«Μετρήστε ό,τι είναι μετρήσιμο και κάντε μετρήσιμο αυτό που δεν είναι».
Γαλιλαίος Γαλιλέι
Το φυσιολογικό εργαλείο της τεχνικής είναι ο αριθμός και το αντικείμενο του τεχνικού χρόνου είναι η ποσότητα. Στα Παράδοξα του Ζήνωνα ο χρόνος αντιμετωπίζεται ως διάσταση, π.χ., η απόσταση μεταξύ σημείου Α και σημείου Β υποδιαιρείται σε Α1- Α2 – κλπ. Παρόμοια και ο χρόνος υποδιαιρείται ως στιγμή Α1-Α2 – κλπ. Στο παράδοξο της Διχοτομίας ο δρομέας τελικά δεν φτάνει ποτέ στο τέρμα του στίβου επειδή η απόσταση απέναντί του μπορεί να διαιρεθεί άπειρες φορές. Υπάρχει απόσταση μεταξύ αντικειμένων στον χώρο, και μεταξύ γεγονότων στον χρόνο. Εφόσον μετριέται ο χώρος θα μετρηθεί και ο χρόνος και αυτός αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο. Μας το επιβεβαιώνει εμβληματικά ο Αριστοτέλης:
«Προφανώς ο χρόνος είναι το αριθμούμενο
και όχι αυτό μέσω του οποίου αριθμούμε.»
Αριστοτέλης, «Πραγματεία περί χρόνου»
Μέρος Πρώτο: Ο ορισμός του χρόνου, ΙV
Ο χρόνος μετατρέπεται σε παράμετρο αποδοτικότητας και ως αντικείμενο αξιολογείται. Σημασία έχει πόσα χρόνια ζει κάποιος παρά πως τα ζει, εν όψη της ποσότητας παρά της ποιότητας. Ο χρόνος υπολογίζεται και προγραμματίζεται ώστε να σχεδιάζει ο άνθρωπος το μέλλον του. Με την ακριβή μέτρηση η τεχνική κάνει τον χρόνο διαχειρίσιμο σαν την ύλη, ο χρόνος πλάθεται πια, είναι «πλαστός». Η ανάλυση της αποδοτικότητας των ενεργειών μάς, μας επιτρέπει να προγραμματίσουμε καλύτερα τι θα κάνουμε και πότε. Ο χρόνος είναι τώρα ένα γεωμετρικό και συμμετρικό πεδίο που τακτοποιείται ορθολογιστικά. Αυτά μας φαίνονται φυσιολογικά επειδή οι ιδιότητες του τεχνικού χρόνου είναι πιά ενσωματωμένες στην ψυχή μας.
Μία μετάβαση από την προς-ευχή
στο προ-γράμμα
Ο άνθρωπος στο παρελθόν χρειαζόταν έναν προφήτη για να γνωρίζει το μέλλον, σήμερα ένας μηχανικός γνωρίζει το μέλλον επειδή το σχεδιάζει . Παλιά οι επιθυμίες χρειάζονταν προσευχές, σήμερα ένα στρατηγικό πλάνο πραγματοποίει οποιαδήποτε επιθυμία. Όταν πήγαμε στο φεγγάρι σχεδιάστηκε μία αποστολή μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, ενώ ο Χριστόφορος Κολόμβος μπέρδεψε την Αμερική με την Ινδία και ούτε το κατάλαβε…
Ο αρχαίος άνθρωπος έλεγε: «Πάμε και βλέπουμε»
O τεχνικός άνθρωπος λέει: «Βλέπουμε και πάμε»
Εάν ο χρόνος μετατρέπεται απλά σε υποδιαιρέσεις και πολλαπλασιασμούς μίας ώρας, το να είναι αυτή άσχημη είναι ασήμαντο. Αντιθέτως μία χαρούμενη ώρα μας κάνει ευτυχισμένους. Δεν είναι ποτέ σαν μία άλλη ενώ οι τεχνικές ώρες είναι όλες ίδιες – περιέχουν όλες 60 λεπτά.
Το νόημα δεν κατοικεί πια τον χρόνο.
Eρωτήσεις αρμονικής συμβουλευτικής:
1η Παρατηρώ μία δυσαναλογία μεταξύ χτυπήματος του ρολογιού και βίωμα του χρόνου ;
2η Μπορώ να αναρωτηθώ πάνω στο πώς είναι ο χρόνος μου παρά στο πόσο είναι ;
*O Tiziano Calabrese είναι σύμβουλος Αρμονικής Σκέψης
e-mail: ask@tizianocalabrese.com
Facebook : “Αρμονική Σκέψη“
