Όταν έχεις φθάσει τα 86 σου χρόνια, έχεις χάσει την αίσθηση του χρόνου. Έτσι θα αναφερθώ σε ένα τραγικό γεγονός που θα πρέπει να συνέβη πριν περισσότερα από σαράντα χρόνια.
Τη χρονιά του γεγονότος, ο κεντρικός εορτασμός της Μάχης της Κρήτης, και ίσως και κάποιες άλλες χρονιές, πραγματοποιούνταν στο πανύψηλο σαν κολόνα μαρμάρινο μνημείο που ευρίσκεται στον λόφο του στρατοπέδου στην Αγιά Κυδωνίας.
Καθυστερημένος είχα φθάσει και ευρισκόμουν στον κεντρικό αμαξιτό δρόμο, κάτω από το στρατόπεδο, δεν επιτρεπόταν η πρόσβαση άλλων πολιτών, και θαύμαζα τις διελεύσεις τεσσάρων πολεμικών αεροσκαφών της Πολεμικής μας Αεροπορίας σε πολύ χαμηλό ύψος.
Από την καταχωρούμενη φωτογραφία ίσως κάποιος ειδήμων καταλάβει τι τύπου ήταν αλλά μάλλον από τα πρώτα αεριωθούμενα. Και την φωτογραφία δεν θυμάμαι ποιoς την τράβηξε.
Σε μια τελευταία χαμηλή διέλευση τα τρία αεροσκάφη ίπταντο επάνω από το τέταρτο, όπως καθαρά φαίνεται και στη φωτογραφία, και το “έκλεισαν” ώστε να μη δύναται να ανυψωθεί.
Χτύπησε επάνω στην κορυφή του μνημείου και έριξε ένα τμήμα του που, αν θυμάμαι καλά, καταπλάκωσε έναν πατέρα με το παιδί του και διαλύθηκε ανατολικά στα χωράφια. Ο καθένας καταλαβαίνει τι χαμός υπήρξε τότε εκεί.
Μετά από μερική ώρα έφθασε ένας ιπτάμενος της 115 Π.Μ., που όπως κουβεντιάστηκε εκεί, ήταν ο αρχηγός του σμήνους σε τραγική κατάσταση, χωρίς πηλίκιο και κατευθυνόταν προς τον τόπο της τραγωδίας.
Αυτή είναι μια κακή ανάμνησή μου από τη για μισό αιώνα, συμμετοχή μου, σαν απλός πολίτης, στους εορτασμούς της θρυλικής Μάχης.
