Με δύο συνεντεύξεις τους σε ελληνικό έντυπο, στο τέλος του χρόνου, ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης και ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μ. Τσαβούσογλου περιέγραψαν -και συμφώνησαν- την πορεία που θα ακολουθήσουν οι δύο χώρες από κοινού στα ελληνοτουρκικά.
Ο κ Μητσοτάκης στη συνέντευξη του ανέφερε ότι «…ο δρόμος του διαλόγου είναι ανοιχτός για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και τις διερευνητικές επαφές και για πολιτικό διάλογο… Πιστεύω πως ναι θα πρέπει να πούμε καθαρά ότι αν δεν μπορούμε να τα βρούμε , τότε θα πρέπει να συμφωνήσουμε η μια διαφορά που αναγνωρίζει η Ελλάδα να εκδικαστεί από ένα διεθνές δικαιοδοτικό όργανο όπως είναι το Διεθνές Δικαστήριο τα Χάγης και για να είμαι απολύτως σαφής αναφέρομαι στον ορισμό της υφαλοκρηπίδας και των θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο και την Αν Μεσόγειο. Αν πιστεύουμε – και το πιστεύουμε- ότι έχουμε το δίκιο με το μέρος μας δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα ως χώρα από την εξέλιξη αυτή..»
Μια εβδομάδα νωρίτερα ο κ Τσαβούσογλου στη δική του συνέντευξη ανέφερε:
«Η προοπτική να πάμε τις διαφορές μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στο ΔΔ Χάγης δεν συζητήθηκε αναλυτικά κατά τη συνάντηση του Προέδρου Ερντογάν και του ΠΘ Μητσοτάκη στο Λονδίνο (σσ αρχές Δεκεμβρίου στο περιθώριο του ΝΑΤΟ μετά την τουρκο-λιβυκή συμφωνία για την ΑΟΖ), γιατί αυτό είναι ένα θέμα για ένα μεταγενέστερο στάδιο….. Είμαστε ανοιχτοί σε όλες τις προοπτικές που είναι αποδεκτές και από τις δύο πλευρές, αλλά χρειαζόμαστε μια διαδικασία διαλόγου για να φτάσουμε σ ένα κοινά αποδεκτό αποτέλεσμα. Η συνάντηση στο Λονδίνο εστιάστηκε στην εξακολούθηση των διερευνητικών συνομιλιών και στις συζητήσεις για τα ΜΟΕ. Σ’ αυτή τη συνάντηση κυρίως διαβιβάσαμε ανοιχτά στον ΠΘ Μητσοτάκη ότι είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε να συζητάμε θέματα της Ανατολικής Μεσογείου. Κάνουμε αυτή την πρόταση εδώ και αρκετό καιρό. Ευελπιστούμε ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση θα ανταποκριθεί θετικά….»
Έτσι αυτή την στιγμή
Στις αρχές του χρόνου, την πρώτη εβδομάδα Ιανουαρίου αναμένεται να επαναληφθούν στην Αθήνα οι συζητήσεις για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης από εκεί που τα άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Υπενθυμίζεται ότι από τον περασμένο Αύγουστο- η Τουρκία μονομερώς έχει «διαλύσει» το Μνημόνιο Παπούλια-Γιλμάζ, κάνοντας επιδεικτικά ασκήσεις κατά τις θρησκευτικές και εθνικές εορτές.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντέδρασε με έναν καινοφανή τρόπο: Τον περασμένο Οκτώβριο ο ΥΠΕΞ σε γραπτή απάντηση του στη Βουλή — στις 10.10.2019 χωρίς να το κατονομάζει, αλλά να το περιγράφει επακριβώς… μετατόπισε το Καστελόριζο από την περιοχή του Αιγαίου στην Αν Μεσόγειο και ως εκ τούτου το άφησε εκτός Μνημονίου Παπούλια- Γιλμάζ και το κυριότερο, εκτός υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ Αιγαίου— έτσι ώστε να συμπεριληφθεί «στα θέματα της Αν Μεσογείου» , που τόσο κόπτεται να συζητήσει η Τουρκία και τώρα αποδέχεται και ο κ Μητσοτάκης.
To αξιοπερίεργο με την απόφαση για..τη μετακόμιση του Καστελόριζου την Αν Μεσόγειο ουδέποτε εξηγήθηκε από την κυβέρνηση, ενώ κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον για αυτήν «την λεπτομέρεια».
Για πρώτη φορά «χαλαρά» η Άγκυρα συμφωνεί με την Αθήνα στην προοπτική παραπομπής των διαφορών στο ΔΔ της Χάγης «σε μεταγενέστερο στάδιο» και αυτή δεν είναι μια ευκαταφρόνητη αλλαγή στην τουρκική στάση.
Από το 1978 μέχρι και σήμερα, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις ακολουθούν τη μια εθνική πολιτική για την παραπομπή στη Χάγη , ύστερα από συνυποσχετικό για τη μια και μοναδική διαφορά στο Αιγαίο που είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ στο Αιγαίο. Τώρα η ελληνική κυβέρνηση προσθέτει και «τις θαλάσσιες ζώνες στην Αν Μεσόγειο».
Τις προηγούμενες δεκαετίες οι τουρκικές κυβερνήσεις ουδέποτε ήταν υποστηρικτικές της διαδικασίας της Χάγης, αντιπροτείνοντας σταθερά τον διμερή πολιτικό διάλογο. Έτσι με το πέρασμα ων δεκαετιών, στην ελληνική κοινή γνώμη έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποτελεί «την ελληνική ασπίδα» απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις διεκδικήσεις και προσπάθειες καταπάτησης της εθνικής κυριαρχίας, γιατί «δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα ως χώρα από την εξέλιξη αυτή» όπως επανέλαβε και ο πρωθυπουργός στη συνέντευξη του. Τη θέση αυτή δείχνει να στηρίζει μαζικά και η ελληνική πολιτική ελίτ όλων των περασμένων δεκαετιών από όλα τα κόμματα.
Και γι’ αυτό όλοι κοιμούνται ήσυχοι και άπραγοι, αφού είναι εκ των προτέρων σίγουροι για τη «νίκη μας».
Στο πέρασμα των δεκαετιών όμως η Τουρκία δεν έμεινε άπραγη , αλλά σε αντίθεση με την Αθήνα έχει μεταβάλει και μεταλλάξει ουσιωδώς την στάση της και την τακτική της , έτσι ώστε να δείχνει τώρα η ίδια πρόθυμη «αν χρειαστεί» να πάει και στη Χάγη.
Η ουσιώδης αυτή τουρκική μεταβολή/μετάλλαξη έχει χτιστεί σταδιακά αλλά σταθερά τα τελευταία τουλάχιστον 17 χρόνια και οι κινήσεις αυτές αποτυπώνονται ανελλιπώς κατ’ έτος πλέον στο χάρτη του Αιγαίου με επαναλαμβανόμενη χειρουργική ακρίβεια: Η Τουρκία κάθε αρχή του χρόνου, δεσμεύει για ολόκληρο τον χρόνο συγκεκριμένες μεγάλες περιοχές στο Αιγαίο για μόνιμες αεροναυτικές ασκήσεις με πυρά της, «καπακώνοντας» ελληνική εθνική κυριαρχία.
Ο περιοχές αυτές δεν είναι τυχαίες. Για παράδειγμα, στη μέση ακριβώς του Αιγαίου δεσμεύουν την περιοχή στον Αη Στράτη ( απέχει 60νμ από τις ελληνικές και τουρκικές ακτές) την βραχονησίδα Καλόγεροι ( ακριβώς πάνω στον 25ο μεσημβρινό) , τις Οινούσες!!, αλλά και τις βραχονησίδες Μελανιούς, Αρκοί, Χταπόδια, Πετροκάραβο κλπ., .Η Τουρκία δηλαδή δεσμεύει περιοχές που είναι καταλυτικής σημασίας για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας /ΑΟΖ στο Αιγαίο.
Η Τουρκία συνοδεύει τις ασκήσεις της με πυρά με εκατοντάδες διεθνείς αγγελίες ( ΝΟΤΑΜ), οι οποίες έχουν νομική ισχύ και έχουν ένα και μοναδικό περιεχόμενο: «ενημερώνουν» τη διεθνή κοινότητα ότι νήσοι νησίδες και βραχονησίδες , ( αφού δεν κατονομάζονται στη Συνθήκη της Λωζάννης) δεν αποτελούν « ιδιοκτησία της Ελλάδας». Aλλά ούτε και της Τουρκίας.
Δι’ αυτού του πονηρού τρόπου η Άγκυρα θέτει θέμα ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ σε νήσους νησίδες και βραχονησίδες στο Αιγαίο, που «αναγκαστικώς» για την Άγκυρα πρέπει να λυθεί προτού οριστικοποιηθεί το θέμα της υφαλοκρηπίδας. Γι’ αυτό ακριβώς η τουρκική κυβέρνηση εμμένει στον διμερή διάλογο με στόχο τη μοιρασιά μισά- μισά ή αν χρειαστεί , σε κατάσταση «κερδών» και τα για τις δύο πλευρές-win-win situation).
Η Άγκυρα έχει θέσει δημοσίως και επισήμως με όλους τους τρόπους το παρανοϊκό θέμα « ιδιοκτησιακού καθεστώτος» στο Αιγαίο και το έχει εγγράψει στον κατάλογο των θεμάτων της που θα διαπραγματευθεί με την Ελλάδα, αν και όταν ξεκινήσει στα σοβαρά η διμερής διαπραγμάτευση, καθώς οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις δεν έκοψαν αυτό «το βήχα» της Άγκυρας με σοβαρές καταγγελίες (και όχι παραπονιάρικες επιστολές) στον ΟΗΕ για παραβίαση αμφισβήτηση και κατάληψη εθνικής κυριαρχίας..
Έτσι στην περίπτωση που Ελλάδα και Τουρκία προσφύγουν στο ΔΔ της Χάγης για την υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ στο Αιγαίο, το Δικαστήριο είναι αδύνατον να αποφασίσει για την υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο, με αμφισβητούμενο και άλυτο το ιδιοκτησιακό καθεστώς στο Αιγαίο που θα έχει θέσει η Τουρκία…
Με δυο λόγια, η Αθήνα επιμένει στα τυφλά ότι η «λύτρωση» (σσ υπονοώντας «νίκη « της Ελλάδας ) είναι να συρθεί η Τουρκία στο ΔΔ της Χάγης. Και δεν έχει πάρει καθόλου στα σοβαρά τον στόχο της Τουρκίας να πάει στη Χάγη την αμφισβήτηση της στο ιδιοκτησιακό καθεστώς στο Αιγαίο- ως προϋπόθεση για την λύση του γρίφου της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο.
Κινδυνεύει δηλαδή η ελληνική κυβέρνηση να πάει στη Χάγη για την ΑΟΖ και να συζητάει την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο..
