Κύριε διευθυντά,
πριν από πεντακόσια χρόνια ο Φλωρεντινός πολιτικός, διπλωμάτης και ουμανιστής Νικολό Μακιαβέλι έγραφε, σχολιάζοντας συμβάντα της Ρωμαϊκής ιστορίας του Τίτου Λιβίου, ότι όποιος κατέλαβε την εξουσία ξεκινώντας από ταπεινές αφετηρίες πρέπει να χρησιμοποίησε ως μέσο είτε τη βία είτε την εξαπάτηση, αλλά μόνον η δεύτερη είναι αυτή που έχει πάντοτε εξασφαλισμένο αποτέλεσμα. Αντίστοιχα, στον περιβόητο Ηγεμόνα συνιστά στον κάτοχο της εξουσίας να συμπεριφέρεται άλλοτε σαν το λιοντάρι και άλλοτε σαν την αλεπού, δίνοντας όμως και πάλι προτεραιότητα στην πανουργία της αλεπούς.
Αφού απέτυχε παλιότερα να καταλάβει την εξουσία ως λιοντάρι, η ελληνική ριζοσπαστική Αριστερά ακολούθησε τα τελευταία χρόνια τον σίγουρο δρόμο της αλεπούς. Κατάφερε έτσι να αυξήσει τις δυνάμεις της από το “ταπεινό” 3% στο εντυπωσιακό 36%, ακολουθώντας κατά γράμμα τις οδηγίες του Φλωρεντινού: «Είναι απαραίτητο να εκμεταλλευόμαστε πλήρως τη φύση της αλεπούς και να είμαστε μεγάλοι ψεύτες και υποκριτές· γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο αφελείς και υποκύπτουν τόσο εύκολα στις ανάγκες της στιγμής, ώστε όποιος θέλει να εξαπατήσει θα βρίσκει πάντοτε κάποιον πρόθυμο να εξαπατηθεί».
Μετά τις 20 Αυγούστου η κυβερνώσα Αριστερά μας περιγελά ως πονηρή αλεπού, ισχυριζόμενη ότι μας έβγαλε από το τρίτο μνημόνιο· το οποίο όμως δεν θα είχε υπογραφεί, αν η ίδια δεν ανέτρεπε την προηγούμενη κυβέρνηση ακριβώς τη στιγμή που τελείωνε το δεύτερο μνημόνιο και η χώρα ετοιμαζόταν να επιστρέψει στις αγορές.
Η διαπίστωση – σύσταση του Μακιαβέλι πως «όλοι βλέπουν αυτό που δείχνεις αλλά λίγοι αντιλαμβάνονται αυτό που είσαι στην πραγματικότητα» αποτελεί ισχυρό κίνητρο για το κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, ώστε να μας εκπλήξει δυσάρεστα αρκετές φορές ακόμη μέχρι τις εκλογές αλλά και μετεκλογικά. Ο δρόμος της αλεπούς έχει αμέτρητα μονοπάτια.
Μιχαήλ Πασχάλης
Ομότιμος καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας
Πανεπιστήμιο Κρήτης
