Τον απασχολούσαν τόσα προβλήματα. Επόμενο ήταν ο αρχισυντάκτης, να προσπαθήσει κάποια στιγμή να τον συνεφέρει.
– Πρέπει να προσπαθήσεις περισσότερο Μάρκο! Ν’ αναζητήσεις θέματα που να ενδιαφέρουν τους αναγνώστες, του ‘λεγε συχνά – πυκνά.
Μα ο Μάρκος, πνιγμένος στις έννοιες του, είχε χάσει τον βηματισμό του καιρό τώρα. Θεώρησε λοιπόν μοναδική ευκαιρία που του ανέθεσαν το αφιέρωμα εκείνου του μήνα. Ήξερε πως θα έπρεπε να γυρίσει τον κόσμο άνω κάτω για να παρουσιάσει ένα θέμα που θα κεντρίσει το ενδιαφέρον. Μόνο έτσι θ’ αναβίωνε την εμπιστοσύνη του αρχισυντάκτη. Μα για να υπάρξει το ενδιαφέρον αυτό θα έπρεπε να συγκινήσει τους αναγνώστες !! Ναι αυτό έπρεπε να κάνει ! Να συγκινήσει τους αναγνώστες !!
Διαβάζοντας λοιπόν εκείνη την ημέρα, το αφιέρωμα που είχαν κάνει οι συνάδελφοι του με τα διατηρητέα κτήρια – έργα τέχνης της πόλης, ένιωσε πως κάτι τέτοιο θα ήθελε να παρουσιάσει. Ένα θέμα που δεν θα άφηνε κανέναν ασυγκίνητο, που θα ανάγκαζε κάθε αναγνώστη να διαβάσει την ιστορία ενός κτηρίου που ενώ το συναντά κάθε μέρα μπροστά του και το θαυμάζει, δεν ήξερε τι κρύβονταν πίσω του…
Στην προσεκτική ανάγνωση του αφιερώματος παρατήρησε ένα σημείο που τον οδήγησε να εμπνευστεί το θέμα του. Τα περισσότερα κτήρια που παρουσιαζόταν ήταν κτήρια πολιτικών ή τέλος πάντων υψηλά ιστάμενων της πόλης του. Πως άλλωστε θα ήταν τόσο πολυτελή και επιβλητικά. Μήπως αν παρουσίαζε την αντίθετη πλευρά θα προξενούσε την ίδια συγκίνηση;
Ο Μάρκος ενθουσιάστηκε με την ιδέα.
Ήξερε πως δεν θα μπορούσε να αναφέρει ονόματα και ιδιοκτησίες, γιατί σε κανέναν δεν αρέσει να δείξει την φτώχια του, θα έψαχνε όμως ιστορίες δραματικές που θα κρύβονταν πίσω από τα φτωχόσπιτα που θα παρουσίαζε.
Ναι αυτό θα έκανε!!
Η αλήθεια είναι πως αφιέρωσε απίστευτες ώρες αναζητώντας φτωχόσπιτα ερειπωμένα, σε κάθε γωνιά της πόλης. Ρωτούσε τους γείτονες αν ξέρουν ιστορίες που να έχουν εκτυλιχθεί στα κτήρια αυτά και μάζευε μέρα με την μέρα, το απαιτούμενο υλικό για να συντάξει το αφιέρωμα που του ανέθεσαν.
Κι όσο περισσότερο έψαχνε τόσο περισσότερο έκπληξη ένιωθε για τα απίστευτα γεγονότα που συνέλλεγε. Οικογένειες με ζωή μαρτυρική, πόνος και λύπη γιόμιζε τις φωτογραφίες των ερειπωμένων κτηρίων που είχε μαζέψει. Η έντονη συναισθηματική του φόρτιση τον οδήγησε να φτάσει στα όρια τόσο της αντοχής του, όσο και της διορίας που του είχε δώσει ο αρχισυντάκτης για να παραδώσει το υλικό στην εφημερίδα ! Σήμερα ήταν το τελευταίο βράδυ!
Ήταν φυσικό να αφιερώσει όλο το βράδυ στην σύνθεση κειμένων και φωτογραφιών. Στις 04:00 τα ξημερώματα η σύνθεση αυτή του ήταν περίπου όπως θα ήθελε. Εικοσιτέσσερις φωτογραφίες ερειπωμένων φτωχόσπιτων από κάθε γωνιά της πόλης συνδυάστηκαν με τις ιστορίες που τα σημάδεψαν και έφτιαξαν ένα αξιοπρεπέστατο τετρασέλιδο.
Τοποθέτησε αυτά τα τέσσερα φύλλα στο μεγάλο τραπέζι και τα κοίταζε για πολύ ώρα.
Κι όμως κάτι τον ανησυχούσε.
Παρατηρούσε τις φωτογραφίες όπως τις είχε τοποθετήσει στο πλαίσιο της σελίδας και κοίταζε με προσοχή τα γράμματα των κειμένων.
Δεν διάβαζε το κείμενο, τα γράμματα κοίταζε.
Κάποια από αυτά του φαινόταν πως κινούνταν. Ειδικά εκείνα τα γράμματα στα σημεία που γινόταν λόγος για δραματικές ιστορίες των οικογενειών που κατοίκησαν σε κείνα τα ερείπια.. Δεν ήταν τρελός !! Έβλεπε τα γράμματα να κινούνται ! Και όχι μόνο κινούνταν, αλλά επέπλεαν από πραγματικά δάκρυα που ανέβλυζαν κάτω από τις λέξεις αυτές !
Τρόμαξε ο Μάρκος και ξανακοίταξε με προσοχή τα φύλλα αλλά το μόνο που διαπίστωσε είναι πως τα πράγματα όλο και χειροτέρευαν. Τα δάκρυα έγιναν περισσότερα και μετέφεραν όλο και περισσότερα γράμματα προς την βόρεια κατεύθυνση που έγερνε το τραπέζι.
Έτρεξε στο δίπλα δωμάτιο και έφερε χαρτοπετσέτες να τραβήξουν τα δάκρυα μ’ αυτά τελικά παρέσυραν και τις ίδιες τις χαρτοπετσέτες.
Σαν είδε και τις φωτογραφίες να αποσυντίθενται σε πέτρες, πόνο και λύπη, και να κυλούν κι αυτές, με την βοήθεια των δακρύων, στην βόρεια πλευρά του τραπεζιού παράτησε κάθε προσπάθεια να σώσει την σύνθεση που είχε κάνει.
Έκατσε στην πολυθρόνα ξέπνοος και παρατηρούσε όλα αυτά να ρέουν στο πάτωμα και να κυλούν προς την πόρτα του κήπου.
Την άλλη μέρα υπέβαλλε την παραίτηση του, διαμαρτυρόμενος για την ύπαρξη απροσδιόριστων εξωγενών παραγόντων που τον εμποδίζουν να παρουσιάσει την αλήθεια των πραγμάτων.
Δεν περιέγραψε ποτέ εκείνους τους παράγοντες…
* E-mail : eurohania@yahoo.gr
Καλά κωνσταντίνε μου δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν γράφεις ένα κανονικλο βιβλίο να το ευχαριστηθούμε όλοι.
Παιδί μου εσύ έχες ταλ’εντο και δεν το έχεις πιστέψει ακόμα. Α.. θα θυμώσω μ΄αφήνεις όλο πάνω στο καλλύτερο κι ενώ νομίζω ότι τώρα θα ευχαριστηθώ αφήγηση, είναι σαν να μου παιρνεις το…παγωτό από το στόμα. Δεν το αντέχω αυτόοοοο
Πάντως αυτό που σκέφτηκε ο Μάρκος σου δηλαδή εσύ, είναι μια πολύ καλή ιδέα να την έκανε κανείς ένα πιασάρικο και με πολύ
μεγάλα περιθώρια αποκαλυπτικά των εκάστοτε ιστοριών των παλαιών αυτών ετοιμόρροπων σπιτιών. εγώ αν ήμουν δημοριογράφος ή μάλλον αν είχαμια μεγαλλύτερη γνώση του κοινωνικού ιστού των Χανίων θα μου άρεσε να ασχοληθώ, Πάντος Μπράβο φίλε μου καλέ
και φωτισμένε να έχεις Υγεία, σε φιλώ Ελένη