Φουρτουνιασμένη θάλασσα κι εσύ στη βάρκα μόνος,
χωρίς πανιά χωρίς κουπιά και συντροφιά σου ο τρόμος.
Σα θα κοπάσει η θάλασσα και βγεις σε ξερονήσι,
τον τρόμο πες τον όνειρο, πούρθε να σε ξυπνήσει,
και ναυαγό στο άγνωστο που ζούσε με ελπίδα πως….
σα ξημερώσει θα φανεί… του Ήλιου πρώτη ακτίδα .
Δύσκολος δρόμος η ζωή!!! Σαν τον διαβείς στο τέρμα,
σου φαίνονται όλα όνειρο, στης ζήσης σου το γέρμα.
