Η Ρωσσική Αυτοκρατορία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά τη διάρκεια της σύγχρονης ιστορίας βρέθηκαν πολλές φορές σε αντίθετα στρατόπεδα και αντιμέτωπες.
Οι Ρώσσοι ήταν οι προστάτες των Ορθόδοξων Χριστιανών, των υπόδουλων των Οθωμανών, τη δε Οθωμανικήν Αυτοκρατορίαν, που ονομαζόταν το 19ον αιώνα «ο ασθενής άνθρωπος της Ευρώπης» την προστάτευαν οι Βρετανοί, γιατί ήθελαν μιαν αδύνατη Δύναμη, που να τους επιτρέπει να έχουν ελεύθερον το δρόμον προς τις Ινδίες.
Είναι γνωστές οι διαμάχες μεταξύ των δυο Αυτοκρατοριών κατά την εποχήν της Μεγάλης Αικατερίνης, επίσης κατά τον 19ον αιώνα, ο Κριμαϊκός πόλεμος, που οι Ρώσσοι αντιμετώπισαν τους Οθωμανούς συνεπικουρουμένους από τους συμμάχους τους, τους Αγγλο-γάλλους.
Στη Συνθήκη του Βερολίνου του 1878 έχομεν την Μεγάλη Βουλγαρία, προστατευόμενη της Ρωσσίας, στον δε Α’ Παγκόσμιον Πόλεμον οι 2 Αυτοκρατορίες βρίσκονταν σε αντίθετα στρατόπεδα μέχρις ότου με την επανάσταση των Μπολσεβίκων (Οκτώβριος 1917) ο Λένιν απεχώρησε από τον πόλεμον και αργότερα βοήθησεν τον Κεμάλ εναντίον των Ελλήνων στη Μικράν Ασία.
Αυτό, όμως, είναι μια εξαίρεση οφειλόμενη στη θεωρία του Κομμουνισμού για βοήθειαν κρατών εναντίον της αποικιοκρατίας και παρόμοιων καταστάσεων.
Σήμερα έχομεν καταστάσεις, που καμιά φοράν παραπέμπουν σε παλαιότερες εποχές.
Οι δυο χώρες, Ρωσσία και Τουρκία, κυβερνώνται από απολυταρχικά καθεστώτα κάτω από «ισχυρούς» ηγέτες τον κ. Ερντογάν και τον κ. Πούτιν. Ο κ. Ερντογάν είναι στην εξουσίαν από το 2002. Έχει περάσει στα χέρια του όλες σχεδόν τις δυνάμεις της χώρας. Από την άλλη μεριά, υπάρχει μεγάλη υποβόσκουσα αντίδραση εναντίον του στο εσωτερικόν της Τουρκίας αλλά και στο εξωτερικό. Φαίνεται ότι επέζησε και ενός πραξικοπήματος το 2015.
Έχει παρασύρει την Τουρκία σε εξωτερικές περιπέτειες, όπως στη Συρίαν, τη Λιβύη. Επιμένει σε κυριαρχίαν στη γειτονιάν του και την Ανατολική Μεσόγειο, διατηρεί ανοικτά τα μέτωπα με την Ελλάδα και την Κύπρο, επίσης δε με την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και τις ΗΠΑ του κ Biden. Ένας μεγάλος του σύμμαχος είναι το Ηνωμένο Βασίλειο, όπως και στο 19ον αιώνα αλλά για διαφορετικούς λόγους και περιστασιακά η Γερμανία, λόγω επίσης των 4 εκατομμυρίων Τούρκων που κατοικούν σ’ αυτήν. Η δύναμη, όμως, του κ. Ερντογάν, παρ’ όλον το θόρυβον που κάμνει, λιγοστεύει, το ίδιο και της χώρας του. Η οικονομική κατάσταση της Τουρκίας είναι πολύ άσχημη, με την Τουρκική λίρα να βρίσκεται σε πολύ δεινή θέση. Ο κ. Πούτιν, από την άλλη μεριά, δεν βρίσκεται σε πολύ καλύτερη θέση. Τα συμβαίνοντα με το Navalny επηρέασαν τη θέση του και στο εσωτερικόν και στο εξωτερικόν.
Οι επικείμενες εκλογές στη Δούμα τον απασχολούν επίσης. Το εξωτερικόν πρόβλημα που τον απασχολεί περισσότερον προς το παρόν είναι το Ουκρανικόν. Οι σχέσεις των δυο χωρών είναι πάντοτε τεταμένες και ελπίζεται να μη φθάσουν σε σημείον έκρηξης.
Αυτή είναι η κατάσταση του κ. Ερντογάν και του κ. Πούτιν και η θέση των χωρών τους. Οι δύο χώρες προσπαθούν να επιζήσουν και να μην φθάσουν σε σημείο ρήξης. Πολλά θέματα τις χωρίζουν, όπως στη Συρία, το θέμα με τους Κούρδους, την Ουκρανίαν.
Εν τούτοις, βλέπουν ως συμφέρον τους μιαν οριακή έστω, σε μερικές περιπτώσεις, ισορροπίαν, ώστε να μην έλθουν σε ρήξη, που δεν συμφέρει σε καμμίαν και ούτε στους κυβερνήτες τους.
