O ευρωκομισάριος

Και στο παρελθόν ασχοληθήκαμε με τον πολιτικό Ζαν Κλωντ Γιούνκερ με τα σχόλιά μας «προστατευτικός τώρα ο κ. Γιούνκερ» (“Χ.Ν.” 23/6/11) και «Γιούνκερ ο “φίλος” ο αγγελιαφόρος της Μέρκελ» (“Χ.Ν.” 24/8/12), όταν ακόμα ήταν πρόεδρος των “17” της Ευρωζώνης. Είχε έρθει στην Ελλάδα (Αύγουστος 2012) να «κομίσει γλαύκα εις Αθήνας», να μας στηρίξει(!) ή να μας εκβιάσει προειδοποιώντας μας: «Προσπαθείστε περισσότερο, αλλιώς θα εγκαταλείψετε το ευρώ». Είπε, πως έχουμε «υπερβολικές απαιτήσεις», ότι «πάσχουμε σε επίπεδο αξιοπιστίας», ότι «δεν θα βοηθούσε καθόλου την Ελλάδα η έξοδος απ’ την Ευρωζώνη».
Τώρα, αφού εξασφάλισε την προεδρία της Ε.Ε. για 5 χρόνια κι έφτιαξε την “Επιτροπεία”, όπως ήθελε, παίρνοντας και τον κ. Αβραμόπουλο επίτροπο Μετανάστευσης, βάλθηκε ν’ αλλάξει και τα ελληνικά πράγματα, κατά πως τα ζητά η ευρωπαϊκή “ελίτ”, εφ’ όσον η χώρα μας γίνει καλύτερη έναντι της κοινωνικής Ευρώπης. Και επειδή πιστεύει ότι μόνο η σημερινή κυβέρνηση, που κλυδωνίζεται, μπορεί ν’ ανταποκριθεί στα κελεύσματά τους, έρχεται να τονώσει το ηθικό της, στηρίζοντάς τη σε ενδεχόμενες βουλευτικές εκλογές. Τούτο, διότι είναι συμπαραστάτης των μνημονιακών, κατά κοινή τακτική των Ευρωπαίων, να αλληλοϋποστηρίζονται σε ζητήματα επαναπροσδιορισμού των κυρίαρχων πολιτικών τους απόψεων.
Ο άνθρωπος με αδυναμίες και “γκρίζες ζώνες” κατά την 20χρονη πρωθυπουργία του στο Λουξεμβούργο και πρόεδρος του Γιούρογκρουπ που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη χώρα μας κατά τη διάρκεια της κρίσεως, επεμβαίνει ωμά στα εσωτερικά της Ελλάδας, προκλητικά και με σκανδαλώδη τρόπο, ενώ η θέση του απαιτεί ουδετερότητα. Μας προειδοποιεί να εκλέξουμε “οικεία πρόσωπα” και όχι “ακραίες δυνάμεις…” αξιολογώντας μας ως ευφυείς, ότι «οι Ελληνες γνωρίζουν τι θα σήμαινε λανθασμένη έκβαση εκλογών για τη χώρα και την Ευρωζώνη» (“Χ.Ν.” 13-12-2014). Τούτο είναι καταφανής κινδυνολογία.
Σαν να λέμε, δεν μας φθάνει η εκστρατεία τρομοκράτησης απ’ το εσωτερικό κατεστημένο, προστέθηκαν και οι συντονισμένες τακτικές εκφοβισμών από τους ξένους. Ηρθε να βοηθήσει την κυβερνητική πολιτική ο θεωρούμενος “φίλος” Γιούνκερ, από τότε που ’ψαχνε να βρει υποστηρικτές για την εκλογή του. Πριν την επίσκεψή του άνοιξε επικοινωνιακές σχέσεις με τους κυβερνητικούς επιτελείς, όταν είχε δηλώσει: «Προτεραιότητά μου είναι η απασχόληση, η ανάπτυξη και οι επενδύσεις και χαίρομαι που πηγαίνω στην Ελλάδα για να συζητήσω τα θέματα με τον φίλο και συνάδελφό μου Αντώνη Σαμαρά. Θέλω να στείλω μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας… για τη μεταρρύθμιση της χώρας». Τετριμμένα λόγια ελληνικής επινοητικότητας!
Εσπειραν αμφιβολίες και αβεβαιότητες περί της μη βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Εδειξαν ότι δεν συζητούν με κανέναν σενάρια βελτίωσης και μετατροπής των μνημονίων. Και είδαμε το Χρηματιστήριο να κάνει βουτιά και τα κερδοσκοπικά funds να οργιάζουν. Είμαστε ειδική περίπτωση, στο θέμα του χρέους, που δεν μοιάζει με της Ιταλίας και της Ισπανίας. Δεν έχουμε δικαίωμα να ζητάμε τίποτα, ούτε την αναπροσαρμογή των θεμάτων που οικτρότατα απέτυχαν κι έτσι μας αποκλείουν να συμβαδίσουμε με τις ευρωπαϊκές αγορές.
Πίσω απ’ τον ευρωκομισάριο επενεργούν στα μουλωχτά οι κρυψίνοες Γερμανοί, που εκμεταλλεύονται τις δυσκολίες μας, για παραδειγματισμό του Ευρωπαϊκού Νότου, ότι λύσεις, όπως τις προγραμματίζουν κεντροαριστεροί, δεν περνούν. Βρήκαν την ευκαιρία, τώρα, που ο κ. Σαμαράς αποπειράται να επιταχύνει τις πολιτικές εξελίξεις, να δυσφημήσουν παρασκηνιακά την αντιπολίτευση.
Ο κ. Γιούνκερ “Μακιαβελικός” για πολλούς υποτιμά την κρίση των Ευρωπαίων πολιτών, καλλιεργεί το υπέρτερο του Ευρωπαϊστή, που δεν θεωρεί υποχρέωσή του ν’ απολογηθεί για τίποτα, επειδή δεν δέχεται ότι ως άνθρωπος μπορεί να έχει αδυναμίες και στο ιδιωτικό και στο πολιτικό του παρελθόν. Ο άνθρωπος έχει αναγάγει σε επιστήμη αυτό που κάποτε ήταν ανέκδοτο για τους πολιτικούς, ότι «όταν οι ενέργειές μας δεν αρέσουν στον λαό, τότε πρέπει ν’ αλλάξουμε τον λαό». Ο Γιούνκερ, λοιπόν, πάει να κάνει το ανέκδοτο πραγματικότητα.