Στο Δ΄ Διεθνές Φεστιβάλ ποίησης της Αθήνας συμμετείχε και η Ένωση Ελλήνων Ποιητών με βάση τη Στοά του Βιβλίου αλλά και με επέκτασή της σε άλλες αίθουσες της Αθήνας, όπως στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου Αθηνών.
Ο σκοπός ήταν να παρουσιαστούν ποιήματα από νέους και παλιούς ποιητές, τονίζοντας την πολλαπλή σημασία του ποιητικού λόγου διαχρονικά στον κόσμο και στη χώρα μας…
Η ιδιαίτερη αξία ήταν το γεγονός της πιο σημαντικής βραδιάς στο πνευματικό κέντρο του Δήμου αυτού με συμμετοχή παλιών και νέων ποιητών, με παρουσίαση στη γλώσσα του, με μετάφραση Λίβυων και Αιγύπτιων δημιουργών.
Σ’ αυτή την ενδιαφέρουσα εκδήλωση προσκλήθηκε από τον πρόεδρο της Ένωσης Ελλήνων Ποιητών κ. Σιώτη (χωρίς να είναι μέλος της) να κάμει τιμηματικά την έναρξη της βραδιάς λόγω του μεγάλου ποιητικού και κοινωνικού έργου του ο κ. Κακαβελάκης.
Ο Δημήτρης Κακαβελάκης ξεκίνησε αναφερόμενος στα πρώτα ποιήματά του 1948-52 και ειδικά στο τελευταίο του, γραμμένο άνοιξη 49 στα Χανιά. Ένα ποίημα της τρίτης ενότητας από τη γενική συλλογή «ΟΡΙΟ», με το γ΄ μέρος της να έχει τίτλο «ΦΛΕΓΟΜΕΝΗ ΓΗ», με αφιέρωσή του στον ΝΙΚΟ ΑΓΓΕΛΗ, που ήταν συνδημιουργοί από την εποχή εκείνη στα Χανιά. Δημοσιογράφου από τότε Λόγιου και πνευματικού κριτικού.
Μεταφέρω το κείμενο από τη σελίδα 25 που έχει, τον προφητικό τίτλο «ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΦΩΤΙΑ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ», με τους πέντε τελευταίους (από τους 14 στίχους) να προλέγουν ότι:
«ΤΩΡΑ, ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ
ΦΩΤΙΑ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ
ΦΛΕΓΟΜΕΝΗ ΓΗ
ΦΛΕΓΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ
ΦΛΕΓΟΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
ΦΛΕΓΟΜΕΝΟΙ ΠΥΡΓΟΙ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ»
Ο πρόεδρος των Ελλήνων ποιητών κ. Σιώτης σταμάτησε σ’ αυτό το ποίημα, για να αποτελέσει την πραγματοποίηση ενός ευρύτερου αφιερώματος για τους φλεγόμενους κόσμους του σήμερα, με όλη τη γη μας φλεγόμενη μαζί και τους ανθρώπους της.
Ο Δημήτρης Κακαβελάκης διάβασε όλο το ποίημα ΦΛΕΓΟΜΕΝΟΙ ΚΟΣΜΟΙ, γραμμένο την Άνοιξη του 1948 στα Χανιά, για να προείπει την απόλυτη κρίση του σήμερα, που συνεχίζουν να φλέγονται οι κόσμοι τόσο καταστροφικά…
Παράλληλα διάβασε στίχους από τρία μέρη του νέου του βιβλίου «ΑΓΕΡΩΧΟ ΝΟΗΣΗΣ» και το «ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΙΠΟΤΑ» που περιέχει τα πάντα … ένα ποίημα δύσκολο που ύστερα από (100 περίπου) χρόνια εκφράζει τη συνεχώς φλεγόμενη γη και τη φλεγόμενη ανθρωπότητα που το εκφράστηκε από τα Χανιά.