Ο “εμφύλιος” στο διαδίκτυο

Η ασυδοσία του διαδικτύου είναι λίγο-πολύ γνωστή. Η «ασφάλεια» που παρέχει στον καθένα να εκφράζει ακόμα και τις πιο ακραίες και ανόητες απόψεις, τις οποίες τις περισσότερες φορές αναπαράγει άκριτα, επίσης είναι συνηθισμένη.
Αλλά τις τελευταίες ημέρες οι «φυλές» του διαδικτύου έχουν κυριολεκτικά ξεσαλώσει και οι αναρτήσεις των χρηστών παραπέμπουν στον σκοταδισμό του τυφλού μίσους, του ιδεολογικοπολιτικού χουλιγκανισμού, της αμετροέπειας, αλλά ταυτόχρονα προδίδουν τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την εύκολη πρόσβαση που έχει ο καθένας να λέει το «μακρύ» και το «κοντό» του, φαινόμενο που δεν πρέπει να αποσυνδέσουμε από τους Μπαρμπαρούσηδες και τους Σώρρες που μας ενέσκηψαν τελευταία.
Φεϊσμπουκικοί «Βελουχιώτηδες» και «κομμουνιστοφάγοι» αντιστοίχως κατακλύζουν με αναρτήσεις τα κοινωνικά δίκτυα, μονταρισμένες εικόνες και βιντεάκια χαμηλής αισθητικής και αναπαραγόμενης βλακείας εκπέμπουν «επαναστατικά» μηνύματα και οι αδαείς ή και εύπιστοι δέκτες παρακολουθούν εμβρόνητοι το μεγάλο «ξεπούλημα» ή τον μεγάλο διπλωματικό «θρίαμβο», αδυνατώντας να κατανοήσουν τι ακριβώς συμβαίνει.
Οι χρήστες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στα διαλείμματα των «σέλφις» που αναρτούν από κάποια παραλία ή από κάποιο τσιμπούσι άκρατης οινοποσίας, παρεμβάλλουν και δυο μαχητικά F16 με φόντο τη γαλανόλευκη και κάποιους τσολιάδες που είναι πανέτοιμοι να μπουν στην Αγιά Σοφιά και λίγο μετά αναρτούν εκ νέου κι ένα ανεκδοτάκι με σεξουαλικά υπονοούμενα, έτσι για να αναθαρρύσουν οι Eλληνες κομάντος πριν την καταδρομική επιχείρησή τους στα Σκόπια.
Αυτές τις μέρες ένας κανονικός ορυμαγδός από το τι είπε ο Μητσοτάκης το 1990, τι παζάρευε ο Σαμαράς το 1991, το κλάμα του “Εθνάρχη”, οι ενδιάμεσες συμφωνίες των Πασόκων και το μεγάλο «ξεπούλημα» του Τσίπρα. Κατάρες και ύμνοι να εναλλάσσονται, προτροπές για εξεγέρσεις αφενός και φιέστες αφετέρου, όλα αυτά δείγματα απόλυτης αδυναμίας διαχείρισης των τεχνολογικών μέσων, όπου καθένας μεταξύ μιας μπύρας και ενός ποτηριού κρασιού μπορεί να πει ό,τι θέλει ή νομίζει ότι θα συγκεντρώσει αρκετά «σχόλια» ή «like» στην ανάρτησή του.
«Eλληνες» και «Ανθέλληνες» παρελαύνουν εναλλάξ στις προσωπικές μας σελίδες και τσιτάτα «εθνικιστικά» ή «διεθνιστικά» μας προκαλούν να τα εμπεδώσουμε ως προσωπικές μας απόψεις, οδηγώντας πολλούς από εμάς να αποσυρθούμε διακριτικά από τον κόσμο της «πληροφορίας» που σταδιακά μετατρέπεται σε κόσμο της «προπαγάνδας»!