Ο χρόνος δεν υπάρχει, είναι μια ανθρώπινη επινόηση και εξυπηρετεί ανθρώπινες ανάγκες.
Αλβέρτος Αϊνστάιν Γερμανοεβραίος φυσικός (1879-1955)
Ο χρόνος υπάρχει για να μη συμβαίνουν όλα ταυτοχρόνως… και ο χώρος υπάρχει για να μη συμβαίνουν όλα σ’ εσένα.
Susan Sontag Αμερικανίδα συγγραφέας, κριτικός, ακτιβίστρια (1933-2004)
Στον ανυπέρβλητο χωροχρόνο του αχανούς, ορατού σύμπαντος, επικρατεί σταθερά η αβεβαιότητα και τα μεγάλα ερωτήματα του πότε, του πώς και του γιατί, με την έννοια ότι η σκέψη του ανθρώπου φτάνει μόνο σε κάποιο σημείο να εξηγεί τον παρόντα και φαινομενικό κόσμο, χωρίς να γνωρίζει σχεδόν τίποτα. Είναι δύο δύσκολες έννοιες, ο χώρος και ο χρόνος για να τις εξηγήσουμε, ωστόσο αρκούμαστε να τις ορίζουμε με βάση την λογική που μας εξυπηρετεί για να γίνεται η ύπαρξή μας ανεκτή! Ο άνθρωπος ζει στο άπειρο του χρόνου και του χώρου, στο πουθενά, καθιστώντας τον εαυτό του απειροελάχιστο μόριο του σύμπαντος κόσμου που αν για μια στιγμή το καλοσκεφτεί, μπορεί να απαλλαχθεί από κάθε εγωπάθεια που τον βασανίζει και κάθε αλαζονεία που εκπορεύεται από τα βάθη της ψυχής του. Σ’ αυτόν τον μικρόκοσμο που κατασκεύασε ο ίδιος και ζει τη ζωή του ως ανακύκλωση, θεώρησε πως είναι δυνατός, σημαντικός, σπουδαίος και αήττητος! Δεν έλαβε, ποτέ υπόψη του την ασημαντότητά του, την εφήμερη και αστραπιαία ζωή του, τον θάνατό του, εν τη γενέσει του!
Ο Αρχιμήδης με το γνωστό λεχθέν του: «ΔΩΣ ΜΟΙ ΠΑ ΣΤΩ ΚΑΙ ΤΑΝ ΓΑΝ ΚΙΝΗΣΩ» “Δώσε μου μέρος επάνω να σταθώ και την γη θα κινήσω”, διατύπωσε από τους πρώτους παρατηρητές την υπεροψία του και την εγωιστική του διάθεση και αυτό με διάφορους άλλους τρόπους επικράτησε διαχρονικά, μέχρι σήμερα! Ο πλανήτης γη, δεν χωράει πια τους πολυπληθείς κατοίκους του, με την πληθυσμιακή, αλματώδη αύξηση, φτάνοντας στα οχτώ, περίπου, δισεκατομμυρία ψυχές και την υπερσυγκέντρωση στις παράκτιες πόλεις, κυρίως!
Τον 20ο και τον 21ο αιώνα με την ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, ο άνθρωπος προσπαθεί να εξερευνήσει το διάστημα, να βρει βιώσιμες συνθήκες, σημάδια ζωής, σε άλλους πλανήτες, όπου θα μπορέσει να «μετακομίσει» για να επιβιώσει στο μέλλον! Προς το παρόν συγκατοικούμε στη γη μας, σ’ αυτόν τον ιδανικό και μοναδικό πλανήτη, που μας προσφέρει το πιο ακριβό δώρο, το δώρο της ζωής! Εμείς, βέβαια, χωρίς ίχνος σεβασμού και κατευνασμού των παθών μας και της ματαιοδοξίας μας. Δημιουργούμε συνθήκες αυτοκαταστροφής του εαυτού μας και κατ’ επέκταση και του πλανήτη μας, τον οποίο καταστρέφουμε, ποικιλοτρόπως και διαρκώς!!!
Ώρα, μηδέν για το «μεγάλο» μας σπίτι, που χρειάζεται άμεσα προστασία κι αυτή μπορεί να συντελεστεί μόνο με έναν τρόπο και χωρίς κόστος, την αγάπη μας! Και αυτό στην πράξη, όχι στα λόγια!
