Ο ένας φεύγει ο άλλος έρχεται…

Ο χρόνος που έρχεται αλλάζει τον κόσμο ιλιγγιωδώς. Εμείς ευχόμαστε, ό,τι προκύψει, να ‘χει καλή έκβαση, χωρίς να ‘μαστε βέβαιοι, ότι όντως θα ‘ναι καλή. Αρκούμεθα στο να θέλουμε, να μας συμβεί μόνο το “καλό”. Μέχρι τώρα αντιμετωπίσαμε μια οικονομική κρίση, που τη χειροτέρεψε το προσφυγικό, το οποίο προκαλεί “πανικό” πολιτιστικής φυσιογνωμίας.
Έρχεται, όμως, μια άλλη πολιτική κρίση στο περιθώριο της Συμφωνίας των Πρεσπών, που μανιωδώς θέλουν Αμερικανοί και Ευρωπαίοι. Η κατάληξή της θα εξαρτηθεί από τη στάση των ΑΝ.ΕΛ., αν θ’ αποσυρθούν απ’ την κυβέρνηση μετά τη συνταγματική αναθεώρηση της Π.Γ.Δ.Μ., ή μόλις έρθει στην ελληνική Βουλή η συμφωνία προς ψήφιση.
Όλοι μας μετά τη 10ετή λιτότητα επιδιώκουμε μ’ έναν ευχετικό λόγο, να ξανάρθει η οικονομική αναζωογόνηση της χώρας, αφού πάψουν οι αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές των πολιτικών μας, που πάσχουν από έλλειψη συνέπειας και είναι γεμάτες παρεκτροπές και σφάλματα. Δεν υπάρχουν εχέγγυα ώστε ο απογοητεμένος ψηφοφόρος να στείλει σωστά μηνύματα προς τις πολιτικές ομάδες, οι οποίες ενδεχομένως να επιλέγουν ανθρώπους που θεωρούν εαυτούς ικανούς να ασκήσουν εξουσία, αλλά στην πραγματικότητα σκοπός τους είναι να μας χειραγωγούν, άλλοι για να παραμείνουν και άλλο για να επιστρέψουν σ’ αυτήν.
Είναι η χρονιά των καλπών. Ποτέ τόσες πολλές. Θα εκλεγούν δημοκράτες, συντηρητικοί, αντιδραστικοί ρατσιστές και ακροδεξιοί, που ενισχύουν το διχασμό και το μίσος στα κλειστά σύνορα της Ενωμένης Ευρώπης. Οι ηγέτες των μεγάλων κομμάτων των χωρών της Ε.Ε. έχουν εξασκηθεί στον στρουθοκαμηλισμό και χωρίς λογική νομοθετούν, ενώ επισείουν κινδύνους, καλώντας τους λαούς της να βρίσκονται σε… εγρήγορση. Εχουν φτιάξει ένα πολιτικό σύστημα “αχταρμά” αριστεροδεξιών που αποδέχονται τον μονοπωλιακό νεοφιλελευθερισμό εξασθενίζοντας τις εθνικές οικονομίες. Με δήθεν εθνικό σχεδιασμό κυριαρχούν αυταρχικά με ξενοφοβικές ιδέες και έτσι η λαϊκή κυριαρχία πάει περίπατο, επειδή το ιερατείο των Βρυξελλών δεν λογοδοτεί πουθενά δημιουργώντας έχθρες και όχι πρόοδο για το μέλλον της κοινωνίας.
Αριστεροί και δεξιοί, νεοπολιτικοί με την ξύλινη γλώσσα τους αποδέχονται το αποτυχημένο καπιταλιστικό σύστημα. Οι Ευρωεκλογές χωρίς ουσιαστικές δυνατότητες δεν επηρεάζουν απόλυτα τις εσωτερικές εξελίξεις των κρατών μελών. Απλώς αναζωπυρώνουν τις πολιτικές εντάσεις μεταξύ των κομμάτων. Για τους απλούς ψηφοφόρους των κρατών μελών έχει τρωθεί η εμπιστοσύνη προς τους ηγέτες τους οι οποίοι από άλλους επιβάλλεται και είναι μονόδρομος να ψηφισθούν, αν και είναι διαπιστωμένο, ότι οι αποτυχίες τους υπερισχύουν των επιτυχιών τους.
Ετσι κι αλλιώς αυτές οι γιορτές του χρόνου που φεύγει και του χρόνου που έρχεται, εξακολουθούν να εκπέμπουν ένα φως στους συσχετισμούς των σημερινών δυνάμεων και θα ήταν ευχής έργον αυτοί που ετάχθησαν να κηδεμονεύουν τον κόσμο, να είχαν το θάρρος, να δουν με λαμπρότητα ποια είναι τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των εξουσιαστών και ποια των εξουσιαζομένων. Για να συμβεί μόνο το “καλό”!