρες. Με αυτό το πτυχίο θα αποκτήσουν ολοκληρωμένες γνώσεις, θα κατοχυρώσουν το επάγγελμα τους και θα προωθήσουν την έρευνα του χορού.
Ειδικά η Κρήτη θα μπορούσε να πρωτοστατήσει και να διεκδικήσει την ίδρυση αυτής της σχολής. Υπάρχει αξιόλογο ανθρώπινο διδακτικό δυναμικό και μεγάλο ενδιαφέρον από τις τοπικές κοινωνίες.
Κλείνοντας, ας ευχηθούμε να σύρουμε σύντομα ένα λεβέντικο συρτό, ένα στραταριστό καστρινό πηδηχτό, ένα εκρηκτικό πεντοζάλι και μια γλυκιά σούστα για να γεμίσουν οι ψυχές μας και να ζωντανέψουν τα κορμιά μας!
