Ο τρισδιάστατος Χρόνος: Παρελθόν – Παρόν – Μέλλον
Ο χρόνος κατά τον Χριστιανισμό είναι το πεδίο του νοήματος. Το τέλος περιλαμβάνει το νόημα, τη νίκη του καλού. Διαφορετικά από τον μυθικό χρόνο, χωρίς μέλλον με το παρόν ως τελευταίο και χειρότερο στάδιο, ο εσχατολογικός χρόνος ξεκινάει μια επανάσταση δημιουργώντας την αίσθηση ότι το μέλλον θα είναι καλύτερο. Πιο συγκεκριμένα θέτει το κακό στο παρελθόν ως προπατορικό αμάρτημα, τη βελτίωση στο παρόν ως λύτρωση και το καλό στο μέλλον ως σωτηρία. Ο εσχατολογικός χρόνος είναι μια ενθουσιώδης ερμηνεία του χρόνου, είναι προοδευτικός, μία τρισδιάστατη δομή όπου το παρόν μετατρέπεται σε σημείο ισορροπίας. Έτσι το νόημα γίνεται ανάγκη εφόσον ο χρόνος περιέχει την ευκαιρία για να πραγματοποιηθεί το ίδιο το νόημα. Αυτός ο κύκλος κλείνει τέλεια τη λογική του νοήματος.
Όπως και στον μυθικό χρόνο η δουλειά είναι τιμωρία για το προπατορικό αμάρτημα, όμως ο εσχατολογικός χρόνος μετατρέπει την τιμωρία σε λύτρωση που προβάλλει τον άνθρωπο προς τη σωτηρία. Η πνοή προς το μέλλον είναι μεγαλύτερη από τη δύσκολη πνοή προς το παρελθόν. Ο θάνατος είναι απλά μία παύση αφού το τέλος του συμπεριλαμβάνει την ανάσταση.
Κατά τον Ιταλό φιλοσόφο Ουμπέρτο Γκαλιμπέρτι η χριστιανική οπτική είναι η βάση όλων των σκέψεων του δυτικού κόσμου.
Παρελθόν Παρόν Μέλλον
Χριστιανισμός: Αμάρτημα Λύτρωση Σωτηρία
Επιστήμη: Άγνοια Έρευνα Πρόοδος
Κομμουνισμός: Αδικία Επανάσταση Δικαιοσύνη
Ψυχανάλυση: Τραύμα Θεραπεία Ίαση
Σε αυτό το σχήμα βλέπουμε τον παραλληλισμό μεταξύ δομών σκέψεων κατά τον Γκαλιμπέρτι. Αυτός θεωρεί ότι η χριστιανική οπτική πάνω στον χρόνο, με τις τρείς ποιοτικές φάσεις της, είναι θεμελιώδης στο ασυνείδητο της δύσης και εμφανίζεται ακόμα και σε μη-θρησκευτικές μορφές.
Ερωτήσεις αρμονικής συμβουλευτικής:
1η – «Κάποια στιγμή θα γίνει». Ένα μέλλον από μόνο του καλύτερο χωρίς εικόνα για το πώς θα γίνει αυτό, είναι η αυταπάτη μου;
2η – «Το σήμερα είναι σκληρή δουλειά». Μία παγίδα αυτοτιμωρίας και μία δικαιολογία για την κακοτυχία;
3η – Το παρελθόν είναι ένα εμπόδιο για μια σημερινή αλλαγή επειδή μένουμε κολλημένοι μεταξύ της αυταπάτης ότι θα πράγματα θα πάνε καλά μόνα τους και της συνεχούς αναβολής των πράξεων;
Συμπέρασμα
• Η σκοτεινή πλευρά του εσχατολογικού χρόνου είναι ένας ορίζοντας de facto καλύτερος, χωρίς προσωπικές πρωτοβουλίες.
• Η λαμπερή πλευρά είναι το μέλλον ως ανοιχτός ορίζοντας. Επειδή ακόμα και ο θάνατος είναι απλά μία παύση τίποτα δεν έχει οριστικό τέλος, μία νίκη είναι πάντα εφικτή.
Είμαστε έτοιμοι για λέξεις όπως λύτρωση, ανταπόδοση, εκδίκηση, δικαίωση, ώστε να είναι το μέλλον μια καινούργια ευκαιρία;
*O Tiziano Calabrese είναι σύμβουλος Αρμονικής Σκέψης
e-mail: ask@tizianocalabrese.com
Facebook: “Αρμονική Σκέψη”
