Ο έχων δύο χιτώνες παίρνει και τρίτον

Ο έχων δύο χιτώνες δίνει τον ένα. Αυτό ειπώθηκε πριν καμιά εικοσαριά αιώνες. Πολύ παλιό…
Αν εφαρμόστηκε και πόσο, πού και από ποιούς, κάτι λίγες πληροφορίες έχουμε.
Το φενγκ σούι πάλι απ’ την ανατολή λέει: «Πετάξτε το παλιό. Δημιουργείστε χώρο για να μπει το καινούργιο». Αυτό κάναμε κι εμείς στον 21ο αιώνα. Πετάξαμε το παλιό. Υπάρχει άφθονος χώρος για το καινούργιο. Αυτό είναι το καινούργιο. Φρεσκότατο: Αν έχεις δύο χιτώνες πάρε και τρίτο… τέταρτο… όσους μπορείς… με ό,τι λαμογιά μπορείς…
Κλέβεις τον συνάνθρωπό σου, τον υπάλληλό σου, τον εργοδότη σου, κλέβεις την εφορία, το κράτος… καταχράσαι δημόσιο χρήμα, αν κατέχειε πόστο εξουσίας, όπως μπορείς τέλος πάντων.
Αυτό είναι μαγκιά… Η ζωή είναι μαγκιά. Έλα μάγκα μου συνέχισε… Μην είσαι μαμούχαλος μωρέ, μην είσαι μπούλης! Αλλά άμα είσαι και μπούλης και σοβαροφανής, έχεις τα προσόντα, είσαι υπεράνω κάθε υποψίας. Δράσε ανενόχλητος.
Αν είσαι πολιτικός, υποσχέσου, τάξε, θα σε πιστέψουν οι αγέλες.
Αν είσαι εργοδότης, υποσχέσου, δείξε το ψεύτικο ανθρώπινο πρόσωπό σου, θα σε πιστέψουν γιατί σ’ έχουν ανάγκη.
Αν είσαι εργαζόμενος και καταπιεσμένος εκμεταλλεύσου ό,τι ευκαιρίες έχεις. Αλλά μην περιμένεις ολόκληρο χιτώνα… ένα κομματάκι αν είναι κλεμμένο έχει τη γλύκα του…
Επιδοθείτε στο κυνήγι του τρίτου χιτώνα…
Απατεώνες τοκογλύφοι, χάκερ, όλοι καταρτισμένοι, μορφωμένοι, γνώστες της τεχνολογίας, κάντε το, μη φοβάστε! Ετσι κι αλλιώς υπάρχει ατιμωρησία. Οι νόμοι έχουν παραθυράκια, θα βρείτε κάποιο να βγείτε.
Ο έχων δύο χιτώνες να δίνει τον ένα. Χιτώνα είπαμε κάπου, κάποτε κάποια παπαδιά έδωσε σ’ έναν φτωχό το δεύτερο σακάκι του παπά. Οταν το αντιλήφθηκε ο παπάς τη μάλωσε:
– Γιατί αφέντη μου; Εσύ δε λες κάθε Κυριακή στην εκκλησιά, αυτό που λέει το Ευαγγέλιο; Ο έχων δύο χιτώνες να δίνει τον ένα; του λέει η παπαδιά φοβισμένη και με ενοχές.
Κι ο παπάς με ύφος και σιγουριά:
– Είπα για χιτώνες δεν είπα για σακάκια και το λέω για τους άλλους, δεν τα λέω για μας. Πού να βρούμε τώρα χιτώνες να δώσουμε;
Αλλωστε κι αυτοί άλλαξαν όνομα. Λέγονται… σπίτια, αυτοκίνητα, μετοχές, καταθέσεις σε ελβετικές τράπεζες ή οφ-σορ εταιρείες. Από κει μην περιμένεις χιτώνα.
Υπάρχει βέβαια και σήμερα, ευτυχώς, μια κατηγορία ανθρώπων που δεν έχουν δεύτερο χιτώνα, ούτε καν ένα δεύτερο πανωφόρι. Τους περισσεύει όμως ένα πιάτο φαΐ, ένα γλυκό, μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο, έστω ένα δεκάευρω, γι’ αυτόν που έχει άμεση και απόλυτη ανάγκη γιατί ξέρουν πώς είναι να μην έχεις.
Τ’ ακούτε κυρίες και κύριοι με τους χιτώνες;
Ξέρετε πώς είναι να πεινάς; Να πονάς; Να κρυώνεις και νά ’σαι και μόνος;