Ξεχωριστή η βραδιά που ζήσαμε όσοι πήγαμε, κι είμαστε πολλοί, την περασμένη Δευτέρα 8 Απριλίου στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Χανίων, στον χώρο του Media Lab του αναγνωστηρίου της, όπου ο και μουσικοσυνθέτης και τραγουδιστής φίλος μου Χρίστος Κοτσαύτης παρουσίασε το χόμπι του για την αστροφωτογραφία βαθέως ουρανού. Μαγική, “γεμάτη θάματα” και “σπαρμένη μάγια”, για να χρησιμοποιήσω λέξεις του Διονυσίου Σολωμού, θα έλεγα, εκπροσωπώντας τους “αμύητους”, περί την αστρονομία, όπως εμένα. Τους εφτά ουρανούς με τ’ αστέρια τους κατέβασε για το χατήρι μας, είπα, στο περίπου τα λόγια μου, σε μια φίλη που ήταν στην παρουσίαση, την άλλη μέρα, όταν μου ζήτησε να της πω τη γνώμη μου. Και στους εφτά ουρανούς μάς ανέβασε στο δεύτερο μέρος της εκδήλωσης, όταν τραγούδησαν με τη Μαρία Κλεινάκη (στην απαγγελία η Μαίρη Πενταράκη), τραγούδια για τον ήλιο, το φεγγάρι και τ’ αστέρια, όπως την “Πούλια πο ‘χει εφτά παιδιά”, συμπληρώνω.
Ταξίδι στον βαθύ ουρανό και στο βάθος του χρόνου, μα και ταξίδι στον βαθύ χρόνο και στο βάθος τ’ ουρανού ήταν σε δυο εναλλακτικές αναγνώσεις, η περί ης ο λόγος εκδήλωση. Καταγραφέας “του αόρατου σε παρελθόντα χρόνο” ο φίλος μου που έχει στήσει το αστεροσκοπείο του, “Kydon Observarory” το λέει, στην ταράτσα του σπιτιού του, στην περιοχή Νεροκούρου Χανίων. «Χρειάζεται γνώση και ειδικός εξοπλισμός, το αποτέλεσμα όμως σε αποζημιώνει», μάς λέει ο Χρίστος που ασχολείται με την παρατηρησιακή αστρονομία πάνω από 25 χρόνια και με την αστροφωτογραφία βαθέως ουρανού περίπου 16 χρόνια. Καταγραφέας “του αόρατου σε παρελθόντα χρόνο”… Τι χόμπι κι αυτό! Η φράση που σημείωσα στο μπλοκάκι μου ενώ άκουγα τον αντιπρόεδρο της Σ.Φ.Α.Κ. Χρίστο Σωτηρόπουλο προλογίζοντας την εκδήλωση ν’ αναλύει τους όρους…
Ανοίγω παρένθεση: «Ακόμη και το κοντινότερο αστέρι στον πλανήτη μας -εκτός φυσικά από τον Ηλιο- που είναι το Αλφα του Κενταύρου, απέχει τέσσερα έτη φωτός από μας. Το αστέρι αυτό φαίνεται καθαρά τις νύχτες, όπως βεβαιώνει και ο ταξιδευτής των θαλασσών και της μοίρας Ν. Καββαδίας: “Το Αλφα του Κενταύρου μια νυχτιά/ με το παλινώριο πήρα κάτου». Ας σημειωθεί, εντούτοις, ότι ένα έτος φωτός -ορολογία παραπλανητική -είναι η τεράστια απόσταση που διανύει το φως σε ένα χρόνο με ιλιγγιώδη και σταθερή ταχύτητα των τριακοσίων χιλιάδων χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Το επόμενο αστέρι ο λαμπρός Σείριος, βρίσκεται οκτώ έτη φωτός μακριά, ενώ τα πιο μακρινά από τα ορατά αστέρια απέχουν μερικές εκατοντάδες έτη φωτός. Τα πράγματα δυσκολεύουν περισσότερο αν θεωρήσει κανείς τον ίδιο τον Γαλαξία μας». Από το βιβλίο “Κοσμογραφήματα” του Γιώργου Γραμματικάκη. Κλείνω την παρένθεση.
Απού φελά, παντού φελά… Αισθαντικός και σαν μουσικοσυνθέτης και σαν τραγουδιστής ο φίλος μου ο Χρίστος Κοτσαύτης, δεν το συζητώ. “Ευλογία” να τον ακούω να τραγουδεί, προπάντων δικές του συνθέσεις και να τον βλέπω να γίνεται ένα με την κιθάρα του. Ενα το κρατούμενο! Με τη συμπλήρωση, ωστόσο, ότι την περασμένη Δευτέρα το βράδυ, ντουέτο με την υπέροχη στο είδος της Μαρία Κλεινάκη, έδωσε (αν), ρέστα. Να τον (τους) ακούς και να ξεσταίνεσαι… Αισθαντικός και σαν αστροφωτογράφος πάντως -τι έκπληξη η ανακάλυψη κι αυτής του της ιδιότητας, κι αυτού του του χόμπι… Μα και σαν δάσκαλος πρώτος! Ολοι μα όλοι απ’ τα χείλη του κρεμιόμαστε ακούγοντάς τον με θαυμασμό, να μιλά με ωραία ελληνικά για τις φωτογραφίες του, όπως για το “Μάτι του Θεού” για παράδειγμα και ν’ αντιλαμβανόμαστε τη μικρότητα, μα και ταυτόχρονα τη μεγαλοσύνη του ανθρώπου.
Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Χανίων, με τίτλο “Μοιράζομαι το χόμπι μου και ό,τι αγαπώ”, που ξεκίνησε πριν από τρία (3) χρόνια, όπως είπε η προϊσταμένη της Βιβή Χουδαλάκη και η προαναφερθείσα εκδήλωση που εκτός των άλλων είχε πλούσιο φωτογραφικό υλικό και μια πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση σχετικών βιβλίων. Και βεβαίως, υπάρχει συνέχεια. Και γι’ αυτήν όπως και για άλλες δραστηριότητες των Βιβλιοθηκών του δήμου Χανίων, άλλωστε… Αξιος ο μισθός της Βιβής και των συνεργατών της που επιμένουν να προβάλλουν, κόντρα στους ανέμους και στις ανεμικές των καιρών, μεταξύ των άλλων και τους εργάτες του τοπικού πολιτισμικού μας γίγνεσθαι…
