Ο διάλογος και η σημασία του

Ο διάλογος, το επιχείρημα, η σοφιστεία, η στρεψοδικία, η λογική σκέψη κ.λπ., γεννήθηκαν στη χώρα μας. Αυτό που λείπει σήμερα από τις ζωές μας -κυρίως από την πολιτική σκέψη- είναι ο κοινός νους, η απλή λογική, η κοινά αποδεκτή ως σωστή άποψη από όλους. Γι’ αυτό ο παραλογισμός, σήμερα, τείνει να γίνει κυρίαρχο στοιχείο παντού.
Μιλώντας πιο παλιά η σπουδαία Ελληνίστρια Jacqueline de Romilly (στο Le Point, n° 1793, 25/1/2007) έλεγε σχετικά:
«…Το να μάθει κανείς να σκέπτεται, να διαλογίζεται, να είναι ακριβής, να μετρά τα λόγια του, να προβαίνει σε ανταλλαγές ιδεών και να ακούει τους άλλους σημαίνει ότι είναι ικανός για διάλογο και ο διάλογος είναι το μοναδικό μέσον για να εξαλειφθεί η τρομακτική βιαιότητα που όλο και αυξάνει γύρω μας. Ο λόγος είναι το οχυρό που μας προστατεύει από την κτηνωδία. Όταν βρισκόμαστε μέσα στην άγνοια, όταν δεν μπορούμε να γίνουμε αντιληπτοί, όταν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο από το να εκφραστούμε προσεγγιστικά, όπως πολλοί νέοι στις μέρες μας, όταν ο λόγος μας δεν είναι επαρκής για να γίνει κατανοητός ή όταν δεν είναι αρκούντως ‘δουλεμένος’ γιατί η σκέψη είναι συγκεχυμένη και θολή δεν μένει τίποτα άλλο παρά το γρονθοκόπημα, η επίθεση, η αδικαιολόγητη και τυφλή βία…».
Αραγε, οι εκπρόσωποί μας στο Brussel’s Group έχουν υπόψη τους τί σημαίνει πραγματικός διάλογος, επιχείρημα και αντεπιχείρημα, τι θα πει ακριβολογία και κοστολόγηση ενός μέτρου; Ή εξακολουθούν να ακολουθούν μια ατέρμονη χρονοβόρα τακτική του «άλλα λόγια, να αγαπιόμαστε;».