Και με αφορμή το υπέροχο “Περιδιαβάζοντας” του Σταύρου Καλαϊτζόγλου στην εφημερίδα μας τις προάλλες με τίτλο “Ο Νοέμβρης μου” (η στήλη σου αυτή πρέπει να γίνει και βιβλίο, Σταύρο!) η πρώτη σημερινή στάση στον δικό μου Νοέμβρη. Αυτόν τον μήνα γεννήθηκα, αυτόν τον μήνα (την ημέρα του Πολυτεχνείου) γεννήθηκε ο πρώτος μου γιος, ο Νεκτάριος, αυτόν τον μήνα έφυγε για το άλλο ημισφαίριο της ζωής (ίδια ημερομηνία μ’ αυτήν της γέννησής μου η κηδεία του) ο πατέρας μου. Και να θέλω να τον ξεχάσω τούτο τον μήνα, δεν με ξεχνούν οι μέρες του. Μήνας γενεθλίων, μα και μήνας συναπαντήματος (τι λέξη!) για μένα…
Έφτασε ο καιρός καλέ μου που πέφτουν οι ελιές… Να το ακούω ξανά και ξανά να το τραγουδεί, άλλες φορές ο αξέχαστος Κώστας Μουντάκης, σε πρώτη εκτέλεση κι άλλες φορές ο επίσης αξέχαστος και αξεπέραστος Νίκος Ξυλούρης. Οι εποχές φεύγουνε, τα χρώματα και τα αρώματά τους μένουν, για να μας συνοδεύουν μέχρι τέλους. Ατελείωτη η άχνα των παιδικών μας χρόνων…
Νοέμβρης μήνας των πολλών γιορτάδων… Νοέμβρης ο μήνας του Άι Γιώργη του Μεθυστή, που εμείς στο Νίππος εξακολουθούμε να τον λέμε Δαφνίτη. Νοέμβρης, ο μήνας του Άι Μηνά και του Αγιού Αντρέα του τρυποτηγανίτη. Νοέμβρης ο μήνας της Παναγίας της Μεσοσπορίτισσας για τους παλιούς μας… Μα και Νοέμβρης ο μήνας του Πολυτεχνείου… τι μεσοδόκι κι αυτή η επέτειος!
«Νοέμβρης μήνας με καράβι ταξιδεύει/ Χανιά, Ηράκλειο και κόλπο Μιραμπέλου/ του Μεθυστή τα πανηγύρια μνημονεύει/ Άγιου Μηνά και Μιχαήλ του Αρχαγγέλου./ Το ρεθεμνιώτικο σκοπό παίζει στη λύρα/ και λέει του έρωτα τα πάθη και τη μοίρα/ Νοέμβρης μήνας…» (Από το τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού, σε στίχους Ηλία Κατσούλη, “Νοέμβρης μήνας ταξιδεύει”…)
Από τα “Πεταχτά” στις “Στάσεις”
Ένα φεγγάρι δρόμος! Οσο χρόνο χρειάζεται το φεγγάρι για να κάμει τη γύρα του στη Γη, τόσο περίπου, χρειάστηκα για να περάσω από τα “Πεταχτά”, που έκλεισαν ύστερα από ένδεκα (11) και, χρόνια διαρκούς παρουσίας τέσσερις μέρες την εβδομάδα, τον κύκλο τους στις “Στάσεις”. Στις 31 Ιουλίου τ.ε., ημέρα Παρασκευή, τα τελευταία “Πεταχτά”, στις 25 Αυγούστου, ημέρα Τρίτη, οι πρώτες “Στάσεις”, θυμίζω. Αιώνας μου φάνηκε αυτό το διάστημα. Να περνούν οι μέρες και να μην γράφω, τι τιμωρία κι αυτή…
Επί τάπητος το θέμα του τίτλου όταν ερρίφθη ο κύβος για μια άλλη στήλη. Στάσεις! Να η λέξη που κόλλησα, εντέλει, λέτε και είχε μέλι! Και λόγω… προθέσεων. Κατα-Στάσεις, Δια-Στάσεις, Εν-Στάσεις, Μετα-Στάσεις, Παρα-Στάσεις, Απο-Στάσεις, Αντι-Στάσεις, Υπο-Στάσεις… Ένα το κρατούμενο! Μια Στάση εδώ μια Στάση εκεί, λοιπόν. Τα πάντα όλα χωράνε σ’ αυτές. Είχα ξαναχρησιμοποιήσει τον τίτλο αυτό, για ένα μικρό διάστημα, το 1999, άλλωστε…
Στάση… στις “Στάσεις”, η δεύτερη σημερινή. Με δυόμισι μήνες καθυστέρηση, με την έννοια ότι τη σχεδίαζα να γίνει εξαρχής εν είδει προλόγου. Μπορούσε να γίνει και αργότερα, να μην γίνει καθόλου, σκέφτομαι, ενώ ο χώρος που έχω στη διάθεσή μου τελειώνει… Καλοί οι όποιοι πρόλογοι, καλύτεροι, πάντως, οι επίλογοι!
Η αλληλογραφία μας
Σύλλογο Διδασκόντων Γυμνασίου Βάμου: Ακούω γι’ άλλη μια φορά, τακτοποιώντας το αρχείο μου, το υπέροχο “αφιέρωμα στον Ζαμπέτα και στον Τσιτσάνη”, απ’ το σιντί που δημιούργησε το Μουσικό Εργαστήρι του Σχολείου σας και το οποίο μου εστάλη, με τη λήξη της περυσινής σχολικής χρονιάς, μαζί με το περιοδικό “Μαθητών Λόγος”. Συγχαρητήρια στους υπεύθυνους καθηγητές Τίτο Σμυρνάκη και Γιώργο Πογιατζή και βέβαια στις μαθήτριες που τραγουδούν: Ευτυχία Ζαννή, Πόπη Κατσούλη, Χαρά Κακαβελάκη, Ελένη Μαρικάκη, Νεάντα Μπραχουσάι, Ντόνα Μπραχουσάι, Αριάδνη Χατζή και Νικολέτα Χατζή. Και σε άλλα σιντί, με υγεία, συνηθισμένους μας έχουνε!
