Ο Χριστός στον τάφο…

Μεγάλο Σάββατο: Ο Χριστός στον τάφο, δεν είναι μικρό ή ασήμαντο γεγονός. «Συνέχει τάφος, τον συνέχοντα παλάμην την κτίσιν και ησφαλίσαντο τον τάφον μετά της κουστωδίας».
Τον παντοδύναμο, δημιουργικό Υιό και Λόγο του Θεού, τον αχώρητο στον χώρο και τον χρόνο, τον στριμώξαμε και τον κλείσαμε στον τάφο. Πάλι καλά που δεν τον αφήσαμε άταφο νο τον φάνε τα πετεινά του ουρανού. Τιμή στον Ιωσήφ και τον Νικόδημο που κράτησαν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια εκείνες τις δύσκολες ώρες.
Μόνον που ο Αδης δεν αντέχει αυτή τη θεοεπίσκεψη και «στένων βοών» παραδίδεται άνευ όρων. Αλήθεια, «πού σου θάνατε το κέντρον, πού σου άδη το νίκος».
Η κάθοδος, η παρουσία δηλαδή του Χριστού στον Αδη, αλλάσσει το τοπίο.
«Θανάτω, θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν ζωήν χαρισάμενος».
Ο Χριστός είναι η πηγή της ζωής. «Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνει ζήσεται». Δεν είναι φαρμακευτικό υποκατάστατο της ζωής, είναι ο ίδιος η όντως ζωή. Για τούτο και από την Αγία μας Εκκλησία, στην ορθόδοξη παράδοση, ζωή και λειτουργία της δεν χρησιμοποιείται ο Χριστός ως μαγικό εργαλείο στήριξης της ζωής, δίδεται ο ίδιος σε «βρώση και πόση ζωής αιώνιας».
Την Ανάσταση του Χριστού δεν την προσδοκούμε μόνο, ήδη την αισθανόμαστε και τη ζούμε. Βρισκόμαστε σε απόσταση αναπνοής απ’ αυτήν.
«Εσφραγισμένου του μνήματος, αυτεξουσίως» αναστήνεται, για να προσφέρεται «υπέρ ημών εκουσίως».
Με όλα αυτά θέλουμε να επισημάνουμε ότι παρά την ηθική φθορά των καιρών και των περιστάσεων που ζούμε, υπάρχει ακόμα γερός κορμός στο δέντρο της προσωπικής μας ζωής.
Έχουμε ακόμα αντοχές ζωής και δράση μετάνοιας και στήριξης και για τούτο έχουμε πολλές ελπίδες λύτρωσης και σωτηρίας.
Η μαζική προσέλευσή μας στις ιερές ακολουθίες της Μ. Εβδομάδας των πιστών μας, μαρτυρεί ότι λειτουργεί η αυτοσυνειδησία και η μετάνοια που βρίσκονται στα χέρια μας.
Χαιρόμαστε τη μετοχή και συμμετοχή των πιστών στις κατανυκτικές ιερές ακολουθίες όλων των ημερών της αγίας και μεγάλης Εβδομάδας.
Τη Μ. Εβδομάδα ατενίζουμε την ανάσταση, τη λαμπρή, τη χαρά της ζωής.
Η μεγάλη εβδομάδα έχει ημερομηνία λήξης.
Η ανάσταση ανοίγει στη διάθεσή μας την αιωνιότητα.
Μας ανήκουν όλοι οι χρόνοι και οι καιροί.
Μας ανήκει η αιώνια ζωή.
Η χαρά του Θεού είναι για μας «Δεύτε αγαλλιασώμεθα τω Κυρίω».