Ο δικός μας “Μεσαίωνας”

Δεν είναι λίγες οι φορές που η «κακιά στιγμή» φέρνει στην επιφάνεια τα καρκινώματα της τοπικής κοινωνίας που δε λέει να εκπολιτιστεί τουλάχιστον στα στοιχειώδη. Τις τελευταίες ημέρες απανωτά κρούσματα οινοποσίας ανηλίκων που καταλήγουν σε μονάδες εντατικής θεραπείας και απ’ την άλλη ο τραυματισμός μαθητή στο σχολείο του από … αδέσποτη σφαίρα που κάποιος «λεβέντης» Κρητικός έριξε, άγνωστο για ποιο λόγο επαναφέρουν στο προσκήνιο.
Δυστυχώς, κουμπούρια και «παπαδιές» -έτσι αποκαλούνται οι κούπες αλκοόλ που πίνονται μονορούφι, για να αποδοθούν τα «εύσημα» στους ηλίθιους που το καταναλώνουν! Το Νησί ζει το δικό του «Μεσαίωνα», της «μαγκιάς», που άλλοτε έχει ως σύμβολο τη …«μαγκούρα», άλλοτε τα οπλοπολυβόλα, κι άλλοτε τις «καλλιέργειες» χασίς που προσβλέπουν σε εύκολο και γρήγορο κέρδος.
Δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνουμε τα αυτονόητα. Προσπάθειες έχουν γίνει πολλές, αλλά η βλακεία -ως γνωστόν- είναι ακατανίκητη. Οσο και να αντιπαρατεθείς μαζί της θα νικηθείς, διότι ένας βλαξ μπορεί να καταστρέψει κάθε επίτευγμα χιλιάδων ευφυών ανθρώπων. Απομόνωση, περιφρόνηση, αποδοκιμασία. Μόνο αυτό μας απομένει ως «άμυνα». Όπου και όπως συναντούμε την «καφρίλα», οφείλουμε να της γυρίζουμε την πλάτη. Το κοινωνικό περιθώριο είναι η μόνη θέση που αρμόζει σε κάθε «καραμπουζουκλή» που θέλει να ικανοποιήσει τα σύνδρομά του με τα κουμπούρια, το αλκοόλ ή τα πάσης φύσεως «καπετανιλίκια».
Πρέπει να αντιληφθούμε πως οι «αδέσποτες» σφαίρες θα συνεχίσουν να πέφτουν βροχή, αν δεν ξεμπροστιάσουμε τους «πιστολέρο». Τα Νοσοκομεία θα υποδέχονται ανήλικους πότες, αν δεν πράξουμε τα αυτονόητα. Αλήθεια, είναι τόσο δύσκολο να μη σερβίρεται και να μην πωλείται αλκοόλ σε ανήλικους; Είναι δύσκολο να αντιμετωπίσεις τις τόσες παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας, αν δεν αρχίσεις απ’ τα πιο απλά, απ’ τα πιο εύκολα.