Το περασμένο Σάββατο (5-2-2022) η Κρήτη καλωσόρισε τον νέο Προκαθήμενο του εκκλησιαστικού της Θρόνου. Ένα μεγάλο γεγονός που δεν συμβαίνει συχνά. Ακόμα και ο καιρός ήταν σύμμαχος, για να γίνουν όλα στην εντέλεια.
Κλήρος και λαός υποδέχθηκε και καλοδέχθηκα τον νέο του Αρχιεπίσκοπο, με τη λέξη ΑΞΙΟΣ!
Μέσα ο Ναός κι έξω η πλατεία του Αϊ Μηνά γεμάτη κόσμο.
Κι ο Αλογοκαβαλάρης του Μεγάλου Κάστρου από το ασημοπλούμιστο εικόνισμα του, παρακολουθούσε τη μεγάλη Σύναξη και χαίρουνταν. Μια τέτοια ημέρα άνοιξε φαρδιά πλατιά το λουλουδοστολισμένο σπίτι του, για να δεχθεί τα καλόγνωμα παιδιά της Κρήτης, όπως θα ‘λεγε κι ο κ. Πρεβελάκης.
Ίσως κι αυτός, συνεπαρμένος από τη μεγάλη Σύναξη, να ξεχάστηκε να βγει εκείνο το βράδυ στα σοκάκια της πόλης του, όπως το συνήθιζε, για να κάμει την καθιερωμένη του βόλτα, να σφαλίξει καμιά πόρτα που την ξέχασαν ανοιχτή, να δει πως καταλάγιασαν όλοι, κι ύστερα να ‘ρθει πάλι ήσυχος να σταθεί στο εικόνισμα του…
Κι αυτό γινόταν πιο παλιά, καθώς μας διαβεβαιώνει ο Μεγάλος Καστρινός Συγγραφέας Ν. Καζαντζάκης, γιατί το πρωί οι Χριστιανοί έβλεπαν στο εικόνισμα του, στον παλιό
Αϊ Μηνά, τ’ άλογο του καταϊδρωμένο!…
Έβλεπα την τελετή της ενθρόνισης από την τηλεόραση και σκεφτόμουνα τη “μοίρα” του ανθρώπου. Ένα προσφυγόπουλο από τα πολλά που έφτασαν στην Κρήτη τα χρόνια εκείνα του ξεριζωμού, ο πατέρας του. Ο ίδιος γεννήθηκε από Ηρακλειώτισσα μάνα, κι όμως ορφάνεψε από μικρός, κι ανέλαβε να τον μεγαλώσει η θεία του.
Αφιερώθηκε από μικρός στον Θεό -ψυχή και σώμα- κι έφτασε στην κορύφωση, ν’ ανέβει στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο της Κρήτης. Στην πορεία του ομολογεί πως συνάντησε άξιους καθοδηγητές, που συνέβαλαν καθοριστικά στη διαμόρφωση της Θρησκευτικής του Προσωπικότητας.
– Επιστρέφω στο Κάστρο της καρδιάς μου, είπε χαρακτηριστικά, επιστρέφοντας στο Ηράκλειο, έδρα της εκκλησίας της Κρήτης, και συνέχισε πως, αν ήταν στο χέρι μου, θα ήθελα μια λιτή τελετή χωρίς τυμπανοκρουσίες, “αγαλινά και σιγανά”, όπως θα ‘λεγε ο Κορνάρος.
– Θα ήθελα να έλθω απλά και διακριτικά -αγαπούμε, συγχωρούμε, προχωρούμε. Ήρθα να ενθρονιστώ στον Άγιο Μηνά, αλλά προ πάντων να ενθρονιστώ στις καρδιές σας, γιατί το αξίζετε.
Κι όταν τον ρωτά η δημοσιογράφος:
– Πώς νιώθετε που πριν από λίγα λεπτά είστε ο νέος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης;
– Εσείς νομίζετε πως είν’ εύκολο να σας απαντήσω, και ο πλέον λαλίστατος δεν μπορεί να απαντήσει στις ερωτήσεις σας.
Όταν έχει βιώσει, μόλις πριν λίγα λεπτά τόση αγάπη, όταν έχει μπει στη μεγάλη αγκαλιά όλων των Κρητικών, που προσδοκούν απ’ αυτόν.
Και συνεχίζει:
– Εσείς μου δίνετε όλη την αγάπη σας, εγώ δεν έχω τίποτα να σας δώσω, παρά τον εαυτό μου ολόκληρο, γι’ αυτό ήρθα κι αυτό θα κάμω…
Είναι μεγάλο προσόν, που δεν ξέρω πόσοι το διαθέτουν, όταν βρίσκεσαι ψηλά, να μπορείς να κατεβαίνεις με τόση ευκολία, ώστε ν’ ακούς τον απλό άνθρωπο και του μιλήσεις στη γλώσσα που καταλαβαίνει.
Ύστερα πάλι να κρατείς τη θέση σου ψηλά, εκεί που η αγάπη του κόσμου και η δική σου ικανότητα σε ενέταξε.
Επί 12 χρόνια ως Επίσκοπος Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου στο μικρό Ρεθυμνάκι έδωσε -δείγματα γραφής- αγάπησε και αγαπήθηκε όσο λίγοι, και άφησε έργο πλούσιο και καρποφόρο, μίλησε στην ψυχή των ανθρώπων, κι οι άνθρωποι ανταποκρίθηκαν.
Με την αφοπλιστική του απλότητα σαγήνευε τους πάντες.
Είχε την ευκαιρία να συναναστραφεί με όλους, να μπει στα σπίτια τους, να μπει στις καφετέριες όπου σύχναζαν οι νέοι και να τους μιλήσει στη γλώσσα που καταλαβαίνουν. Στον ενθρονιστήριο λόγο του ένα σημαντικό μέρος αφιέρωσε στον προβληματισμό του για τους νέους:
«Η σχέση της εκκλησίας με τους νέους ανθρώπους με τα παιδιά μας, τα παιδιά μιας άλλης εποχής, διαφορετικής απ’ αυτήν που ζήσαμε εμείς στην ηλικία τους, τα παιδιά με τους διαφορετικούς προβληματισμούς, τις αγωνίες και τα προβλήματα που συχνά αδυνατούμε να συνομιλήσουμε μαζί τους, αφού μιλούμε μια διαφορετική γλώσσα.
Σκέφτομαι συχνά τι πρέπει να γίνει για να αποκατασταθεί αυτή η σχέση, για να τα ξαναδούμε στο σπίτι της εκκλησίας και δικό τους σπίτι, που χρειάζεται τη δημιουργική τους πνοή, αφού δικό τους θα είναι αύριο, κι αφού κακώς λειτουργούμε μερικοί, ωσάν η εκκλησία ν’ άρχισε με εμάς και με εμάς να τελειώνει.
Αρκετά πια με τους μονολόγους, αρκετά με τους αγοραφοβικούς εγκλεισμούς, καιρός για διάλογο κι ας μας πονέσει, για καταλαγή, για αμοιβαία ανανέωση σκέψεων και ζωής, καιρός να πούμε σε όλους πως η εκκλησία δεν είναι άρνηση παρά θέση, δεν είναι οπισθοδρόμηση αλλά προοπτική, πως είναι αγάπη που αποβάλει φοβικά σύνδρομα. Καιρός να νιώσουμε την ευθύνη μας, να συναντηθούμε ξανά, να ανακαλύψουμε τις ρίζες του πολιτισμού μας που κληρονομήσαμε. Να συνεργαστούμε, να μάθουμε να συνυπάρχουμε και όχι απλά να υπάρχουμε. Να μάθουμε πως για τον άνθρωπο, ο κάθε άνθρωπος είναι ο ίδιος ο εαυτός του, στημένος απέναντι του.
Καιρός ν’ ακούσουμε τον άλλο και να μην απαιτούμε να μας ακούσει μόνο αυτός. Αλλιώς κι αυτός κι εμείς απευθυνόμαστε σε ώτα μη ακουόντων».
Είμαστε σίγουροι πως ο Νέος Αρχιεπίσκοπος ΕΥΓΕΝΙΟΣ, θα είναι Άξιος συνεχιστής του Εφησυχάζοντος Προκατόχου του Γέροντα ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ και της μακραίωνης παράδοσης της Εκκλησίας της Κρήτης και θα κομίσει πνεύμα ανανέωσης και ενότητας, που πάντα χρειάζεται η Εκκλησία μας.
Του ευχόμαστε Υγεία και Δύναμη. Έτη πολλά, Ευλογημένα και καρποφόρα ΔΕΣΠΟΤΑ.
