Ο δημιουργός της Μεγάλης Ελλάδος των πέντε θαλασσών και των δύο ηπείρων – Ευλαβικό πνευματικό μνημόσυνο για τα 80 χρόνια από τον θάνατό του
Αγαπητοί φίλοι,
«ὁ προκεὶμενος νεκρὸς ἦτο ἀληθινός ἄνδρας, μὲ θὰρρος καὶ αὐτοπεποίθησιν καὶ δι’ ἑαυτὸν καὶ διὰ τὸν λαὸν, τὸν ὀποῖον ἐκλήθη νὰ κυβερνήσει. Ἴσως ἔκαμε πολλὰ σφάλματα, ἀλλά ποτὲ δὲν τοῦ ἀπέλειψεν τὸ θάρρος, ποτὲ δὲν ὑπὴρξεν μοιρολάτρης διὸτι δὲν ἐπερίμενε ἀπὸ τὴν μοῖραν νὰ ἴδη τὴν χώραν του προηγμένην, ἀλλ’ ἔθεσεν εἰς τὴν ὑπηρεσίαν της ὅλον τὸ πῦρ, ποὺ είχε μέσα του, κάθε δὺναμιν σωματικήν και ψυχικήν»2.
Οταν στις αρχές του περασμένου αιώνα ο Ελευθέριος Βενιζέλος ως παράκλητος του Έθνους, ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας μας, βρήκε μια μικρή Ελλαδίτσα καθημαγμένη και ταπεινωμένη από την ήττα της στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Και στη νικημένη και εξαθλιωμένη αυτή Ελλαδίτσα είχε επιβληθεί από τους Ευρωπαίους «φίλους» μας ο Δ.Ο.Ε. (Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος), για να πληρώσουμε «τα σπασμένα» αυτού του πολέμου. Και οι παλιότεροι θα ενθυμούνται ότι μέχρι και το 1950 (μπρος- πίσω) η ένδειξη Δ.Ο.Ε. ήταν γραμμένη σε κάθε κουτί σπίρτα (καθώς και σε άλλα προϊόντα) του Ελληνικού Μονοπωλίου.
Έτσι ο Ελευθέριος Βενιζέλος παρέλαβε μια χώρα, την Ψωροκώσταινα, υπανάπτυκτη, εκλεκτό μεζέ στους χρυσοκάνθαρους3, κοινωνικά υποβαθμισμένη και απελπισμένη, της οποίας η Εθνική Αξιοπρέπεια και Τιμή οδυρότανε πάνω στους τάφους των ένδοξων προγόνων μας ικετεύοντας την εξ ύψους μεταφυσική τους βοήθεια! Παράλληλα όμως ή μάλλον μερικά χρόνια πριν, στα Χανιά, ένας θεοφώτιστος Καλόγερος βαφτίζοντας κάθε νεογέννητο αγόρι το ονομάτιζε Ελευθέριο, με την ανίκητη ελπίδα, τη βέβαιη προσδοκία και την προαίσθηση πως ένας απ’ αυτούς, ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ουρανόπεμπτος, θ’ απελευθέρωνε την Κρήτη από τους Τούρκους, αλλά και την Ελλάδα ολόκληρη.
Και («ὦ τοῦ θαύματος»). Εισακούσθηκαν πράγματι οι ευχές και οι ικεσίες του θεοφοβούμενου εκείνου Ιερομόναχου και σε κάποια ευλογημένη ώρα άνοιξαν οι ουρανοί, οι ουρανοί που τόσο δύσκολα ανοίγουν! Κι ένας Λευτέρης απ’ αυτούς που βάφτιζε ο Άγιος εκείνος Ιερωμένος ήταν και ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ, ο μετέπειτα Δημιουργός της Μεγάλης Ελλάδος.
Έτσι λοιπόν ο Ελευθέριος Βενιζέλος γεννήθηκε και φάνηκε φωστήρας λαμπρός στο πολιτικό στερέωμα της πατρίδας μας. Κι όταν, ως παράκλητος του Έθνους και αμίμητος οιακοστρόφος (=πηδαλιούχος, τιμονιέρης), πήρε στα στιβαρά και καθαρά του χέρια το πηδάλιο του χειμαζόμενου και μισοπνιγμένου σκάφους της Ελληνικής Πολιτείας, επρόσταξε κι είπε στην παραλυτική Ελλαδίτσα του 1897 «ἆρον τον κράββατὸν σοὺ καὶ περιπάτει». Κι αμέσως η παράλυτη και ασθενική Ελλαδίτσα σηκώθηκε απ’ το αναπηρικό κρεββατοκάροτσό της… Και ύστερα πάλι ο Ελευθέριος Βενιζέλος είπε: «Γεννηθήτω Κράτος δικαίου καὶ εὐνομίας». Και με τις καινοτόμους κοινωνικές μεταρρυθμίσεις του στο Σύνταγμα του 1911 και με άλλα νομοθετήματα ήλθε κοινωνική δικαιοσύνη και πρόοδος (προστασία ατομικών δικαιωμάτων και ιδιοκτησίας, ελευθεροτυπία, μονιμότητα δημοσίων υπαλλήλων, ισοβιότητα δικαστών, δωρεάν στοιχειώδης Εκπαίδευση, Κυριακή αργία, ίδρυση αγροτικών Συνεταιρισμών κ.λ.π.). Και όταν πια ο Ελευθέριος Βενιζέλος διοργάνωσε αξιόμαχες Ένοπλες Δυνάμεις και διαισθάνθηκε την εποχή κατάλληλη, κοίταξε κατάματα την αιώνια Ελλάδα και προφητικά της είπε:
«Του νου Κοσμοκρατόρισσα, μπροστά στους αιώνες στάσου μ’ όλη των περασμένων σου την πανοπλία ντυμένη την ώρα αυτή, που τρομερή λαμποκοπά μπροστά σου του Παντοδύναμου η βουλή, σαν σπάθα γυμνωμένη…4».
Και με το ολύμπιο αυτό πρόσταγμα του Ε.Β. η μικρή Ελλαδίτσα της Μελούνας έγινε η Μεγάλη Ελλάδα των 5 θαλασσών και των 2 Ηπείρων!
Διότι, κάτω από την εμπνευσμένη διακυβέρνηση και πολιτική διορατικότητα του Εθνάρχη ο Ελληνικός Στρατός, με Αρχιστράτηγο τον τότε Διάδοχο Κωνσταντίνο, διεξήγαγε νικηφόρα τους Βαλκανικούς πολέμους 1912-13. Αλλά και κατόπιν ο Μέγας αυτός πολιτικός, παρά τις αντιρρήσεις του, Βασιλιά πια, Κωνσταντίνου, πήγε με το μέρος της «Αντάντ» (εγκάρδια Συνεννόηση) στον Ά Παγκόσμιο πόλεμο (1914-1918) κι έτσι η Ελλάδα Βρέθηκε με τους νικητές, απελευθέρωσε κι άλλα εθνικά εδάφη κι έγινε μεγάλη και τρανή. Κι όλα αυτά ήταν ένα όνειρο ένα θαύμα! Αλλ’ όμως τα όνειρα και τα θαύματα δε διαρκούνε πολύ.
Κι ήλθανε χρόνοι δίσεχτοι και μήνες οργισμένοι….
Κι έμειν’ η Ελλάδα μονάχη σαν καλάμιά στον κάμπο!
Όμως το τι και το γιατί λακωνικά στη συνέχεια.
ΟΔΟΣ ΕΚΕΙΝΩΝ…
«Εξόριστε ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε τι βλέπεις;
-Βλέπω τα πελέκια στον αέρα σκίζοντας προτομές Αυτοκρατόρων και Στρατηγών.
-Βλέπω τους εμπόρους να εισπράττουν σκύβοντας το κέρδος των δικών τους πτωμάτων
-Βλέπω την αλληλουχία των κρυφών νοημάτων .
Χρόνους πολλούς μετά την Αμαρτία, που την είπανε Αρετή μέσα στις Εκκλησίες και την ευλόγησαν
Και θα έρθουνε χρόνια χλωμά και αδύναμα μέσα στη γάζα….»
(Από «ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ», «ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΕΚΤΟ, ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΝ» του Οδυσσέα Ελύτη).
Κι ήλθε ο Μεγάλος Διχασμός Βασιλικών – Βενιζελικών !
Η τρομερή Μικρασιατική καταστροφή, του 1922, με τον απάνθρωπο ξεριζωμό του Ελληνισμού από τις πανάρχαιες πατρογονικές εστίες στη Μ. Ασία.
Το διάστημα του Μεσοπολέμου, με τα αλλεπάλληλα Στρατιωτικά Κινήματα, τις Πολιτειακές Μεταβολές και τη δικτατορία του Ι. Μεταξά.
Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, με το ΟΧΙ και το Έπος της Ελλάδος, 1940-41, αλλά και με την επική ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ, Μάιος 1941.
Η φοβερή Γερμανοκατοχή, 1941-44, και η μεγαλειώδης ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ.
Ο αδελφοκτόνος εμφύλιος πόλεμος 1946-49!
Η ξενοκίνητη Χούντα 21 Απριλίου 1967!
Ο Αττίλας στην Κύπρο το 1974!
Η οικονομική κρίση και η de facto χρεωκοπία της Ελλάδος μας τώρα!
Κι αυτή η τωρινή ανήκουστη οικονομική κρίση, με εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους και λουκέτα επιχειρήσεων, με χιλιάδες αυτοκτονίες, με τη φοβερή ανέχεια και τη βασανισμένη ζωή του λαού, είναι αποτέλεσμα κακοδιαχείρισης, διασπάθισης και λεηλασίας του δημόσιου χρήματος, της μεγάλης φοροκλοπής που εδώ και πολλές δεκαετίες όλες οι Κυβερνήσεις και οι Μεγαλοσχήμονες διαπράττουν. Γι’ αυτό και ο υπογράφων, μη μπορώντας να μείνει ασυγκίνητος, εδημοσίευσε τα αρκετά πύρινα σχετικά άρθρα, καθώς και ένα προς τιμήν του Εθνάρχη νεοριζίτικο, που στη συνέχεια παρατίθεται.
Χριστέ μου, και να ράϊζε η πλάκα στο Ακρωτήρι,
να ξεπετιόταν νιός κι’ ορθός, ο Γέρο – Βενιζέλος,
να παίξει ένα βίτσιμα5 ο ξακουστός Λευτέρης
και στη Μαδάρα6 να βρεθεί, να διώξει τσοι βιτσίλες7,
να καταλύσει καναβούς8, δράκους να μαρμαρώσει
και να μερώσει τα θεριά, πού μάσε πολεμούνε,
ν’ αναντρανίσει ο τόπος μας….
Με το σκοπό: «Μωρέ συ, που κατέβηκες, ’που τον Απάνω κόσμο».
1. Ανάτυπο από το βιβλίο μου «ΑΦΡΟΔΙΤΗ/ΠΑΛΜΟΙ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ –ΕΛΛΑΔΑΣ ΔΟΞΕΣ».
2. Από την αγόρευση και οργισμένη απάντηση του ΕΘΝΑΡΧΗ στον Ηγέτη των Αγροτικών Αλεξ. Παπαναστασίου, ο οποίος στη Βουλή των Ελλήνων και στις 23-4-1932 τον αποκάλεσε μοιρολάτρη. Εδώ κατά κάποιο τρόπο ο Ε.Β. εκφωνεί ο ίδιος τον επικήδειό του. Το παραπάνω κείμενο είναι γραμμένο, με κεφαλαία μεταλλικά γράμματα στον τάφο του Μεγάλου αυτού νεκρού, στο Ακρωτήρι Χανίων και στην αριστερή προς Χανιά πλευρά του τάφου.
3. «Χρυσοκάνθαροι»: Έτσι σκωπτικά ονομάσθηκαν οι πλούσιοι αυτοί των παροικιών (Συγγρός, Ζάππας, Πεσματζόγλου, Ροδοκανάκης κ.λ.π.), που ήταν κύριοι μέτοχοι της Εθνικής Τράπεζας, η οποία το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα δάνειζε με επαχθείς (λέγε τοκογλυφικούς) όρους το Ελληνικό Δημόσιο.
4. «Του νου σου Κοσμοκρατόρισσα…» Ιστορικός αναχρονισμός. Οι στίχοι αυτοί προέρχονται από μεταγενέστερο ποίημα του Μπάμπη Κλάρα, (αν δεν κάνω λάθος) αδελφό του Άρη Βελουχιώτη.
5. Βίτσισμα: γρήγορη κίνηση προς ορισμένη κατεύθυνση, ορμή, φόρα , πήδημα.
6. Μαδάρα και Μαδάρες: βουνά, τα γνωστά Λευκά Όρη, στο Νομό Χανίων.
7. Βιτσίλα: αϊτός, όρνεο (ο αετός).
8. Καναβός: γύπας, όρνεο.
Βιτσίλες–Καναβοί-Δράκοι-Θεριά, ονόματα (πέρα από την κυριολεκτική τους έννοια) είναι συμβολικά και αλληγορικά, που συμβολίζουν τους άρπαγες εχθρούς μας και τους άσπονδους “φίλους” μας.
