Ο χρόνος της καθημερινότητας – Ο εργάσιμος εορτασμός

Σήμερα η βιομηχανική αποδοτικότητα επηρεάζει τις πόλεις μας, τη διάρκεια των γευμάτων, και τις γιορτές. Αυτά, από κοινωνικοί συγχρονιστές, έγιναν παύσεις παραγωγής.

Η ανθρωπολογία εικάζει ότι το ημερολόγιο ξεκίνησε ακριβώς ως σημειωματάριο των εορτών και όχι ως σημειωματάριο του παραγωγικού χρόνου.

Απομεινάρια της αρχαίας έννοιας της γιορτής συναντιούνται ακόμα και σήμερα στα Κρητικά χωριά, όπου μία γιορτή διαρκεί μέρες, δεν είναι περιορισμένη από το ρολόι, είναι δηλαδή μία διαφορετική διάσταση, είναι εορταστικός χρόνος.

Η γιορτή δεν τελειώνει σε συγκεκριμένη ώρα, τελειώνει τη στιγμή που όλοι έχουν χορτάσει εορτασμού.

Το χρονικό τέλος εξαρτάται από την ικανοποίηση της επιθυμίας χαράς όχι από το ρολόι. Ο εορτασμός είναι μια διαφορετική χρονική διάσταση όπου ο χρόνος δεν μετριέται. Σε αυτό το πλαίσιο ο χρόνος δεν είναι ένα αντικείμενο που μετριέται σαν γεωμετρικό πλαίσιο, είναι μία κατάσταση, ένα μέρος που κατοικείται.

Στις μέρες μας ο χρόνος, ως γεωμετρικό πλαίσιο, οργανώνει τη μέρα μας με βάση το εικοσιτετράωρο για να συγχρονιστούν με ακρίβεια οι ενέργειές μας. Έτσι η έννοια του τεχνικού χρόνου εισβάλλει σε όλα τα τμήματα της ζωής του ανθρώπου. Η έννοια του τεχνικού χρόνου φανερώνεται όταν έχει λήξει ο χρόνος στάθμευσης και απλά προβλέπεται ένα πρόστιμο. Άργησες οπότε πληρώνεις.

Δεν έχει σημασία το γιατί, πειράζει το τι και το πότε. Ακριβώς/ορθός τώρα σημαίνουν δίκαιος, επειδή οτιδήποτε μειώνει την αποδοτικότητα μειώνει και τον πλούτο εις βάρος όλων. Οπότε ο τεχνικός χρόνος έχει μία διαφορετική ηθική που όλοι υπακούμε ασυνείδητά πια. Στο ταχυδρομείο χωρίς αριθμό προτεραιότητας είναι δύσκολο να αποδείξουμε στους υπόλοιπους ότι είναι η σειρά μας.

Μία τέτοια συζήτηση είναι πολύ χρονοβόρα για την ουρά.

Οπότε, σε περίπτωση που ξεχάσαμε να πάρουμε τον αριθμό, θα πάμε τελικά να το πάρουμε για να ξανά συγχρονιστούμε με την επόμενη «παρτίδα», όπως ένα κομμάτι που πέφτει από μεταφορικό ιμάντα και τοποθετείται ξανά στην αρχή. Αυτό το πνεύμα μέγιστης αποδοτικότητας φανερώνεται όταν ο τουρίστας επισκέπτεται όσα περισσότερα μέρη μπορεί στις λιγότερες μέρες, όταν ο καταναλωτής επιλέγει την πιο αποδοτική συσκευή, όταν η ζωή πρέπει να γεμίσει εμπειρίες, όταν μία ενέργεια είναι ενόψει της επόμενης επειδή οι δραστηριότητες του τεχνικού χρόνου είναι οργανωμένες όπως μία γραμμή παραγωγής. Ακόμα και όταν πίνω καφέ παρά χαμομήλι επειδή χρειάζεται να «κάνω δουλειά» . Ουσιαστικά κάθε φορά που σκέφτομαι σε όρους αποδοτικότητας.

Eρωτήσεις αρμονικής συμβουλευτικής:

1η Αντιλαμβάνομαι πώς ο τεχνικός χρόνος με περικυκλώνει;

2η Αντιλαμβάνομαι τη διαφορετική πνοή του εορταστικού χρόνου;