Κύριε διευθυντά,
πριν λίγες μέρες μπήκα στον Δημοτικό Κήπο για να δω τα ζωάκια του, γιατί διάβασα στην εφημερίδα σας πως ο Δήμος σκοπεύει να τα απομακρύνει. Πήγα στα αγρίμια και εκεί άκουσα μια μητέρα να λέει στον μικρό γιο της που χάιδευε ένα αγριμάκι: Βλέπεις πόσο μεγάλωσε;
Ο γιος απάντησε: Ναι μαμά, μεγάλωσε πολύ.
Είπα εγώ: Χαρείτε τα τώρα τα αγριμάκια γιατί ο δήμαρχος σκοπεύει να τα απομακρύνει.
Πού θα τα πάει; Με ρώτησε το αγοράκι γεμάτο αγωνία.
Δεν ξέρω, του απάντησα.
Η μητέρα άρχισε να διαμαρτύρεται και να λέει πως αυτό δεν πρέπει να γίνει και πως θα το γράψει στον δήμαρχο στο facebook.
Μιλούσα με την μαμά και ο μικρός στο μεταξύ με ρώτησε άλλες πέντε φορές πού θα πάνε τα αγρίμια για να πηγαίνει να τα επισκέπτεται.
Πάντα είναι παιδάκια κοντά στα ζωάκια και τα θαυμάζουν και τα χαϊδεύουν, και όχι μόνο παιδάκια από τα Χανιά αλλά και παιδάκια τουριστών από όλον τον κόσμο. Δεκαετίες τώρα αυτή η αγαπητή εικόνα. Φυσικά ο δημοτικός μας κήπος δεν είναι ζωολογικός κήπος, τα ζωάκια είναι λίγα και συγκεκριμένα, αλλά αυτά τα λίγα και συγκεκριμένα ζωάκια του δίνουν ιδιαίτερο και πολύ συμπαθητικό χαρακτήρα, είναι μέρος της ταυτότητάς του, χωρίς αυτά τα ζωάκια ο δημοτικός μας κήπος δεν θα είναι πια ο Κήπος μας που τόσο αγαπάμε.
Τώρα η ερώτηση, γιατί να φύγουν τα ζώα; Εχει δώσει ο δήμαρχος απάντηση;
Υπάρχει από μεριάς πολιτών η σπέκουλα πως η απομάκρυνση θα δικαιολογηθεί με τα δικαιώματα των ζώων.
Τα ζώα στον Δημοτικό Κήπο πάντως δεν μου φαίνονται καθόλου δυστυχισμένα, το φαγάκι τους έχουν, την παρέα τους έχουν, και αρκετό χώρο να περπατήσουν έχουν, από μόνα τους έρχονται για να τα χαϊδέψουμε. Πώς εμείς οι άνθρωποι φανταζόμαστε γι’ αυτά κάποιες άλλες συνθήκες, μάλλον λίγο αφορά τη δική τους πραγματικότητα και πιο πολύ δικές μας προκαταλήψεις, στην περίπτωση του δήμαρχου μάλλον και δικές του σκοπιμότητες.
Ο Δημοτικός Κήπος όπως υπάρχει είναι απόλυτα ισορροπημένος: Με το πράσινο του, με την παιδική χαρά, με το καφενείο “Κήπος”, με την λίμνη για τις πάπιες, με τον κινηματογράφο. Υπάρχουν αυτά που πρέπει να υπάρχουν και υπάρχουν στις σωστές αναλογίες μεταξύ τους. Οποιος αλλάξει κάτι σε αυτό, καταστρέφει συνολικά τον Δημοτικό Κήπο Χανίων.
Το μόνο πρόβλημα που έχει ο Κήπος μας είναι πως δεν έχει φροντίδα. Είναι σχεδόν παρατημένος. Ο Δημοτικός Κήπος πρέπει να γεμίσει με όμορφα φυτά και πολύχρωμα λουλούδια. Μόνιμοι κηπουροί πρέπει να τον φροντίζουν συνέχεια. Αυτό και τίποτε άλλο!
Υ.Γ.
Αν ο δήμαρχος Σημαντηράκης νοιάζεται ιδιαίτερα για τα παιδιά -λέει πως θέλει να επεκτείνει την παιδική χαρά του Κήπου- λίγο πιο πέρα είναι το εγκαταλειμμένο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας.
Αυτό μπορεί να το αφιερώσει αποκλειστικά στα παιδιά, να πετάξει έξω τα τσιμέντα και να φτιάξει ανάμεσα σε δέντρα και φυτά ένα φανταστικό πάρκο για παιδιά, με τα πιο διασκεδαστικά συστήματα για παιδικές χαρές, με παιδικό θέατρο και σινεμά και ό,τι άλλο πολύτιμο υπάρχει για παιδιά. Τότε θα μπορούσε να μελετήσει κανείς αν θα ήταν καλύτερα να μεταφερθούν τα ζώα εκεί, σε ένα πιο ανοιχτό και ακόμα πιο φυσικό γ’ αυτά περιβάλλον, ενώ ο Δημοτικός Κήπος θα κρατούσε την λίμνη του -προσβάσιμη παρακαλώ!- και κατά τ’ άλλα θα γέμιζε με δέντρα, φυτά και λουλούδια.
Ο Δημοτικός Κήπος θα άλλαζε βέβαια χαρακτήρα, αλλά μια γέφυρα που θα τον συνέδεε με το τότε παιδικό πάρκο θα έδινε ενότητα στα δύο πάρκα και το παιδικό Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας θα ήταν στην ουσία μέρος του Δημοτικού Κήπου, ο οποίος θα διατηρούσε έτσι όλα τα χαρακτηριστικά γι’ αυτόν συστατικά που έχει και τώρα.
Έχετε ιδέες κύριε Κιαγιά.
Μακάρι να ενοποιηθούν ο δημοτικός κήπος με το ειρήνης και φιλίας και βεβαίως να παραμείνουν τα ζώα υπό ανετότερες συνθήκες!
Επίσης να μην ξεχνάμε τον μελλοντικό δημοτικό κήπο(55 στρεμμάτων)στο στρατόπεδο Μαρκοπούλου που θα χρειαστεί και αυτός επαγρύπνηση και συμμετοχή από τους Χανιώτες!
Κύριε Πατσουράκη, αρχικά είχα σκεφτεί να προτείνω να μπει και ο Ιταλικός Στρατώνας στο σχέδιο, και εφόσον είναι πολύ μεγάλος, εκτός από χώρους για παιδικά προγράμματα να στέγαζε και τμήματα παιδικών σταθμών που θα έκαναν χρήση και του πάρκου. Πήγα όμως και είδα τον Στρατώνα και διαπίστωσα πως αυτός είναι εντελώς κατεστραμμένος και δεν μπορεί να αναστυλωθεί, ή θα πρέπει να απομακρυνθεί τελείως ή να χτιστεί από την αρχή, πράγματα που θα γίνουν, αν γίνουν ποτέ, σε δεκαετίες, και έτσι δεν ασχολήθηκα με αυτόν. Το Στρατόπεδο Μαρκοπούλου φυσικά δεν το ξέχασα. Αυτό θα μπορούσε να γίνει ενα μεγάλο φυσικό πάρκο στο οποίο τοπικά ζώα θα μπορούσαν να ζουν ελεύθερα και να κινούνται σε όλο το πάρκο μαζί με τους επισκέπτες, το παρκο θα είναι περιμετρικά κλειστό. Αυτό όμως θα ήταν μια μεγάλη επένδυση που χρειάζεται την στήριξη του Κράτους. Η είσοδος θα ήταν με ακριβό εισιτήριο για τους ξένους ( Έλληνες και άλλους) και δωρεάν για τους Χανιώτες. Αν γινόταν κάτι τέτοιο, θα άλλαζαν και τα σχέδια για τον Δημοτικό Κήπο και για το Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας. Για την αρχή όμως πρέπει να αποτρέψουμε την καταστροφή του Δημοτικού Κήπου από τον Δήμο.
Κύριε Κιαγιά,ευχαρίστως σημειώνω το ενδιαφέρον σας και για έναν μελλοντικό δημοτικό κήπο στο στρατόπεδο Μαρκοπούλου.
Έργα μεγάλης πνοής και σημασίας όπως αυτό προϋποθέτουν ενεργούς δημότες με δημιουργικές ιδέες και συνεργασία με τους φορείς της πόλης!
Συμφωνώ μαζί σας ότι τα ζώα και τα πουλιά,ως μέρος της φύσης,πρέπει να υπάρχουν στους δημοτικούς κήπους!
Όσο αφορά τον κατεστραμμένο Ιταλικό στρατώνα νομίζω ότι προορίζεται να γίνει εκεί(πρόταση κυρίου Βάμβουκα) το μελλοντικό δημαρχείο!
Και δεν σας κρύβω ότι μου φαίνεται καλή ιδέα!
Κύριε Πατσουράκη, πιστεύω πως ο ιταλικός στρατώνας θα μείνει για δεκαετίες, αν όχι για πάντα, ένα ερείπιο, πως θα γίνει κάποτε δημαρχείο θα λειτουργεί αυτές τις δεκαετίες ως δικαιολογία να μένει παρατημένο το πάρκο Ειρήνης και Φιλίας και να περιμένει να ενταχθεί τάχα σε ένα γενικό σχέδιο που θα αφορά συνολικά το δημαρχείο και το πάρκο. Επίσης πιστεύω στην ιδέα να γίνει το πάρκο Ειρήνης και Φιλίας ένα μεγάλο παιδικό πάρκο και μέσα σε αυτό να υπάρχει ένα χτίριο ως κέντρο νεολαίας, δηλαδή για παιδιά και έφηβους. Στο σύνολο του αυτό θα ήταν ένα μεγάλο έργο που θα αναβάθμιζε σημαντικά την πολιτισμική εικόνα της πόλης μας.
Αν χτιστεί εκεί που είναι τώρα ο στρατώνας ένα δημαρχείο, ασφαλώς θα γίνει το πάρκο χώρος στάθμευσης για τις ανάγκες και τους επισκέπτες του δημαρχείου.
Πιστεύω μόνο σε έργα μεγάλης πνοής και σημασίας, για τον απλό λόγο πως μόνο τότε μπορούμε να μιλάμε για έργα και πως οι μικρόπνοες προσπάθειες ούτε καν προσπάθειες είναι και πως αυτές μας οδηγούν στην απόλυτη στασιμότητα που επικρατεί εδώ και δεκαετίες στα Χανιά, μια στασιμότητα που αυτή η πόλη με τις άπειρες δυνατότητες δεν την αξίζει.
Το στρατόπεδο Μαρκοπούλου μπορεί μόνο ως μεγάλο έργο να πραγματοποιηθεί, μόνο έτσι θα κινηθούν υποχρεωτικά οι ανάλογες διαδικασίες, αλλιώς θα μείνει και αυτό ένα άδειο χωράφι, έως χτίσουν σε αυτό κάποια τσιμεντένια σχολεία και φυτέψουν και πέντε φυτά που στην συνέχεια θα τα αφήσουν να ξεραθούν, θα κάνουν και μια παιδική χαρά και θα την αφήσουν μετά να την φάει η σκουριά, θα σκάψουν και λίμνες και θα τις αφήσουν να γίνουν βόθροι -αυτή είναι η μοίρα όλων των έργων του ανθρώπου όταν ο άνθρωπος τα κάνει μόνο και μόνο από υποχρέωση και όχι διότι τα πιστεύει και τα αγαπά.
Το στρατόπεδο Μαρκοπούλου είναι ιδανικό για ένα φυσικό πάρκο στο οποίο θα υπάρχουν τα φυτά και τα ζώα της Κρήτης. Ζώα όπως τα αγρίμια, κατσικούλες, προβατάκια, γαϊδουράκια, πάπιες, παγόνια, κοτούλες, χήνες, γαλοπούλες και άλλα. Θα μπορούν να πηγαίνουν τα παιδιά και να γνωρίζουν αυτά τα ζώα, να τα χαϊδεύουν και να κάνουν και μια βόλτα πάνω στα γαϊδουράκια.
Φυσικά χρειάζονται για όλα αυτά δημιουργικοί άνθρωποι με έμπνευση, και πάνω απ΄ όλα ένας δήμαρχος που έχει αυτές τις ιδιότητες, ο τωρινός μας απέχει στο μέγιστο από κάτι τέτοιο.
Πέρα από όλα αυτά πιστεύω πως προτού αρχίσουμε καινούρια έργα πρέπει να φροντίζουμε και να αξιοποιούμε αυτό που ήδη έχουμε με τον καλύτερο τρόπο, ο Δημοτικός μας Κήπος όπως τον έχουμε τώρα και που με κατάλληλη φροντίδα θα είναι ένα διαμάντι πρέπει να είναι στο επίκεντρο της προσοχής μας, και όταν τον έχουμε σιγουρέψει αυτόν μπορούμε να κάνουμε πρώτα βήματα για πιο μεγάλα έργα στα άλλα δύο πάρκα.
Κύριε Κιαγιά όλες τις ανησυχίες για το στρατόπεδο Μαρκοπούλου τις ασπάζομαι.
Γιαυτό προτείνω την συγκρότηση επιτροπής από δημότες,κατοίκους του Αγίου Ιωάννου,εκπροσώπους δημοτικών παρατάξεων,όπου όλοι μαζί θα ξεκαθαρίσουμε τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε για το στρατόπεδο Μαρκοπούλου!
Πολίτες με καλές ιδέες πρέπει να εισακούονται καθώς και οι δημοτικές παρατάξεις να δεσμεύονται μέσω των εκπροσώπων τους στην επιτροπή!
Δεν είναι εύκολο ζήτημα,λόγω μεγέθους, κύριε Κιαγιά και προσβλέπω όπως,εσείς και εγώ να γίνουμε εταίροι σε αυτήν την ωραία και επίπονη προσπάθεια!
Κύριε Πατσουράκη, ίσως θα είναι χρήσιμο να οργανωθούν δημότες και τοπικοί πολιτικοί με σκοπό να βρουν λύσεις για το στρατόπεδο Μαρκοπούλου, φοβάμαι όμως πως αυτό θα καταλήξει σε έναν “φιλολογικό” κύκλο ανταλλαγής απόψεων και εγώ προσωπικά απεχθάνουμαι τέτοιες συζητήσεις, δεν τις αντέχουν πια τα νεύρα μου. Εσείς όμως κάνετε ό, τι μπορείτε, ίσως κάτι καταφέρετε. Πιστεύω πως η τύχη μιας πόλης εξαρτάται απόλυτα από τον δήμαρχο που έχει, αν δούμε ποιες πόλεις στην Ελλάδα προόδευσαν ( π.χ. Τρίκαλα, Ρέθυμνο) μπορούμε να το συνδέσουμε άμεσα με τους δήμαρχους που έχουν. Αν τα Χανιά έχουν έναν δήμαρχο που θα αποφασίσει το στρατόπεδο Μαρκοπούλου να γίνει κάτι σπουδαίο, το στρατόπεδο θα γίνει κάτι σπουδαίο. Ο δικός μας δήμαρχος όμως παίρνει μόνο μικρόψυχες αποφάσεις, να φύγει ετούτο, να καταργηθεί εκείνο και το μόνο “δημιουργικό” που έκανε ως τώρα είναι να ζωγραφίσει μια γραμμή στο δρόμο και να πει πως έκανε ποδηλατοδρομο και την ζωγράφισε μάλιστα εκεί που δεν χρειάζεται ποδηλατόδρομος αλλά χρειαζόταν θέσεις στάθμευσης που τις ακύρωσε και αυτές. Λυπάμαι κ. Πατσουράκη, αλλά φοβάμαι πως τα επόμενα τρία χρόνια θα βλέπουμε την πόλη μας σε μεγάλη αποσύνθεση, ας ελπίζουμε πως με τον δήμαρχο Σημαντηράκη τα Χανιά έπιασαν πάτο και πως μετά ως αντίδραση, ή ως κίνηση επιβίωσης της πόλης πλέον, θα βρεθεί δήμαρχος που θα αρχίσει να χτίζει αντίς να χαλάει.
Αν προκύψει πάντως κάτι θα σας ενημερώσω.
Καλή δύναμη!