Ο δικός μας Δεκαπενταύγουστος

Καφές στο χέρι και βήμα σημειωτόν στη Χάληδων. Ο φάρος στη… θέση του, ποζάρει πρόθυμα για μια σέλφι.
Οι μουσικές στην παλιά πόλη αφήνουν μακριά τους ήχους από το μποτιλιάρισμα μπροστά στη Δημοτική Αγορά. Εκεί που Ι.Χ. με αθηναϊκές πινακίδες παλεύουν να προσαρμοστούν στον xανιώτικο τρόπο οδήγησης.
Στην ενδοχώρα, γέλια και χαρές. Το μικρό Πάσχα του καλοκαιριού ξανασμίγει συγγενείς και φίλους στο οικογενειακό τραπέζι.
Πανηγύρι και χορός. Γιορτές παντού. Γεύσεις και μυρωδιές, που μόνο εδώ μπορείς να “ακούσεις”. Η διασκέδαση και η παράδοση παλεύουν να μείνουν άφθαρτες μέσα στην υπερβολή.
Ξαπλώστρες στις ακτές του Νομού περιμένουν να υποδεχτούν με το αζημίωτο τους επισκέπτες. Το Λαφονήσι κι ο Μπάλος πασχίζουν να σηκώσουν το φορτίο των επισκεπτών. Οι μυστικές παραλίες των ντόπιων αποκαλύπτονται. Το εναλλακτικό γίνεται “viral”, η «βενετία της Ανατολής» θυμίζει… πάρτι στη Μύκονο για την έξοδο από τα μνημόνια.
Με τα καλά και τα κακά του, αυτός είναι ο δικός μας, ο ξεχωριστός, ο Χανιώτικος Δεκαπενταύγουστος.