«Δεν υπάρχει, ούτε θα υπάρξει μεγαλύτερη θρησκεία από την αλήθεια»
Δεν μπορεί να υπάρξει κανένα γεγονός πιο μεγάλο για ολόκληρη την ανθρωπότητα από εκείνη τη μέρα που ο Χριστός ήρθε στη Γη. Οι σπουδαιότεροι άνθρωποι που πέρασαν έκτοτε από αυτόν τον πλανήτη, έγραψαν για αυτόν, τον απεικόνισαν με χρώματα, του έγραψαν στίχους, έφτιαξαν μουσική μόνο για αυτόν, τον ακολούθησαν και κάποιοι αφιέρωσαν τη ζωή τους ολόκληρη σε αυτόν. Ο Χριστός ήρθε στη Γη μας μόνο για να διδάξει την Αγάπη. Αυτό δηλαδή που λύνει όλες τις εξισώσεις, που αντιμετωπίζει όλα τα προβλήματα, που απαντά σε όλες τις ερωτήσεις, που διορθώνει και θεραπεύει όλες τις ασθένειες, που όταν κάποιος καταφέρει να το αποκτήσει τότε κατακτά τον εαυτό του και τον κόσμο. Η λακωνική διατύπωση της εντολής «Να αγαπάς τον Θεό πάνω από όλα και τον πλησίον σαν τον εαυτό σου.» είναι η βασική ιδέα της διδασκαλίας του Χριστού. Το ίδιο μήνυμα προβάλλει έντονα, επίσης, στις επιστολές του Παύλου, του Ιωάννη και των άλλων αποστόλων. Πώς γίνεται όμως σήμερα να υπάρχει ανάμεσα στους χριστιανούς τόση ασάφεια και διχογνωμία για τη διδασκαλία της τελείωσης μέσω της Αγάπης, αυτό που ο Χριστός κήρυξε με τόση έμφαση; Εάν κοιτάξουμε την πνευματική εξέλιξη της ανθρωπότητας θα έχουμε την απάντηση. Η διδασκαλία της σωτηρίας μέσω της αγάπης, με την πάροδο των χρόνων συσκοτίστηκε και επικαλύφθηκε από τον εγωισμό και τη φιλαυτία της ανθρώπινης φύσης. Η εγωιστική ανθρώπινη ψυχή δεν άντεξε να αναζητά την τελείωση μέσω της δύσκολης υπέρβασης του εγωισμού της. Έτσι οι άνθρωποι έψαξαν για πιο άνετους δρόμους προκειμένου να φτάσουν στην ευτυχία. Η πίστη των ανθρώπων ότι μπορούν να εισχωρήσουν στο βασίλειο του Θεού με εξωτερικές πράξεις, οδήγησε στην πλήρη παρερμηνεία μιας ξεκάθαρης εντολής.
Έτσι, βρέθηκαν να προσπαθούν με υλικά μέσα να πλησιάσουν το Θεό, τηρώντας τα λατρευτικά, όχι από αληθινή αγάπη , αλλά με το φόβο μπροστά στην αιώνια καταδίκη ή την εγωιστική στάση απέναντι στους συνανθρώπους τους. Σιγά σιγά λοιπόν, η εντολή της αγάπης έστρεψε εντελώς αλλού το νόημα της και οι άνθρωποι μπερδεμένοι και δυστυχισμένοι συνεχίζουν να νομίζουν ότι η δικαιοσύνη και η αγάπη καθορίζεται μόνο από τις πράξεις τους. Δεν γνωρίζω εάν σήμερα η ανθρωπότητα είναι έτοιμη να δεχθεί την διδασκαλία της αγάπης του Χριστού χωρίς να βρεθεί από το ένα άκρο στο άλλο. Το βέβαιο είναι πως τα φαινομενικά έργα, η μηχανική προσευχή, η νηστεία που δεν ακολουθείται από αγάπη και όλα αυτά τα οποία συντηρούν ένα τυπικό δίχως μεγάλη σημασία, είναι πολύ μακριά από την διδασκαλία του Χριστού μας. Τίποτα το εξωτερικό δεν έχει σημασία, πέρα από την πίστη που εκδηλώνεται έμπρακτα μέσω της αγάπης.
Οι τρομερές καταστροφές και η δυστυχία που βιώνει ο κόσμος μας κάθε μέρα δηλώνει ξεκάθαρα την απομάκρυνση από την ουσία της εντολής που μας δόθηκε από Εκείνον. Ήταν βέβαια δύσκολο να γίνει κατανοητό, πως μια τόσο μικρή και απλή λέξη είναι η απάντηση σε όλα. Έτσι λοιπόν, όπως το Πνεύμα του Θεού κινήθηκε κάποτε πάνω από την επιφάνεια της γης, λέγεται ότι θα πρέπει να κινηθεί πάλι πάνω από τη γη, για να ζήσουμε μέσα σε ειρήνη, αρμονία και κατανόηση. Τι σημαίνει αυτό για μας; Αν όντως είμαστε πνευματικοί εκ φύσεως και αν οι σκοποί και οι επιθυμίες μας έχουν πνευματική υπόσταση, τότε έχουμε το δικαίωμα να ελπίζουμε σε κάτι, πράγματι σπουδαίο.
