Επισκέφθηκε κάποιος τον Χότζα να τον συµβουλευθεί πού να επενδύσει τις οικονοµίες του.T
– «Από πού τα βρήκες τα λεφτά;», ρωτά ο Χότζας.
– «Από τον φούρνο µου! Έφτιαχνα κουλούρια επί χρόνια», απαντά εκείνος.
– «Πάρε τη συνταγή και δώσµου 100 γρόσια. Ανοιξέ την στο σπίτι σου και µελέτησε την προσεκτικά», ορµήνεψε ο Χότζας.
Την επόµενη µέρα, ο υποψήφιος επενδυτής επιστρέφει στον Χότζα έξαλλος:
– «Χότζα εγώ σου ζήτησα συµβουλή για επενδύσεις και εσύ µου έδωσες ένα χαρτί γεµάτο µηδενικά».
– «∆εν είναι µηδενικά, κουλούρια είναι»!
Την ιστορία αυτή του Χότζα, κι άλλες πολλές ίσως, θυµίζουν οι διαδικτυακές αναλύσεις που επιχειρούν να πείσουν τους µετόχους της ΕΤΑΝΑΠ για το πόσο… θεόσταλτη είναι η πρόταση για την εξαγορά της.
Τάζοντας λαγούς µε πετραχήλια, ξεκινά µια επιχείρηση να πειστούν οι µέτοχοι και να τσιµπήσουν στο… τυρί της πώλησης των µετοχών, αγνοώντας τη φάκα που δεν είναι άλλη από την παράδοση µιας κερδοφόρας συνεταιριστικής τοπικής εταιρείας σε χέρια πολυεθνικών.
Μιας εταιρείας µε τεράστιες προοπτικές, που µόνον να προσφέρει περισσότερα στην τοπική κοινωνία έχει σε πολλά επίπεδα· µεσοπρόθεσµα και µακροπρόθεσµα.
Ο πρόεδρος της ΕΤΑΝΑΠ, Μανώλης Αποστολάκης, ξεκαθάρισε ότι καθένας δικαιούται να διαχειριστεί όπως νοµίζει τις µετοχές του. Κι έχει δίκιο. Μένει όµως να αποδειχθεί αν έµαθε από τα λάθη της η τοπική κοινωνία των Χανίων, ή αν θα συνεχίσει να… παραδίδει στα χέρια λίγων, τον κόπο και τον πλούτο των πολλών, όπως έγινε για παράδειγµα µε την ΑΝΕΚ και τα ΣΥΝΚΑ
Στη δεύτερη περίπτωση, θα µείνουµε ξανά στα Χανιά µε τα… κουλούρια στο χέρι.
