«Ὁ ἔχων δύο χιτῶνας µεταδότω τῷ µὴ ἔχοντι…» γράφεται στο Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον που ακούγεται στις εκκλησίες.
Σπουδαία έκφραση, αλλά τι αντιστοίχιση έχει στη σηµερινή κοινωνία; Όταν η ανθρώπινη πλεονεξία έχει ξεπεράσει κάθε όριο, χωρίς να έχει… ούτε ιερό, ούτε όσιο;
Με την απληστία ευδιάκριτη στη διαχείριση του Περιβάλλοντος µε αποκλειστικό στόχο την πρόσκαιρη εµπορική του εκµετάλλευση;
Με την απανθρωπιά πανταχού παρούσα στις καθηµερινές µας σχέσεις;
Ευτυχώς όχι πάντα, καθώς υπάρχουν και οι πολλές και ξεχωριστές εξαιρέσεις, αλλά εµείς οι ίδιοι που θα ακούσουµε τις λέξεις αυτές, πόσο πραγµατικά τις ενστερνιζόµαστε κάνοντας µια στοιχειώδη αυτοκριτική;
Ναι, το σύστηµα που ζούµε, ούτε υιοθετεί επί της ουσίας, ούτε ευνοεί τέτοιες λογικές παρά µόνο ως ευκαιρία για απαλλαγές από την Εφορία, κοινωνική καταξίωση και… προσωπικό αυτοθαυµασµό. Σε µια εποχή που ο έχων δύο χιτώνες αναζητεί και τρίτο, και τέταρτο και πέµπτο… το «η ζωή αξίζει µονάχα αν την µοιράζεσαι» που έλεγε ο αξέχαστος γιατρός Κωστής Νικηφοράκης, δεν µπορεί να ειδωθεί ως άλµα στην ουτοπία, αλλά ως µια ευκαιρία να βρούµε το σωστό βηµατισµό ως άνθρωποι…
